Idioma occitanu

L'occitanu ye la llingua más central de les llingües romániques. Una hipótesis sobro la nacencia del occitanu diz que foi una llingua vehicular ente tola xente de les árees vecines. Sía que non l'occitanu debe d'haber sío influyíu por circunstancies úniques tocantes a Europa como son:

• La estructura orográfica: l'occitanu ye bloquiáu en toles sos fronteres por barreres naturales: el mar Mediterraneu, l'océanu Atlánticu, los Pirineos, el Macizu Central y los Alpes.
• Bayura de zones poco propenses a l'agricultura, lo cual influyó decididamente nel non-establecimientu de colonies estranxeres na antigüedá.
• La inmovilidá de los pueblos prehistóricos de la zona, lo cual xeneró un sustratu bastante homoxéneu.
• Una menor celtización que les rexones vecines.
• Una antigua y llarga romanización.
• Una débil xermanización.

L'occitanu ye una llingua enforma fragmentada. Sicasí, esiste una intercomprensión ente los diferentes dialeutos, que se puen dixebrar en trés grandes grupos:

• A: Noroccitanu: alvernés, llemosín y vivaro-alpín
• B: Occitanu meridional: llinguadocianu y provenzal
• C: Gascón
• D: Hasta l'entamu del sieglu XX tamén englobabanse en los dialeutos occitanicos ibéricos las llinguas catalano-valencianas, pero los llingüistes acordaron que les diferencies yeren abondes como pa ser idiomas diferentes.

• Indoeuropéu
  • Itálicu
    • Románicu
      • Románicu occidental
        • Occitanorrománicu
          • Occitanu

Equí amuésase la pronunciación de lletres o diágrafos del occitanu.

Esta tabla compara l´occitanu con otres llingües romániques.

• (en francés) DICCIONARI GENERAL OCCITAN de Cantalausa

• Consulta la edición de Wiki How n'idioma occitanu.

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Idioma occitanu.