Nyderlandų himnas

Himnas originalo kalba (olandų kalba)

Wilhelmus van NassouweBen ik van Duitsen bloedDen vaderland getrouweBlijf ik tot in den doodEen Prince van OranjenBen ik vrij onverveerdDen Koning van HispanjenHeb ik altijd geëerd

In Godes vrees te levenHeb ik altijd betrachtDaarom ben ik verdrevenOm land om luid' gebrachtMaar God zal mij regerenAls een goed instrumentDat ik zal wederkerenIn mijnen regiment

Lijdt u mijn onderzatenDie oprecht zijn van aardGod zal u niet verlatenAl zijt gij nu bezwaardDie vroom begeert te levenBidt God nacht ende dagDat hij mij kracht wil gevenDat ik u helpen mag

Lijf en goed al te samenHeb ik u niet verschoondMijn broeders hoog van namenHebben 't u ook vertoondGraaf Adolf is geblevenIn Friesland in den slagZijn ziel in 't eeuwig levenVerwacht den jongsten dag

Edel en hoog geborenVan keizerlijken stamEen vorst des rijks verkorenAls een vroom ChristenmanVoor Godes woord geprezenHeb ik vrij onversaagdAls een held zonder vrezenMijn edel bloed gewaagd

Mijn schild ende betrouwenZijt gij o God mijn HeerOp u zo wil ik bouwenVerlaat mij nimmermeerDat ik doch vroom mag blijvenUw dienaar t'aller stondDie tirannie verdrijvenDie mij mijn hert doorwondt

Van al die mij bezwarenEn mijn vervolgers zijnMijn God wilt doch bewarenDen trouwen dienaar dijnDat zal mij niet verrassenIn haren bozen moedHaar handen niet en wassenIn mijn onschuldig bloed

Als David moeste vluchtenVoor Saul den tiranZo heb ik moeten zuchtenMet menig edelmanMaar God heeft hem verhevenVerlost uit alder noodEen koninkrijk gegevenIn Israël zeer groot

Na 't zuur zal ik ontvangenVan God mijn Heer dat zoetDaar na zo doet verlangenMijn vorstelijk gemoed:Dat is dat ik mag stervenMet eren in dat veldEen eeuwig rijk verwervenAls een getrouwe held

Niet doet mij meer erbarmenIn mijnen wederspoedDan dat men ziet verarmenDes Konings landen goedDat u de Spanjaards krenkenO edel Neerland zoetAls ik daar aan gedenkeMijn edel hert dat bloedt

Als een Prins opgezetenMet mijner heires krachtVan den tiran vermetenHeb ik den slag verwachtDie bij Maastricht begravenBevreesde mijn geweldMijn ruiters zag men dravenZeer moedig door dat veld

Zo het den wille des HerenOp die tijd had geweestHad ik geern willen kerenVan u dit zwaar tempeestMaar de Heer van hier bovenDie alle ding regeertDie men altijd moet lovenEn heeft het niet begeerd

Zeer prinselijk was gedrevenMijn prinselijk gemoedStandvastig is geblevenMijn hert in tegenspoedDen Heer heb ik gebedenVan mijnes herten grondDat hij mijn zaak wil redenMijn onschuld doen bekend

Oorlof mijn arme schapenDie zijt in groten noodUw herder zal niet slapenAl zijt gij nu verstrooid!Tot God wilt u begevenZijn heilzaam woord neemt aanAls vrome Christen leven't Zal hier naast zijn gedaan

Voor God wil ik belijdenEn zijner groter machtDat ik tot genen tijdenDen Koning heb verachtDat dat ik God den HereDer hoogster MajesteitHeb moeten obediërenIn der gerechtigheid

Himno vertimas į lietuvių kalbą

Vilhelmas iš NasauEsu aš, germaniško kraujo,Ištikimas tėvyneiLiksiu iki mirties.Oranžo princasEsu aš, laisvas ir bebaimis.Ispanijos karaliųVisados gerbiau.

