Замаскварэцкая лінія

Лінія спачатку была пабудаваная як частка другой чаргі разьвіцьця мэтрапалітэну, першая частка адкрытая ў 1938 годзе ад станцыі «Сокал» да «Плошчы Сьвердлава» (цяпер — Тэатральная). Лінія разгрузіла Ленінградзкі праспэкт і вуліцу Горкага (цяпер Цьвярская), злучыўны таксама цэнтральны аэравакзал і Беларускі чыгуначны вакзал.Другая чарга лініі (працяг на поўдзень) пачала будавацца незадоўга да пачатку Вялікае Айчыннае вайны. Будаўніцтва было перарванае толькі ўвосень 1941 году, калі фашысцкія войскі падыйшлі да Масквы. Аднак ужо ў траўні 1942 году працы аднавіліся, і 1 студзеня 1943 году прайшло адкрыцьцё ўчастку (першапачаткова без станцяў «Новакузьнецкая» й «Павялецкая», якія былі адкрытыя пазьней ужо ў складзе дзейснай лініі). Трасіроўка праклала шлях уздоўж Чырвонае плошчы й пад Масква-ракой у Замаскварэчча, цераз Павялецкі вакзал і дайшла да станцыі «Завод імя Сталіна» (цяпер — Аўтазаводзкая) побач з аднайменным буйным аўтамабільным прадпрыемствам Масквы.

Цяпер даўжыня лініі складае 42,8 км, на ёй разьмешчаная 23 станцыі. Сярэдні час паездкі па лініі 60 хвілін. Сярэдняя хуткасьць руху цягнікоў — 42 км/г. Амаль уся лінія разьмешчаная пад зямлёй (за выключэньнем перагону паміж станцыямі «Аўтазаводзкая» і «Каломенская»), дзе лінія выходзіць на паверхню і праз мэтрамост перасякае Маскву-раку.

Пасьля адкрыцьця станцыі Хоўрына напрыканцы 2017 году, «зялёная» лінія стала другой паводле працягласьці ў Маскоўскім мэтрапалітэне.

Напрыканцы 2017 году адчынілася станцыя «Хоўрына», якая стала канцавой на поўначы лініі. У канцы 2018 — пачатку 2019 году заплянаванае адкрыцьцё прамежкавай станцыі «Беламорская» на дзеючым перагоне між станцыямі «Рачны вакзал» ды «Хоўрына».

Раней разглядалася таксама магчымасьць працягваньня лініі ў Хімкі, аднак у далейшым ад яе адмовіліся, каб пазьбегнуць празьмернай перагрузкі лініі.