Νορίλσκ

Το Νορίλσκ ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920, αλλά η επίσημη ημερομηνία ίδρυσης είναι κατά παράδοση το 1935, όταν επεκτάθηκε ως οικισμός για το ορυχείο μεταλλουργίας Νορίλσκ και έγινε το κέντρο του συστήματος Νόριλαγκ των στρατοπέδων εργασίας Γκουλάγκ. Χορηγήθηκε καθεστώς αστικής εγκατάστασης το 1939 και το χορηγήθηκε το καθεστώς της πόλης το 1953.^[2]

Το Νόρλισκ είναι το κέντρο μιας περιοχής όπου εξορύσσεται το νικέλιο, ο χαλκός, το κοβάλτιο, η πλατίνα, το παλλάδιο και ο άνθρακας. Η ύπαρξη ορυκτών στην Σιβηρική περιοχή ήταν γνωστές για δύο αιώνες πριν από την ίδρυση του Νορίλσκ, αλλά η επίσημη εξόρυξη άρχισε μόνο το 1939. Για να στηριχτεί η νέα πόλη, δημιουργήθηκε σιδηροδρομική γραμμή προς το λιμάνι της Ντουντίνκα στον ποταμό Γενισέι, πρώτα ως γραμμή στενού διαμετρήματος (1935-1936) και αργότερα ως κανονική σιδηροδρομική γραμμή (αρχές της δεκαετίας του 1950).^[3] Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, κατασκευάστηκε ένας άλλος σιδηροδρομικός σταθμός από την πόλη εξόρυξης κάρβουνου Βαρκουτά (που βρίσκεται στην ευρωπαϊκή Ρωσία) μέσω του Σαλεχάρντ/ποταμού Ομπ και το Νόρλισκ απέκτησε έναν ευρύχωρο σιδηροδρομικό σταθμό που χτίστηκε με την προσδοκία της σιδηροδρομικής σύνδεσης της πόλης με την πρωτεύουσα της Σοβιετικής Ένωσης, τη Μόσχα, αλλά η κατασκευή σταμάτησε μετά το θάνατο του Ιωσήφ Στάλιν.

Σύμφωνα με τα αρχεία της Νόριλαγκ, 16.806 κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους στο Νορίλσκ υπό συνθήκες καταναγκαστικής εργασίας, λιμοκτονίας και έντονου ψύχους κατά την ύπαρξη στο στρατόπεδο (1935-1956). Οι μοιραίες καταστάσεις ήταν ιδιαίτερα υψηλές κατά τη διάρκεια των πολεμικών χρόνων του 1942-1944, όταν οι προμήθειες τροφίμων ήταν ιδιαίτερα αραιές, με αποτέλεσμα οι φυλακισμένοι να οργανώσουν τη μη βίαιη εξέγερση του Νορίλσκ το 1953. Ένας άγνωστος, αλλά σημαντικός αριθμός κρατουμένων συνέχισαν να υπηρετούν και να πεθαίνουν στα ορυχεία μέχρι το 1979. Το ορυχείο Νορίλσκ εξακολουθεί να είναι ένα επικίνδυνο ορυχείο για να εργαστεί οποιοσδήποτε ακόμα και σήμερα.

Ο πληθυσμός του Νορίλσκ είναι 175.365 κάτοικοι (απογραφή του 2010). Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ο πληθυσμός της πόλης μειώθηκε κατά 40.000 άτομα, αλλά το νούμερο επανήλθε στα επίπεδα της δεκαετίας του 1980 με την ένωση του Νορίλσκ με την πόλη Καγιερκάν και Ταλνάχ, διατηρώντας έναν μόνιμο πληθυσμό 175.000 κατοίκων. Συμπεριλαμβανομένων των προσωρινών κατοίκων, ο πληθυσμός φθάνει τα 220.000 άτομα.

Ο Χριστιανισμός είναι η κύρια θρησκεία στο Νορίλσκ. Υπάρχει ένας ρωσικός ορθόδοξος καθεδρικός ναός, αρκετές ρωσικές ορθόδοξες εκκλησίες και μια ουκρανική ορθόδοξη εκκλησία. Υπάρχει ένα τζαμί στο Νορίλσκ. Χτίστηκε το 1998 και ανήκει στην τοπική κοινότητα των Τατάρων, θεωρείται ως το βορειότερο μουσουλμανικό σπίτι προσευχής στον κόσμο.^[4]

Το Νορίλσκ διαθέτει ένα μουσείο ιστορίας και μια γκαλερί τέχνης,^[5] ένα ζωολογικό κήπο,^[6] ένα δραματικό θέατρο,^[7] ένα πολιτιστικό κέντρο^[8] και πολλά μνημεία και ιστορικά κτίρια.^[9]

Το Δραματικό θέατρο   Μνημείο για τους χτίστες της πόλης  Αναμνηστικό για τους κρατούμενους που πέθαναν σε ατυχήματα στα ορυχεία

Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στο εσωτερικό του αρκτικού κύκλου, το Νορίλσκ έχει υποαρκτικό κλίμα με πολύ μεγάλους, έντονους και κρύους χειμώνες και πολύ σύντομα και ήπια καλοκαίρια. Το Νορίλσκ καλύπτεται με χιόνι για περίπου 250-270 ημέρες το χρόνο, ενώ σε μια περίοδο περίπου 110-130 ημερών σημειώνονται χιονοθύελλες. Ο "Ήλιος του μεσονυχτίου" βρίσκεται πάνω από τον ορίζοντα από τις 21 Μαΐου έως τις 24 Ιουλίου (65 ημέρες), ενώ η περίοδος που ο ήλιος δεν ανεβαίνει, η πολική νύχτα, είναι από τις 30 Νοεμβρίου έως τις 13 Ιανουαρίου (45 ημέρες). Μερικές φορές τον Ιούλιο η θερμοκρασία μπορεί να ξεπεράσει τους 25 ° C. Μεγάλο μέρος των γύρω περιοχών καλύπτεται από φυσική άδενδρη τούνδρα. Το Νορίλσκ δεν έχει πολλά δέντρα.