Хрватска честопати се смета за меѓународна сила во ракометот[1], освојувајќи два олимписки златни медали и едно Светско првенство, но никогаш не освоила едно Европско првенство, откако изгубила две финалиња, едното од Франција и другото од Данска. Хрватската ракометна репрезентација која го освоила Олимпискиот златен медал во 1996 година, честопати се смета за најголемо изненадување во историјата на ракометот, можеби поради своето прво учество на турнирот[2] . Хрватската репрезентација освоила таканаречен „меѓународен двомеч“, откако го освоила златниот медал на Олимпијадата (2004) и на Светското првенство (2003), победувајќи ја Германија во двете финалиња.
Ракометната репрезентација на Хрватска честопати била обележана како модел за спорт[3], честопати како замена за Романија во „големите три“ на Европа во ракомет, заедно со Франција и Данска[4]. Некои од нивните најголеми соперници се соседите Словенија, Унгарија и Србија. Германија исто така е голем соперник, иако на натпреварите помеѓу двете земји, Хрватска има поголема доминација. Германија победила само еднаш на своите девет средби, а Хрватска победила седум пати. Шпанија исто така се смета за близок соперник на Хрватска, откако одиграла 23 натпревари со нив, најмногу од која било страна со која Хрватите играла во ракомет. Сепак, Французите често се забележуваат како најголем соперник на Хрватска во ракомет, поради успехот на двете земји. Сепак, во поновата историја, Хрватска честопати претрпела елиминации во корист на Французите[5].
Зборот ракомет во хрватскиот регион прв го искористил Фрањо Бучар, опишувајќи ја германската игра Шлеудербол во списанието Сокол 1904. Најраните документирани форми на играње ракомет во овие области се појавиле во 1911 година во гимназијата на Пазин, што меѓу другото се должи на фактот дека програмите за образование во Истра, како дел од тогашното австриско крајбрежје, дошле од центарот за образование во Грац. Во Хрватска, во тоа време ракометот бил воведен во средношколски програми. Тоа бил еден вид чешки ракомет, проширен од Чешката Република, а потоа го играле и учениците од Осиек и Вуковар[6].
Во раните почетоци на хрватскиот ракомет, на местата се играло теренски ракомет и ракомет. Студентите биле привлечени кон ракометниот терен, затоа што малиот ракомет се играл на импровизирани терени без соодветна статива, наспроти ракометниот терен, кој се играл на постојните фудбалски игралишта[7]. За време на Кралството Југославија се одиграл првиот јавен ракометен натпревар во хрватскиот регион и во поширокото соседство. Се одиграл во средно училиште во Вараждин на 29 мај1930 година под раководство на наставниците по физичко образование. Од тоа време, до 1950 година, во Хрватска и Југославија јавно се играло исклучиво теренски ракомет, на фудбалскиот терен со единаесет играчи на секоја страна. Во средното училиште во Загреб на 1 јуни 1935 година, биле отворени првите ракометни терени во Југославија[8].
На почетокот на Втората светска војнаКралството Југославија се распаднало. Поголемиот дел од територијата населена од Хрвати на 10 април1941 година, станала дел од новоформираната Независна Држава Хрватска (НДХ). Како дел од новата држава на 2 октомври1941 година во Загреб за првпат во историјата била основана Хрватската ракометна федерација (ХРС)[9] со седиште во Загреб. Хрватската ракометна федерација ја координирала работата на десетина клубови и до 1944 година организирала национални првенства. Во државата НДХ била основана првата Хрватска ракометна репрезентација. Првиот тренинг за тимот се одржа на 12 октомври1941 година помеѓу двата тима избрани од селекторот Драгутин Пех. Неговиот прв и единствен меѓународен натпревар овој тим го одиграл на 14 јуни1942 година со Унгарија во Будимпешта каде Хрватска загубила со 0:9. Овој теренски ракометен натпревар се одиграл пред 30.000 гледачи на тогашниот стадион НЕП[10]. Најдобар ракометар на теренот бил голманот Бранко Кпарал. Под раководство на тренерот Анте Шкртиќ, играчите за Хрватска биле Владо Абрамовиќ, Ирислав Доленец, Жарко Галетовиќ, Ѕвонко Лесковар, Тодор Маринов, Виктор Медведев, Крешо Павлин, Владо Шимановиќ Стјепан Шириќ, Јосип Житник. ХРС престанала да функционира во 1944 година поради војната во Втората светска војна[11].
Кога завршила Втората светска војна во 1945 година, територијата на Независната Држава Хрватска била вклучена во новоформираната СФР Југославија.
Веднаш потоа започнало реконструкцијата на ракометот во Југославија, а истата година бил основан Комитет за ракометна асоцијација за гимнастика Хрватска, а во мај 1948 година Комитет за ракометна асоцијација за гимнастика на Југославија. ХРС била обновена на 19 декември 1948 година, во која таа, во согласност со националната политика на новата југословенска држава, името го сменила во Хрватското ракометно здружение (РСХ). Ракометната федерација на Југославија (РСЈ) била основана на 17 декември1949 година во Белград со здружување на националните и провинциските асоцијации и таа станала членка на Меѓународната ракометна федерација (ИХФ) во 1950 година[12].
По завршувањето на Втората светска војна, повеќето ракометарки на теренот на НДХ завршиле курсеви и станале инструктори или судии во ракомет. Некои од нив станале членови на теренската ракометна репрезентација на Југославија и учествувале на својот прв меѓународен натпревар, одигран на 19 јуни 1950 година на стадионот Крањчевиќева во Загреб, против Белгија. Југославија победила со 18:3 играјќи со девет играчи од Загреб, еден од Сплит и еден од Сараево[13].
Од крајот на Втората светска војна до распадот на Југославија во 1991 година, најдобрите хрватски ракометари играле за репрезентацијата на Југославија. Со оваа репрезентација Хрватите настапиле на 17 големи натпреварувања и освоиле седум медали, како два олимписки златни медали, олимписка бронза, светско злато, светско сребро и две бронзи. Меѓу другите познати трофеи, во овој период тие освоиле 5 златни медали на пет настапи на Средоземните игри (1967, 1975, 1979, 1983 и 1991 година), два златни и еден бронзен медал на Светските првенства што се одржале во 1971, 1974 и 1984 година, 2 бронзени медали во ракометната Супер лига што се одржала во 1981 и 1983 година во Германија и среброто на Игрите за добра волја во 1990 година во Сиетл.
(1996, 2004)
(2008, 2010)
