Península do Morrazo

A península do Morrazo é un exemplo de horst. A elevación do terreo que a conforma debeuse ó afundimento das rías que separa. O seu istmo vai de Ponte Sampaio a Pontevedra.

A súa parte occidental vese desgaxada de norte a sur por unha ampla fendedura tectónica inundada: a Ría de Aldán, que individualiza a subpenínsula do Hío, parroquia máis occidental da comarca do Morrazo. Pola súa parte, o seu extremo meridional e confín da península, Cabo Home, morre a pouca distancia das Illas Cíes (integradas no Parque nacional das Illas Atlánticas).

O Morrazo é unha península montuosa atomizada en ducias de vales, outeiros, e enseadas, que conforman un complexo tecido de unidades individualizadas, ricas e moi humanizadas que albergan unha elevada densidade de poboación. O punto máis alto da península é a meseta da Chan da Carqueixa (628 m), no Monte Xaxán (Domaio).

Os miradoiros de Cotorredondo, Monte do Faro, A Fraga, Agudelo, A Paralaia, A Magdalena, O Balcón do Rei, Varalonga, Liboreiro o Ermelo ofrecen amplas panorámicas da súa paisaxe, desde a ría de Pontevedra á de Vigo.

O poboamento do Morrazo é moi disperso, e a maioría dos máis de 200 núcleos de poboación da península se encadran nun contínuum rururbán onde destacan algunhas vilas. A poboación achégase ás 100.000 persoas , cunha densidade de poboación superior a 500 hab./km².

A península correspóndese cos concellos de Cangas, Bueu, Marín e Moaña, así como dúas parroquias de Pontevedra (Lourizán e Salcedo), e catro de Vilaboa (San Adrián de Cobres, Santa Cristina de Cobres, Vilaboa e Figueirido). Cangas é a capital histórica, así como o concello máis poboado.

A lista compreta das 29 parroquias pode verse na seguinte táboa:

A pesca e o turismo son as dúas áreas económicas máis destacadas, e a súa riqueza exprésase tamén na cultura, o deporte e a gastronomía da zona.

O deporte das traíñas e do remo en xeral son moi populares, co canonista David Cal á cabeza.

Entre os eventos culturais destaca o Festival Intercéltico do Morrazo, celebrado en Moaña a finais de xullo.

Entre os seus monumentos destacan o cruceiro do Hío, o Dolmen de Chan da Arquiña, os Petróglifos de Mogor ou o Museo Massó.