Gran Premio de Bélxica de 1984

Goodyear dominou a clasificación logrando seis dos sete primeiros lugares con Michele Alboreto asegurando a súa primeira pole position. O seu compañeiro de equipo René Arnoux foi o segundo clasificado, no que sería a última primeira fila ata o Gran Premio do Reino Unido de 1988. O campión do mundo de 1982 Keke Rosberg, terceiro cualificado no seu Williams FW09, demostrou a velocidade de crecemento da combinación de Williams-Honda. Derek Warwick (Michelin) foi cuarto por diante de Elio de Angelis (Lotus 95T) e a sorprendente velocidade do ATS D7 do piloto emerxente Manfred Winkelhock. Os McLaren estaban fóra de ritmo co líder do mundial Alain Prost no oitavo posto e Niki Lauda no 14º. O vixente campión do mundo Nelson Piquet cualificou o seu Brabham BT53 noveno. O mellor dos pilotos Pirelli foi Johnny Cecotto no 16º no seu Toleman TG183B. O único non cualificado foi Philippe Alliot no seu RAM.

Alboreto liderou as 70 voltas e ata foi capaz de reter o liderado durante as paradas en boxes, malia que Piquet abríase paso sen deterse. Warwick empezou ben marchando segundo durante gran parte da carreira con Arnoux, Winkelhock e de Angelis perseguíndoo. Prost e Riccardo Patrese (Alfa Romeo 184T) retiráronse pronto e Cecotto abandonou na volta 1 co embrague roto.

O McLaren MP4 / 2 de Lauda rompeu a súa bomba de auga a media carreira. Pouco despois Winkelhock detívose e Andrea de Cesaris estrelou o seu Ligier JS23. Piquet atopábase terceiro logo das paradas, pero desvaneceuse cando a carreira achegábase á súa conclusión. Arnoux púxose terceiro, ata que foi adiantado por Rosberg. O motor BMW de Piquet rebentou e a falta dunha volta para meta Rosberg quedou sen combustible, o que permitiu a Arnoux unirse a Alboreto e Warwick no podio. Alboreto dera a Goodyear a súa primeira vitoria na Fórmula Un. Rosberg clasificouse cuarto. De Angelis terminou quinto no seu Lotus con Stefan Bellof completando os puntos finais no seu Tyrrell 012. Apenas nove coches terminaron aínda que clasificaron once incluíndo os retirados Rosberg e Piquet.

O Gran Premio de Bélxica de 1984 foi a última carreira na que verdadeiros equipos de fábrica e non equipos apoiados de facto por fábrica (como Euroracing que corría co equipo Alfa Romeo) encheron o podio ata o Gran Premio de España de 2003, onde o podio encheuse de novo con Ferrari, Renault e Ferrari.

Os resultados cambiarían meses máis tarde como resultado da descualificación de Tyrrell Racing da tempada de 1984, con Stefan Bellof eliminado da sexta posición, Ayrton Senna (Toleman TG183B) entrou nos puntos.

O Gran Premio de Bélxica regresaría á súa sede tradicional no Circuíto de Spa-Francorchamps en 1985.

• Michele Alboreto 1-70

Clasificación no campionato de piloto Pos Piloto Puntos 1 Alain Prost 15 2 Derek Warwick 10 3 Michele Alboreto 9 4 Niki Lauda 9 5 Keke Rosberg 9

Clasificación do campionato de construtores Pos Construtor Puntos 1 McLaren-TAG 24 2 Ferrari 13 3 Renault 11 4 Williams-Honda 9 5 Lotus-Renault 6

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Tyrrell e os seus pilotos foron posteriormente descalificados do campionato mundial de 1984 e os seus resultados e puntos reasignados.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Gran Premio de Bélxica de 1984

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17.