Gurmukhi

Gurmukhi (en punjabi ਗੁਰਮੁਖੀ, ɡʊɾmʊkʰi) é un alfasilabario que se utiliza para escribir a lingua punjabi na India. Deriva da escrita laṇḍā e en última instancia da brāhmī. Estandarizouna o segundo gurú sikh, Angad no século XVI, e nesa escrita escribiuse o libro sagrado do sikhismo, o Gurú Granth Sahib. O nome da escrita deriva do antigo punjabi "gurumukhī", " o que vén da boca do gurú".O gurmukhi moderno ten corenta e unha consoantes (vianjan), nove símbolos de vogais (lāga mātrā), dous símbolos para os sons nasais (bindī e ṭippī), e un símbolo que duplica o son de calquera consoante (addak). Utilízase principalmente no estado de Punjab na India, como a escrita oficial para o punjabi^[1] aínda que tradicionalmente era a escrita que utilizaban os sikhs, mentres os musulmáns empregaban a árabe-persa e os hindús a devanágari, aínda que nestes dous últimos casos a tendencia era a empregar para a escrita o urdú e o hindi ^[2] Tamén se emprega amplamente nos estados indios de Haryana, Himachal Pradesh, Jammu e na capital naciional Delhi, onde o punjabi tamén é unha das linguas oficiais. Historicamente o gurmukhi tamén se adaptou para escribir outras linguas, como o braj bhasha, khariboli e sindi.^[3]