Norma llingüística

Una norma llingüística ye una convención social nel usu deseable d'una determinada llingua, especialmente d'una llingua estándar. La forma más conocida de norma llingüística, pero non la única, ye la llingua prescriptiva o normativa. Eugenio Coseriu da-y un significáu distintu, al considerala'l planu d'astracción llingüística asitiáu ente'l sistema y la fala, términos que yá había propuestu Ferdinand de Saussure. Esa norma seríen les realizaciones prototípiques nel casu de la fonética (alófonos) o les construcciones gramaticales estándar.

Una posible definición de norma llingüística: «tou aquello fitu social o tradicionalmente na téunica de la fala»,[1] o bien el conxuntu formalizáu de les realizaciones tradicionales del sistema»,[2] que toma tou lo yá esistente, lo yá realizao na comunidá llingüística.

Referencies

editar
  1. Lara, Luis Fernando, El conceutu de norma llingüística, El Colexu de Méxicu, Méxicu, 1976, páx. 32; Gaetano Berutto, La semántica, Méxicu, 1979; y La sociollingüística, Méxicu, 1979, páx. 36. referíu por [César Hernando Alonso, II Congresu Internacional de la Llingua Española (Valladolid) norma_hispanica/hernandez_c.htm Ponencia
  2. Coseriu, Eugenio, «Sistema, norma y fala», en Teoría del llinguaxe y llingüística xeneral, Madrid, Gredos, 1962, páxs. 94 y sigs.; y «Sistema, norma y tipu», en Lleiciones de llingüística xeneral, Madrid, Gredos, 1981, páxs. 316-317.

Ver tamién

editar