Ακίμ Ταμίροφ

Ο Ταμίροφ γεννήθηκε ως Χοβακίμ Ταμίριαντς (αρμενικά: Հովակիմ Թամիրյանց‎‎) από Αρμένιους γονείς ^[15] που ζούσαν στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Διαφορετικές πηγές αναφέρουν είτε την Τιφλίδα ^[16] (στη σημερινή Γεωργία) είτε το Μπακού ^[13] (στο σημερινό Αζερμπαϊτζάν) ως τόπους γέννησής του. Ο πατέρας του ήταν εργάτης σε πετρελαιοπηγές και η μητέρα του μοδίστρα. Φοίτησε στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας για εννέα χρόνια από την ηλικία των 19 ετών, ^[17] όπου ήταν μαθητής του Κονσταντίν Στανισλάφσκι. Εκείνη την εποχή, άλλαξε το όνομά του εκρωσίζοντάς το σε Ακίμ Μιχάιλοβιτς Ταμίροφ (ρωσικά: Аким Михайлович Тамиров‎‎).

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Θέατρο Τέχνης, γνώρισε τον συμπατριώτη του Αρμένιο Νικίτα Μπάλιεφ. Μετά τη Ρωσική Επανάσταση, ο Ταμίροφ και αρκετοί άλλοι μετανάστες συνέπραξαν με τον Μπάλιεφ στο Παρίσι σχηματίζοντας τον περιοδεύοντα θίασο επιθεωρήσεων La Chauve-Souris.^[12]

Έφτασε στις ΗΠΑ για πρώτη φορά, τον Ιανουάριο του 1923 σε μια τρίμηνη περιοδεία και πρωταγωνίστησε σε ένα ρεπερτόριο ρωσικών έργων σε σκηνοθεσία Στανισλάφσκι. Επέστρεψε τον Νοέμβριο και έμεινε μέχρι το 1924. Το τελευταίο του ταξίδι με τον θίασο ήταν τον Οκτώβριο του 1927, όταν αποφάσισε να μείνει μόνιμα στις ΗΠΑ.^[13][18] Εντάχθηκε στο Theatre Guild στη Νέα Υόρκη, όπου γνώρισε τη σύζυγό του Ταμάρα Σέιν. Αργότερα και οι δύο έγιναν πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών.

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Ταμίροφ έγινε το 1932 σε έναν απροσδιόριστο ρόλο στο Okay, America!. Έπαιξε σε αρκετούς ακόμη ρόλους χωρίς αναγραφή του ονόματός του στους τίτλους μέχρι το 1935, οπότε συμπρωταγωνίστησε στο Οι λογχοφόροι της Βεγγάλης (The Lives of a Bengal Lancer). Εμφανίστηκε επίσης στο πλούσιο έπος Οι θάλασσες της Κίνας (China Seas) το 1935 με τους Κλαρκ Γκέιμπλ, Γουάλας Μπίρι, Τζιν Χάρλοου, Ρόζαλιντ Ράσελ και Ρόμπερτ Μπέντσλεϊ. Την επόμενη χρονιά, έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στο Ο στρατηγός πέθανε την αυγή (The General Died at Dawn). Εμφανίστηκε στο μιούζικαλ Η δίψα του μαύρου χρυσού (High, Wide, and Handsome) του 1937 με την Αϊρίν Νταν και τον Ράντολφ Σκοτ και στο πρώιμο νουάρ Dangerous to Know του 1938 δίπλα στην Άννα Μέι Γουόνγκ, σε έναν ρόλο που συχνά αναφερόταν ως ο καλύτερός του.^[19]

Την επόμενη δεκαετία, εμφανίστηκε σε ταινίες όπως Λαφίτ, ο μέγας (Τhe Buccaneer, 1938) με τον Φρέντρικ Μαρτς, Εκλογικά σκάνδαλα (The Great McGinty, 1940), Αδελφοί κορσικανοί (The Corsican Brothers, 1941), Στην πεδιάδα της τορτίγιας (Tortilla Flat, 1942) με τους Σπένσερ Τρέισι, Χέντι Λαμάρ και Τζον Γκάρφιλντ, Κατάσκοποι του Αλαμέιν (Five Graves to Cairo, 1943) με τον Έριχ φον Στρόχαϊμ ως στρατάρχης Έρβιν Ρόμερ, Η Νταϊάνα ερωτεύεται (His Butler's Sister) του Δρανκ Μπορζέιγκι (1943), Για ποιον χτυπά η καμπάνα (For Whom the Bell Tolls, 1943) με τον Γκάρι Κούπερ και την Ίνγκριντ Μπέργκμαν, ^[20] για το οποίο έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ ^[13] και Το θαύμα του Μόργκανς Κρικ (The Miracle of Morgan's Creek, 1944). Αν και Αρμένιος, οι πολλοί ρόλοι του περιελάμβαναν μια σειρά από εθνότητες, συμπεριλαμβανομένων Ρώσων, Μεξικανών και Κινέζων.

