جین آرتور
جین آرتور (به انگلیسی: Jean Arthur)(۱۹۹۱–۱۹۰۰) هنرپیشه آمریکایی، با نام تولد گلادیس جرجیانا گرین(به انگلیسی: Gladys Georgianna Greene) در ۱۷ اکتبر ۱۹۰۰ در پلاتسبورگ (نیویورک) زاده شد.
| جین آرتور | |
|---|---|
 | |
| نام هنگام تولد | گلادیس جرجیانا گرین |
| زادهٔ | ۱۷ اکتبر ۱۹۰۰ پلاتس بورگ، نیویورک |
| درگذشت | ۱۹ ژوئن ۱۹۹۱ (۹۰ سال) کارمل-بای-د-سی، کالیفرنیا |
| ملیت |  ایالات متحده آمریکا |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۲۳–۱۹۶۶ |
| همسر(ها) | جولیان انکر (۱۹۲۸) فرانک راس جونیور (۱۹۴۹–۱۹۳۲) |
زندگی‌نامه
ویرایشپدرش عکاس بود. در ۱۵ سالگی مدرسه را رها کرد تا مدل شود. در سال ۱۹۲۳ میلادی، برای نخستین بار جلوی دوربین رفت و تا مدتی صرفاً در فیلم‌های کوتاه و وسترن‌های کم هزینه بازی می‌کرد.
در اوایل فیلم‌های ناطق (بخاطر صدای گرفته غیرمعمولی اش) و نیز سال ۱۹۳۲ (بخاطر کار و آموزش در تآتر) از کار سینما کنار ماند.
جین آرتور چهره‌ای ظریف و کمابیش ملیح داشت، اما صدای خش دار او با این چهره همخوان نبود و به همین دلیل پس از ظهور فیلم‌های ناطق در سینما، مدتی از فعالیت در سینما کنار گذاشته شد. تا اینکه در نیمه دهه ۱۹۳۰ آرام آرام همین صدا به صورت علامت مشخصه او درآمد.
با فیلم تمام شهر حرف می‌زنند جان فورد به شهرت رسید. او در این فیلم کمدی، نقش دختر احساساتی خوش قلبی را که دم دست است، اما قهرمان مرد متوجه حضورش نمی‌شود، ایفاء کرد و این نقش، شخصیت سینمایی او را در دهه ۱۹۳۰ شکل داد؛ نقشی که مشابه آن را در ۲ فیلم فرانک کاپرا، یعنی آقای دیدز به شهر می‌رود و آقای اسمیت به واشینگتن می‌رود، مقابل گری کوپر و جیمز استوارت ایفا کرد و این کمدی‌های اجتماعی فرانک کاپرا، اوج کار او بود. بازی او در هر ۲ فیلم حیرت‌انگیز است و کاپرا از این تضاد میان صدا و چهره او برای تبیین شخصیت زنی که در جامعه‌ای مردسالار، رفتاری مردانه دارد، به نحو احسن استفاده کرد و همواره از او به عنوان بازیگر زن محبوب من نام می‌برد.
جین آرتور در شاهکار هوارد هاکس، فقط فرشته‌ها بال دارند، کنار کری گرانت، نیز درخشان بود. او در این فیلم باز هم نقشی مشابه را ایفا کرد، با این تفاوت که گرانت برخلاف کوپر و استوارت، جوانی شهرستانی و ساده دل نبود که تحت تأثیر احساسات پاکش قرار گیرد، بلکه مرد خشن و زن گریزی بود که آرتور تحت تأثیر بی‌تفاوتی اش قرار می‌گیرد.
آرتور در ایفای نقش کالامیتی جین در فیلم دشت‌نشین سیسیل بی. دومیل نیز بسیار موفق بود.
گارسن کانین فیلم‌نامه کمدی عاشقانه هر چه بیشتر، خوشحال تر را برای او نوشت و بازی او در این فیلم سبب شد جرج استیونس او را یکی از بزرگترین کمدین‌های تاریخ سینما بخواند.
در میانه دهه ۱۹۴۰، پس از جنگ و جدالی طولانی با رئیس کلمبیا، هری کان، از قید و بند قراردادش رها شد. با این همه تنها ۲ بار در فیلم‌های سینمایی ایفای نقش‌هایی را به عهده گرفت. برای آخرین بار، در نقش خاطره انگیز همسر ون هفلین در وسترن شین بازی کرد.
جین آرتور در دو فیلم آخرش ماجرای خارجی و شین نیز موفق ظاهر شد.
در ۱۹۵۰ میلادی، برای بازی در نقش اصلی یک اجرای برودوی پیتر پن مورد استقبال بسیار قرار گرفت.
در تلویزیون نیز در سال ۱۹۵۶ شوی جین آرتور را اجرا می‌کرد.
جین آرتور مدتی نیز در واسار و دیگر کالج‌ها تدریس تآتر می‌کرد و گهگاه روی صحنه می‌رفت. برای فیلم هر چه بیشتر، خوشحال تر نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد.
جین آرتور در ۱۹ ژوئن ۱۹۹۱ در کارمل کالیفرنیا در گذشت.
