พิพิธภัณฑ์พระราชวังแห่งชาติ國立故宮博物院 |
![](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/62/Main_Building%2C_National_Palace_Museum_07.23.jpg/250px-Main_Building%2C_National_Palace_Museum_07.23.jpg) อาคารหลักพิพิธภัณฑ์พระราชวังแห่งชาติ ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2566 |
![แผนที่](https://www.how.com.vn/wiki-api/wiki-image-proxy.php?url=https://maps.wikimedia.org/img/osm-intl,10,a,a,250x200.png?lang=th&domain=th.wikipedia.org&title=%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B8%98%E0%B8%A0%E0%B8%B1%E0%B8%93%E0%B8%91%E0%B9%8C%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%87%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8%95%E0%B8%B4&revid=11219647&groups=_8534cca56e21cc14cd4b09faf281cc5cb68da1c7) |
ก่อตั้ง | 10 ตุลาคม ค.ศ. 1925 (ในพระราชวังต้องห้าม) 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1965 (พิพิธภัณฑ์ในปัจจุบัน) |
---|
ที่ตั้ง | ซื่อหลิน ไทเป |
---|
ประเภท | พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ |
---|
ผลงาน | 698,856 (ข้อมูลเดือนกุมภาพันธ์ปี ค.ศ. 2022)[1] |
---|
จำนวนผู้เยี่ยมชม | 3,832,373 (2019)[2] |
---|
ผู้อำนวยการ | เซียวจงฮวง (蕭宗煌) |
---|
สถาปนิก | หวงเป่าหยู (黃寶瑜) |
---|
เว็บไซต์ | www.npm.gov.tw |
---|
พิพิธภัณฑ์พระราชวังแห่งชาติ (จีน: 國立故宮博物院; พินอิน: Guólì Gùgōng Bówùyuàn) (บ้างเรียก "พิพิธภัณฑ์แห่งชาติกู้กง") คือพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติตั้งอยู่ใน ย่านซื่อหลิน กรุงไทเป ประเทศไต้หวัน ภายในประกอบด้วยวัตถุโบราณและงานศิลปะของจีนกว่า 700,000 ชิ้น ครอบคลุมวัตถุโบราณต่าง ๆ บางชิ้นงานมีอายุมากกว่า 8,000 ปี หรืออยู่ในช่วงยุคหินใหม่จนถึงยุคสมัยใหม่[3] นอกจากนี้ยังมีชิ้นงานศิลปะในช่วงยุคทองของจีนอย่างราชวงศ์หมิงและชิง พิพิธภัณท์แห่งนี้ได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในพิพิธภัณฑ์ทางโบราณคดีและศิลปะที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก
แนวคิดก่อตั้งพิพิธภัณฑ์แห่งนี้สามารถนับย้อนไปได้ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1933 ในช่วงอุบัติการณ์มุกเดน ที่กองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่น มีชัยชนะเหนือกองทัพสาธารณรัฐจีน เป็นเหตุให้เจียง ไคเชก มีแนวคิดที่จะรวบรวมโบราณวัตถุและงานศิลปะที่มีคุณค่าของจีนให้พ้นจากการถูกยึดครองโดยกองทัพจักรวรรดิญี่ปุ่น ด้วยเหตุนี้วัตุถเหล่านี้จึงถูกส่งไปหลายแห่งทั้งในเซี่ยงไฮ้ ก่อนจะย้ายไปยัง หนานจิง อันซุ่น เล่อซาน จนเมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้ยุติลง กองทัพคอมมิวนิสต์จีนได้มีชัยเหนือกองทัพสาธารณรัฐจีนหลายครั้ง เป็นเหตุให้เจียง ไคเช็คจำเป็นต้องขนย้ายวัตถุมีค่าทั้งหมดไปยังไต้หวัน วัตถุส่วนใหญ่ถูกขนย้ายมาจากพิพิธภัณฑ์พระราชวัง (National Beijing Palace Museum, 故宫博物院) ซึ่งตั้งอยู่ในพระราชวังต้องห้าม และรวมถึงจากที่อื่น ๆ อีก 5 แห่งในกรุงปักกิ่งในช่วงระหว่างปี ค.ศ. 1948 - 1949 ภายหลังวัตถุเหล่านี้เข้าไต้หวันแล้วยังไม่ได้มีอาคารถาวรที่เก็บงานเหล่านี้ที่ชัดเจน จึงถูกเก็บกระจายอยู่หลายแห่งในไต้หวัน ก่อนที่จะถูกรวบรวมขึ้นอีกครั้งในปี ค.ศ. 1965 เมื่อได้มีการก่อตั้งพิพิธภัณท์พระราชวังแห่งชาติขึ้น
แบบของอาคารแห่งนี้ถือเป็นงานประกวดทางสถาปัตยกรรมระดับชาติของไต้หวัน เดิมแบบที่ได้รับการคัดเลือกเป็นแบบของสถาปนิกที่ชื่อว่า หวังต้าหง (王大閎) ซึ่งถือเป็นสถาปนิกโมเดิร์นนิสต์ยุคต้นที่มีชื่อเสียงของไต้หวัน เขาได้ออกแบบอาคารให้มีลักษณะเรียบง่ายตามลักษณะจำเพาะของงานสถาปัตยกรรมสมัยใหม่ แต่เนื่องจากทางรัฐบาลไต้หวันมีความต้องการให้ปรับแบบให้มีความสอดคล้องกับสถาปัตยกรรมจีนดั้งเดิม แต่เขาเลือกที่จะไม่ได้ปรับแบบใหม่ตามความประสงค์ของรัฐบาล[4] ส่งผลให้แบบปัจจุบันตกเป็นของหวงเป่าหยู (黃寶瑜)[5][6] ที่นำแนวคิดของพระราชวังจีนทั้งในแง่ของการประดับตกแต่ง งานหลังคา และการเลือกทำเลที่สอดคล้องกับการมีภูเขาขนาดใหญ่เป็นฉากหลังของอาคารตามหลักการฮวงจุ้ยจีนมาปรับใช้ในงานออกแบบ
อ้างอิง[แก้]
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- แผนที่และภาพถ่ายทางอากาศของ พิพิธภัณฑ์พระราชวังแห่งชาติ
25°06′09″N 121°32′55″E / 25.102366437802928°N 121.54849246143142°E / 25.102366437802928; 121.54849246143142