Раде Ѓерговиќ
Раде Ѓерговиќ ( роден во Лозница, 1948 ) [1] е српски хуморист, сатиричар и афористичар.
Биографија
уредиОсновно, средно и високо образование завршил во Шабац. Работел како учител во Раѓевина ( Бела Црква, Врбиќ, Доње Брезовице ) и во Груж, општина Книќ ( Топоница, Баре, Забојница ). Во 1996 година се враќа во Шабац, каде се вработува како библиотекар во Народната библиотека „Жика Поповиќ“ . Се пензионираше во 2009 година.
Почнал да пишува хумор и сатира во 1968 година. во емисијата „Минимакс“ која се емитуваше на брановите на „Радио Белград“. Застапен бил во повеќе антологии на афоризми и наградуван за неговите дела во поранешна Југославија. Преведен е на руски, полски и македонски јазик.
Член е на Друштвото на писателите на Србија и на невладината организација „Ризница на српската духовност“. Тој беше претседател на Република Чивија 2002-2003 година.
Книги
уреди- Скокања
- Јовановиќи
- Современи басни
- Носталгични приказни
- Коската е фрлена
- Слушање од засолништето
- Запрете ја земјата
- Небесни луѓе и земни чуда
- Бруте брате
- Хумор и лектира
- Во демократија до гуша
- Предавници на еволуцијата
Награди и признанија (избор)
уреди- Златна значка од Културно-просветното друштво на Србија
- Прва награда за афоризам, „Цивијада 2012“
- Награда Радоје Домановиќ, 2016 година
- Награда Драгиша Кашиковиќ
- Награда Јован Хаџи Костиќ, 2020 година [2]
Извори
уреди- ↑ „Раде Ђерговић афористичар“ Архивирано на 24 август 2014 г. (биографија), Ризница српске духовности
- ↑ ФЕСТИВАЛ НОВОСТИ: Раде Ђерговић је добитник награде Јован Хаџи Костић („Вечерње новости”, 15. октобар 2020)
Надворешни врски
уреди
- Раде Ѓерговиќ, Од збирката афоризми „Предавници на еволуцијата“, Проект Растко