زندگی خصوصی
ویرایشجین آرتور در سال ۱۹۲۸ با جولیان انکر ازدواج کرد که پس از یک روز جدا گردید.
در ۱۹۳۲ با فرانک راس، کوچک که تهیه‌کننده و آوازخوان بود، ازدواج کرد.
او در سال ۱۹۴۹ از شوهر دومش، فرانک راس جدا شد.
فیلم‌شناسی
ویرایش
| سال | نام فیلم | یادداشت |
|---|---|---|
| ۱۹۲۳ | یکی دروغ گفت | مستند |
| کامیو کربی | ||
| ۱۹۲۴ | تب بهاری | مستند |
| مورد منفصل از خدمت | مستند | |
| چشم پر قدرت | مستند | |
| شراب جوانی | در عنوان بندی نیامده | |
| معبد ونوس | ||
| سریع و بی‌باک | ||
| بیف بنگ بودی | ||
| به خانه آوردن ژامبون | ||
| مسافرت سریع | ||
| از عهده کار برآمدن | ||
| عشق رعدآسا | ||
| ۱۹۲۵ | هفت شانس | |
| لبخند مبارزه | ||
| داروخانه گاوچران | ||
| مأمور اعصاب | ||
| رها از اشک | ||
| ۱۹۲۶ | زیر آتش | |
| پلیس گاوچران | ||
| جرأت مضاعف | ||
| سلام لافایت | ||
| سرتاسر رعد | ||
| جنگاور مادرزاد جنگاور بالفطره | ||
| بول هشت سیلندری | مستند | |
| سوار گردباد | ||
| پاشنه چرخان | ||
| سوار جنجالی | ||
| کلاهبردار مبارز | ||
| حریفان سوارکار | ||
| کالج بوب | ||
| بیل برق آسا | ||
| مسابقه دهنده دیوانه | مستند | |
| ۱۹۲۷ | موطلایی‌های بزرگتر و بهتر | مستند |
| علامت مانع | ||
| شکارچیان شوهر | ||
| دروازه شکسته | ||
| نعل اسب | ||
| برنده‌های وحشیگری | ||
| جوان بیچاره | ||
| بخت در پرواز | ||
| تهدید با نقاب | مجموعه | |
| ۱۹۲۸ | عشق برادرانه | |
| گل‌های دیواری | ||
| آسه بیا، آسه برو | ||
| گرم شدن | ||
| گناهان پدران | ||
| ۱۹۲۹ | پرونده قتل قناری | |
| دکتر فو مانچو اسرارآمیز | ||
| آدم شنبه شب | ||
| پرونده قتل گرین | ||
| نیمه‌راه بهشت | ||
| پله‌های شنی | ||
| ۱۹۳۰ | بازگشت دکتر فو مانچو | |
| عقاب‌های جوان | ||
| خیابان شانس | ||
| رکورد دو | ||
| رژه پارامونت | ||
| چراغ‌های خطر | ||
| گروه نقره‌ای | ||
| ۱۹۳۱ | دشمن تبهکاران | |
| راز وکیل | ||
| شوهر وفادار | ||
| مرد بد سابق | ||
| ۱۹۳۳ | گذشته مری هلمز | |
| آن ونوس را بگیر | ||
| ۱۹۳۴ | گرداب | |
| گرانبهاترین چیز زندگی | ||
| پناهگاه‌های دفاعی | ||
| تمام شهر حرف می‌زنند | ||
| ۱۹۳۵ | قهرمان شماره یک مردم | |
| تلگراف مهمانی | ||
| دایموند جیم | ||
| تهدید عمومی | ||
| اگر می‌توانی فقط بپز | ||
| ۱۹۳۶ | آقای دیدز به شهر می‌رود | |
| خانم برافورد سابق | ||
| ماجرا در منهتن | ||
| مأمور غیرنظامی | ||
| بیشتر از یک منشی | ||
| ۱۹۳۷ | زندگی آسان | |
| تاریخ شب‌ها ساخته می‌شود | ||
| دشت نشین | ||
| ۱۹۳۸ | نمی‌توانی این را با خودت ببری | |
| ۱۹۳۹ | فقط فرشتگان بال دارند | |
| آقای اسمیت به واشینگتن می‌رود | ||
| ۱۹۴۰ | آریزونا | |
| این همه شوهر | ||
| ۱۹۴۱ | شیطان و خانم جونز | |
| ۱۹۴۲ | شهره شهر | |
| ۱۹۴۳ | هرچه بیشتر، خوشحال‌تر | |
| بخت یک بانو | ||
| ۱۹۴۴ | سال‌های بی‌تابی | |
| ۱۹۴۸ | ماجرای خارجی | |
| ۱۹۵۳ | شین | |
| ۱۹۶۵ | دود اسلحه | تلویزیونی – یک قسمت |
| ۱۹۶۶ | نمایش جین آرتور | تلویزیونی - یازده قسمت |
منابع
ویرایش- رحیمیان، بهزاد. «کتاب دوم – بازیگران». دانشنامه سینمایی. ج. ۱.
- خرسند، بیژن. دائرةالمعارف سینمایی.
- Quinlan's Film Stars.