Кальяры (футбольны клюб)

«Кальяры» стаў першым адзіным пераможцам Сэрыі C у сэзоне 1951—1952 гадоў, то бок да гэтага часу тытул пераможца гэтай лігі разьмяркоўваўся на некалькі клюбаў. Большую частку 1950-х гадоў клюб правёў у Сэрыі Б, страціўшы прасоўваньне ў плэй-оф у 1954 годзе. Пасьля спуску да Сэрыі C ў пачатку 1960-х гадоў, рост «Кальяры» быў мэтэорным, то бок у канчатковым выніку клюб дасягнуў прасоўваньня ў Сэрыю А ў 1964 годзе.

Сярод асноўных гульцоў клюбу ў тыя часы варта адзначыць абаронцу Марыё Мартырадона, паўабаронцаў П’ерлюіджы Чэра, Нэнэ й Рычыёцьці Грэацьці, а таксама выбітнага нападніка Люіджы Рыва. Першую палову чэмпіянату клюб правёў даволі дрэнна, займаючы апошнюю пазыцыю з 9 пунктамі на рахунку. Аднак дзякуючы дзіўнай другой палове чэмпіянату «Кальяры», здолеўшы перамагчы клюбы, як то «Ювэнтус» і «Мілян», здолеў завершыць сэзон на 7 месцы з 34 пунктамі. Праз два сэзоны Рыва ўпершы раз стаў найлепшым бамбардзіраў чэмпіянату, а клюб меў на сваім рахунку лепшы абарончы паказчык лігі.

Улетку 1967 году «Кальяры» згуляў сэзон у Паўночнай Амэрыцы, выступаючы ў лізе United Soccer Association. Гэтая ліга ўключала клюбы з Эўропы й Паўднёвай Амэрыкі, якія гулялі прадстаўляючы амэрыканскія й канадзкія гарады, і кожны зь іх абраў для сябе новую назву, каб асацыявацца з рэпрэзэнтуючым горадам. Такім чынам, «Кальяры» абраў для сябе назоў «Чыкага Мустангз». Клюб скончыў чэмпіянат на сумесным другім месцы ў Заходняй дывізіёне з 13 пунктамі. Найлепшым бамбардзірам лігі стаў гулец клюбу Рабэрта Банінсэньня, які забіў 10 галоў у браму супернікаў.

У сэзоне 1968—1969 гадоў «Кальяры» рэальна прэтэндаваў у званьне чэмпіёну Італіі, вырашаючы гэта разам з «Фіярэнтынай» і «Мілянам». У канчатковым вынікам чэмпіёнам стала «Фіярэнтына», аднак на наступны сэзон «Кальяры» здолела перамагчы ў чэмпіянаце, разам з Анджэлё Дамэнгіні, які толькі зьявіўся ў складзе клюбу. «Кальяры» за чэмпіянат атрымала толькі дзьве паразы й прапусьціла 11 мячоў, найменшую колькасьць гадоў у любой буйной эўрапейскай лізе на сёньняшні дзень. Рыва стаў найлепшым бамбардзірам спаборніцтва. Акрамя таго Чэра, Дамэнгіні й Рыва прадстаўлялі зборную Італіі на чэмпіянаце сьвету 1970 году.

У 1970-я гады адбылося паступовае зьніжэньне вынікаў клюбу, «Кальяры» вылецела зь лігі ў 1976 годзе разам з заканчэньнем кар’еры Рывы.

• Чэмпіён Італіі: 1970

Актуальны на 24 лютага 2024 году

№ Пазыцыя Імя Год нараджэньня 1 Бр Барыс Радунавіч 1996 4 Аб Альбэрта Дасэна 1998 5 ПА Марка Манкозу 1988 8 ПА Наітан Нандэс 1995 9 Нап Джанлюка Ляпадуля 1990 10 ПА Нікаляс Віёля 1989 14 ПА Алясандра Дэёля 1995 16 ПА Матэо Праці 2003 17 Аб Пантэліс Хацыдыякас 1997 18 Бр Сымонэ Арэсьці 1986 19 ПА Гаэтана Арыстаньё (ар. Інтэр) 2002 21 ПА Якуб Янкта 1996 22 Бр Сымонэ Скуфэт 1996 23 Аб Матэвуш Вятэска 1997

№ Пазыцыя Імя Год нараджэньня 25 ПА Ібрагім Сулемана 2003 26 Аб Еры Міна 1994 27 Аб Тамаза Аўджэльлё 1994 28 Аб Габрыеле Дзапа 1999 29 ПА Антуан Макумбу 1998 30 Нап Леанарда Павалецьці (капітан) 1988 32 Нап Андрэа Пэтаньня (ар. Монца) 1995 33 Аб Адам Обэрт 2002 37 Аб Паўлу Аццы 1994 61 Нап Эльдор Шамуродаў (ар. Рома) 1995 70 ПА Джанлюка Гаэтана (ар. Напалі) 2000 77 Нап Зыту Лувумбу 2002 99 Аб Алясандра Дзі Парда 1999

• Маўра Эспазыта (2001—2007)
• Марыё Мартырадона (1962-1973)
• Люіджы Рыва (1963—1976)
• Рычыёцьці Грэацьці (1963-1972)
• П’ерлюіджы Чэра (1964-1973)
• Нэнэ (1964—1976)
• Рабэрта Банінсэньня (1966—1969)
• Анджэлё Дамэнгіні (1969—1973)
• Марка Паяч (2018-2019)
• Марка Андрэольлі (2017—2019)
• Даніеле Дэсэна (2012—2018)
• Сымонэ Арэсьці (2006-2009)
• Сымонэ Падаін (2016—2019)
• Марка Саў (2011—2018)
• Дарыё Срна (2018—2019)

• Афіцыйны сайт