Леафвін Годвінсан

Леафвін быў пятым сынам Годвіна, эрла Уэсэкса, найбуйнейшага і самага ўплывовага магната Англіі першай паловы кіравання караля Эдуарда Спаведніка. Калі ў 1051 г. кароль дамогся выгнання Годвіна і яго сям’і, Леафвін адправіўся разам са сваім старэйшым братам Гаральдам у Ірландыю. Там яны набралі флатылію караблёў і, злучыўшыся з ваеннымі сіламі бацькі, у 1052 г. высадзіліся ў Англіі і прымусілі караля Эдуарда пагадзіцца на вяртанне ўладанняў і ўплыву сям’і Годвіна.

Пасля смерці эрла Годвіна ў 1053 г. яго ўладанні атрымаў у спадчыну старэйшы сын Гаральд. Леафвін каля 1057 г. атрымаў тытул эрла з уладай над наступнымі графствамі: Кент, Эсэкс, Мідлсекс, Гертфардшыр, Сурэй і, магчыма, Бакінгемшыр. Леафвін і іншыя сыны Годвіна разам кантралявалі большую частку англасаксонскага каралеўства. Уплыў Годвінсанаў яшчэ больш узмацнілася пасля абрання напачатку 1066 г. Гаральда каралём Англіі.

Леафвін разам са сваёй дружынай удзельнічаў у абароне краіны ў перыяд нарвежскага і нармандскага ўварванняў 1066 г. і загінуў у бітве пры Гастынгсе.

• Англасаксонскі перыяд
• Stenton, F. Anglo-Saxon England. Oxford, 1973.