Τα επόμενα χρόνια, ο Ταμίροφ εμφανίστηκε στο Η συμμορία των 11 (Ocean's 11, 1960) με τον Φρανκ Σινάτρα και τον Ντιν Μάρτιν, στο Τοπ καπί (Topkapi, 1964) με τους Πίτερ Ουστίνοφ και Μελίνα Μερκούρη, στο Αλφαβίλ (Alphaville, 1965) και είχε μακρά συνεργασία με τον Όρσον Γουέλς, σε ταινίες όπως Ο άρχων του τρόμου (Touch of Evil, 1958) με τον Τσάρλτον Ίστον, Ο κύριος Αρκάντιν (Mr Arkadin, 1955), Η δίκη (The Trial, 1962) και την ημιτελή εκδοχή του Δον Κιχότη του Γουέλς, στην οποία έπαιζε τον Σάντσο Πάντσα. ^{[21] [22]}

Το 1944, ο Ταμίροφ ήταν ο πρώτος νικητής Χρυσής Σφαίρας Β' Ανδρικού Ρόλου σε ταινία για την ερμηνεία του στο Για ποιον χτυπά η καμπάνα.^[23]

Ήταν δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ, και τις δύο φορές για τον καλύτερο Β' ανδρικό ρόλο. Το πρώτο για το Ο στρατηγός πέθανε την αυγή και το δεύτερο για το Για ποιον χτυπά η καμπάνα.^[13]

Για τη συνεισφορά του στην αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία, ο Ταμίροφ έλαβε ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ στην οδό Vine 1634. ^{[24] [25]}

Το γνωστό έτος γέννησης του Ταμίροφ ήταν το 1899, αν και σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις αμφισβητήθηκε. Στο δεύτερο ταξίδι του στην Αμερική τον Νοέμβριο του 1923 ^[26] η ηλικία του φαίνεται 27 και στην απογραφή του 1930-32. ^[27] Παντρεύτηκε την επίσης ηθοποιό Ταμάρα Σέιν, με την οποία έπαιζε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, ^[13] τον Φεβρουάριο του 1933 ^[28] στο Λος Άντζελες. Ωστόσο, σύμφωνα με την προαναφερθείσα απογραφή του 1930, το ζευγάρι ζούσε στο Σικάγο του Ιλινόι με το (ανορθόγραφα γραμμένο) όνομα Ταμερίροφ. ^[27] Φαίνεται επίσης ότι αυτός ήταν ο δεύτερος γάμος του.

Ο Ταμίροφ μιλούσε άπταιστα πέντε γλώσσες - αρμενικά, ρωσικά, αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά.

Ο Ταμίροφ πέθανε στις 17 Σεπτεμβρίου 1972 από καρκίνο ^[13] στο Παλμ Σπρινγκς της Καλιφόρνιας.^[29]

Αν και ο Ταμίροφ μπορεί να μην είναι σήμερα γνωστός, η ερμηνεία του στον ρόλο του αφεντικού στα Εκλογικά σκάνδαλα πιστεύεται ότι ήταν η έμπνευση για τον χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων Μπόρις Μπαντένοφ.^[30][31] Επίσης, αναφέρθηκε στο διήγημα Uncle Wiggily in Connecticut του Τζερόμ Ντέιβιντ Σάλιντζερ και στο μυθιστόρημα The Moviegoer του Γουόκερ Πέρσι.^[32]

• Ακίμ Ταμίροφ στην IMDb
• Ακίμ Ταμίροφ στο AllMovie
• Ακίμ Ταμίροφ στο Internet Broadway Database (Αγγλικά)
• Akim Tamiroff at WFMU
• Akim Tamiroff στο Katz's Film Encyclopedia
• Akim Tamiroff at Great Character Actors