Gran Premio de Bélxica de 1985

Esta carreira orixinalmente disputaríase o 2 de xuño, pero foi re-programada ao 15 de setembro despois de que a superficie recentemente asfaltada rompera (as obras de reconstrución completáronse o xoves antes da carreira) ao pasar os coches, creando unha situación perigosa para os pilotos, que por unha abafadora maioría (24 votos a favor e 2 en contra) esixiron a cancelación da proba por razóns de seguridade logo da celebración dos adestramentos libres do sábado pola mañá. Debido á reprogramación da carreira o novo equipo de Fórmula Un Haas Lola e o seu piloto, o Campión Mundial de 1980 Alan Jones, que fixera a súa primeira carreira na rolda anterior en Italia non se lles permitiu participar, xa que non estaban na lista de participación orixinal. Durante a preparación para a carreira o presidente da FISA Jean-Marie Balestre anunciou que o controvertido Gran Premio de Suráfrica levaríase a cabo malia a presión de cancelar o evento como parte dos embargos contra o apartheid.

Niki Lauda non entrou na grella debido a unha lesión. Ao final da sesión de práctica do venres antes da propia cualificación, o acelerador do seu McLaren MP4/2B quedou trabado mentres el volvía de novo aos pits. O coche saíuse da pista na parte máis nova da pista e o tres veces campión do mundo golpeou unha barreira de protección e no impacto do volante virou mancando a súa boneca ao facelo. Os raios X non revelaron rotura, pero Lauda non estaba en condicións de competir polo que regresou a súa casa en Austria para continuar o recoñecemento e o tratamento do seu fisioterapeuta Willi Dungl. Inicialmente McLaren esperaba poñer a John Watson no coche de Lauda pero isto requiriría a aprobación de todos os demais equipos. Tendo presente o Campionato de Construtores, Ferrari negouse a aceptar, deixando a Alain Prost como único piloto de McLaren en Bélxica. RAM tamén presentou un coche, traendo só o RAM 03 de Philippe Alliot e o campión da tempada 1.985 de fórmula 3000 Cristián Danner fixo o seu debut no campionato mundial con Zakspeed.

Prost logrou a pole position, cunha media de 218´756 km/h diante de Senna con Nelson Piquet terceiro no seu Brabham BT54, Alboreto foi cuarto no seu Ferrari 156/85. A choiva caía antes da carreira deixando a grella de saída con pneumáticos de mollado por primeira vez desde que Senna gañou en Portugal. Senna púxose primeiro ao saír por diante de Piquet pero o Brabham trompeou na primeira curva. Senna lideraba diante de Prost, Mansell e os dous Ferrari de Alboreto e Stefan Johansson. Os Ferrari pronto quedaron fora, co embrague e o motor rotos respectivamente. Prost quedou entre os dous Williams FW10s cando entrou en boxes a poñer pneumáticos de seco. A última hora da carreira a choiva comezou a caer de novo e Senna ampliou a súa vantaxe. Keke Rosberg caeu ao cuarto posto logo dunha breve parada en boxes cun problema de freos e terminou nese posto. Quinto era Thierry Boutsen ata que o seu Arrows A8 rompeu a súa caixa de cambios. Piquet quedou quinto detrás de Derek Warwick nun Renault RE60B. Só doce coches terminaron a carreira, incluíndo por primeira vez un Minardi, o de Pierluigi Martini que terminou duodécimo no seu Minardi M185. Outros dous coches máis, Boutsen e o estrelado Ligier JS25 de Jacques Laffite clasificáronse tamén como finalistas. Huub Rothengatter co Osella FA1G non fixo as voltas suficientes para clasificarse.

Aínda que os comisarios dirixiron os coches directamente a boxes logo do final, Ayrton Senna esquivounos e fixo a volta de honra.^[1]

Clasificación no campionato de piloto Pos Piloto Puntos 1 Alain Prost 69 2 Michele Alboreto 53 3 Ayrton Senna 32 4 Elio de Angelis 31 5 Keke Rosberg 21

Clasificación do campionato de construtores Pos Construtor Puntos 1 McLaren-TAG 83 2 Ferrari 77 3 Lotus-Renault 63 4 Williams-Honda 34 5 Brabham-BMW 26

• Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17.