Gyventi dievobaimingaiVisados bandžiauIr todėl buvau išvytas,Paliktas be žemės ir žmonių.Bet Dievas ves maneKaip gerą savo įrankį,Kad aš grįžčiauĮ savas valdas.

Laikykitės, mano valdiniai,Iš prigimties dori.Dievas neapleis jūsų,Net jei esate neviltyje.Kas bando gyventi religingaiTuri melsti Dievo dieną naktį –Kad duotų man stiprybėsJums padėti.

Savo gyvybės ir sėkmėsAš negailėjau jums.Mano broliai iš aukštuomenėsŠitą jums irgi įrodė.Dėdė Adolfas žuvoFryzijos mūšyje,Jo siela amžinybėjeLaukia paskutinio teismo.

Kilnus ir gimęs aukštam luomeImperatoriškos kilmės,Pasirinktas Imperijos princu,Kaip tikintis krikščionis,Už garbingą Dievo žodįAš neabejodamasKaip bebaimis didvyrisRizikavau savu krauju.

Mano skydas ir namaiEsi tu, o Dieve mano Viešpatie.Tai Tu tas kuriuo pasitikėti noriu,Nepalik manęs vėl –Kad likčiau aš narsusVisados tavo tarnasIr įveikčiau tironijąPervėrusią man širdį.

Nuo visų kas mane apsunkinęIr persekioja mane,Mano Dieve, apginkSavo ištikimą tarną.Kad jie manęs nepasiruošusio nerastųSu savo piktais kėslais,Kad nesiplautų rankųMano nekaltu krauju.

Kaip Dovydui kurį privertė bėgtiNuo Sauliaus, tirono,Teko atsidusti manKaip ir daugeliui kilmingųjų kitų.Bet Dievas jį prikėlėIr nuo nevilties išlaisvinoIr davė karalystę jamPuikią Izraelyje.

Po šio rūgštumo gausiu ašIš Dievo, mano Viešpaties, saldumą,Nes jo taip ilgisiMano kilnusis protas.Kad žūčiau ašKaro lauke garbingaiIr gaučiau amžiną šalįKaip ištikimas didvyris.

Niekas neverčia manęs labiau gailėtisSavoj nelaimėjeNei tie kuriuos regiu kaip stumia jie į badąGeras žemes Karaliaus.Nei tai, kad ispanai jus tvirkina,O kilnūs Nyderlandai saldieji!Kai pagalvoju apie taiKilnioji mano širdis krauju pasrūva.

Raitas tartum princasSu savo armijaApgautas tironoNesulaukiau mūšio.Tie įsikasę žemėn MastrichteIšsigando jie mano galybėsŽmonės matė mano raitelius jojančiusNarsiai per laukus.

Jei tokia būtų buvusViešpaties valia tą sykįBūčiau palaimingai išvadavęsJus nuo šios didžios audros.Bet Viešpats ten viršujKuris valdo viskąTas kurį šlovinti visados turimTaip nepanorėjo.

Krikščioniška nuotaika užplūdoMano princo širdį –Tvirta pasilikoŠirdis nelaimėje.Viešpačiui meldžiausiIš širdies gilumos,Kad jis apgintų mano tiksląIr įrodytų nekaltumą.

Sudie, avelės mano vargšės,Gilioj nevilty tūnančios,Jūsų aviganis nemiegosNet kai dabar jūs išvaikytos.Atsigręžkite į DievąIr priimkit gydantį jo žodį.Gyvenkit kaip geri krikščionysIr viskas greitai pasibaigs.

Išpažįstu DievuiIr didžiai jėgai jo,Kad niekados nebuvo taip,Kad nekęsčiau aš karaliaus.Ir tik Dievui ViešpačiuiAukščiausiai didenybeiPaklusnus buvauTeisingume.