Хакаская мова

Хакаская мова — мова хакасаў. Распаўсюджана, галоўным чынам, на тэрыторыі Хакасіі і часткова ў Шарыпаўскім раёне Краснаярскага краю і Туве. Колькасць носьбітаў хакаскай мовы — 52 тыс. чал. (2002). Адносіцца да хакаска-алтайскай групы ўсходняй галіны цюркскіх моў. Дыялекты:

• сагайскі,
• качынскі,
• кызыльскі,
• шорскі.

Хакаская мова
Саманазва	Хакас тілі, ранее Xakas tįlį, тадар тілі
Краіны	Расія
Рэгіёны	Хакасія, Тува, Краснаярскі край
Афіцыйны статус	Хакасія
Арганізацыя, якая рэгулюе	Khakass Research Institute of Language, Literature and History[d]
Агульная колькасць носьбітаў	42 604[1]
Статус	дзяржаўная мова Рэспублікі Хакасія
Класіфікацыя
Катэгорыя	Мовы Еўразіі
Алтайская сям'я Цюркская галіна Хакаская група
Пісьменнасць	кірыліца (Хакаскае пісьмо)
Моўныя коды
ДАСТ 7.75–97	хак 755
ISO 639-1	—
ISO 639-2	—
ISO 639-3	kjh
WALS	khk
Atlas of the World’s Languages in Danger	481
Ethnologue	kjh
ELCat	2434
IETF	kjh
Glottolog	khak1248
Вікіпедыя на гэтай мове

Базай літаратурнай мовы з'яўляюцца сагайскі і качынскі дыялекты.

Фанетычныя рысы: 17 галосных, у тым ліку доўгія, 24 зычных. Мяккасць і цвёрдасць зычных у карэнных хакаскіх словах залежыць ад галоснага: галосным задняга рада адпавядаюць заўсёды цвёрдыя, галосным пярэдняга рада — мяккія. Мяккасць і цвёрдасць зычных не фанематычныя, таму на пісьме яны ніяк не адлюстроўваюцца.