Акростих

Акростих (көне грекше: ἀκρο-στῐχίς, ἀκρο-στῐχίδος, ἀκρο-στιχίδα; көне грекше: ἄκρος — шет + көне грекше: στίχος — қатар, жол, өлең жолдары; славян тілінен: краегране́сие краестро́чие^[1]) — жиектеуші өлең-әр тармақтағы бірінші әріпті (кейде буынды немесе сөзді) белгілі бір жүйемен, жоғарыдан төмен теріп оқығанда сөз немесе тұтастай сөз тіркесі құралатын өлең түрі. Ол сөз көбінесе автордың, иә болмаса автор өлең арнаған адамның атын білдіреді. Тармақтардың соңғы әріптерінен сөз құралатын а.түрі - телестих, ал ортаңғы әріптері жүйеленіп келіп, сөзге айналатын а.түрі-мезостих деп аталады. Естігенде ерекшілігі байқалмайтын а. көзбен қабылдауға ғана арналған. А. зерттеушілердің айтуынша ежелгі Александрия, Византия ақындарында, сондай-ақ Қайта өрлеу дәуірінде кеңінен таралған. XVII ғ. бастап орыс поэзиясында да танымал бола бастаған. Ақынның ұйқасшылдығын, тапқырлығын ұштасуға септесетін акростихтен таза поэзияға хас нышандар өте сирек кездеседі. М^[2]