دوره یایویی
دوره یایویی (به ژاپنی: 弥生時代, Yayoi jidai) بخشی از تاریخ ژاپن است که از حدود سال ۵۰۰ قبل از میلاد تا سال ۳۰۰ میلادی را شامل می‌شود.[۱]یایویی نام خود را از منطقه‌ای در همسایگی توکیو گرفته‌است که باستان‌شناسان برای اولین بار آثار و دست‌ساخته‌های بشری مربوط به این دوران را از خاک آن بیرون کشیده‌اند. ویژگی‌های قابل تشخیص دوره یایویی شامل ظهور نوع جدیدی از کوزه‌گری و آغاز متمرکز کشت برنج در شالیزار است. در این دوره به پرورش خوک و در مقیاس کمتر مرغ و خروس پرداختند.[۲]فرهنگ یایویی به سرعت در سرزمین اصلی هون‌شو گسترش پیدا کرد و با فرهنگ بومی جومون درآمیخت.[۳]
خاستگاه فرهنگ یایویی
ویرایشخاستگاه فرهنگ یایویی موضوع بحث‌هایی طولانی بوده‌است. تأثیر چین بر سلاح‌های مسی و برنزی این دوره و نیز بر برنج‌کاری و ناقوس‌های کوچک ژاپنی روشن است. سه نشانه مهم فرهنگ یایویی، آینه‌های برنزی، شمشیر برنزی و مهر سنگی شاهانه هستند. در سال‌های اخیر، باستان‌شناسان بیشتری مشغول مطالعه تطبیقی اشیای متعلق به این دوره با بازمانده آثار دوران اولیه سلطنت دودمان هان در چین شدند و نتیجه بررسی‌های آنان حاکی از شباهت جمجمه و اعضای بدن مردم یایویی با اهالی جیانگ‌سو بوده‌است.[۴]نخستین اشاره نوشتاری به ژاپن در همین دوره در متن چینی بیست و چهار تاریخ دیده می‌شود.
منابع
ویرایش- ↑ دوره باستان‌شناسی پیشاتاریخی در ژاپن, Charles T. Keally
- ↑ دوران یایویی بایگانی‌شده در ۶ ژانویه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine,Bookrags
- ↑ کوزه‌گری شرق ژاپن در دوران گذر از جومون به یایویی، پی‌دی‌اف بایگانی‌شده در ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine,Seiji Kobayashi
- ↑ «Long Journey to Prehistorical Japan, 日本人はるかな旅». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ آوریل ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۰.