Izovalerata acido

kemia kombinaĵo
3-Metilbutanata acido
izovalerata acido
Plata kemia strukturo de la
Izovalerata acido
izovalerata acido
Tridimensia kemia strukturo de la
Izovalerata acido
Izovalerata acido trovatas en la Valeriana officinalis.
Alternativa(j) nomo(j)
  • Izopentanata acido
  • Hidrogena izopentanato
  • Hidrogena izovalerato
  • Delfinata acido
  • Metil-buterata acido
Kemia formulo
C5H10O2
CAS-numero-kodo503-74-2
ChemSpider kodo10001
PubChem-kodo10430
Merck Index15,5277
Fizikaj proprecoj
Aspektosenkolora likvaĵo kun tranĉa odoro
Molmaso102.133 g·mol-1
Denseco0.925g cm−3
Fandpunkto−29 °C
Bolpunkto175 °C
Refrakta indico 1,4033
Ekflama temperaturo74 °C[1]
Acideco (pKa)4.77
SolveblecoAkvo:25 g/L
Mortiga dozo (LD50)2000 mg/kg (buŝe)
Sekurecaj Indikoj
RiskojR34 R24 R22 [2]
SekurecoS26 S36/37/39 S45 S38 S28A
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero
GHS etikedigo de kemiaĵoj
GHS Damaĝo-piktogramo
05 – Koroda substanco
GHS SignalvortoDamaĝo
GHS Deklaroj pri damaĝojH314, H318[3]
GHS Deklaroj pri antaŭgardojP260, P264, P280, P301+330+331, P303+361+353, P304+340, P305+351+338, P310, P321, P363, P405, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Izovalerata acido estas organika acido, senkolora likvaĵo kun penetranta odoro, malmulte solvebla en akvo kaj tre miksebla kun organikaj solvantoj. Izovalera acido nature okazas en la planto valeriano kaj respondecas pri la ranca odoro de la butero. Izovalerata acido ankaŭ havas akran fromaĝo- aŭ ŝvito-odoron, sed ĝiaj esteroj havas agrablajn aromojn kaj vaste uzatas en parfumfabrikado. Ĝi ankaŭ posedas antikonvulsiajn proprecojn. Ĝi estas la ĉefa komponanto kiu kaŭzas la malagrablan odoron en la piedoj, kaj ĝi estiĝas per haŭto-bakterio kiu metaboligas la leŭcinon.

Sintezoj

redakti

Sintezo 1

redakti
  • Biologie, izovalerata acido estas preparata ekde la valino laŭ alfa-keto-valerata vojo:[4][5][6]

Sintezo 2

redakti
  • Izovalerata acido ankaŭ estas preparata per senaminigo kaj molekula rearanĝo de la izovalino:

Literaturo

redakti

Vidu ankaŭ

redakti

Referencoj

redakti