Amy Pieters

Pieters is een dochter van oud-wielrenner Peter Pieters en een zus van Roy Pieters.

In 2006 werd ze kampioen op het omnium en de individuele tijdrit op de weg. Daarnaast werd ze tweede in de nationale wegwedstrijd. In 2007 werd ze kampioen op de weg en tweede op de tijdrit, nog steeds bij de nieuwelingen. Datzelfde jaar werd ze echter ook kampioene op de 500 meter, individuele achtervolging, keirin en puntenkoers en tweede op de scratch.

In 2008 won ze nogmaals de 500 meter, achtervolging, keirin en puntenkoers maar werd ditmaal ook kampioen op de scratch. Op de weg werd ze in beide wedstrijden tweede. Ze wist de derde plaats te veroveren op de Europese kampioenschappen puntenkoers voor junioren. Bijkomende uitslagen waren de derde plaats in de Omloop van Borsele voor junioren en de derde plaats in de Zesdaagse van Amsterdam, samen met Lotte van Hoek.

In 2009 werd ze in Kopenhagen tweede op de ploegenachtervolging in een wedstrijd om de wereldbeker, samen met Vera Koedooder en Ellen van Dijk. Op de wereldkampioenschappen baanwielrennen voor elite werden ze vierde. Ze werd tweede op het Nederlands kampioenschap tijdrijden voor junioren en wederom derde in de Omloop van Borsele voor junioren.

In 2010 reed ze voor het eerst als prof. Haar eerste prestatie was een vijfde plaats op het wereldkampioenschap op de ploegenachtervolging. Voor 2011 veranderde ze van team, ze komt nu uit voor Argos-Shimano.Op de Olympische Spelen van Londen 2012 kwam Pieters uit op de ploegenachtervolging samen met Ellen van Dijk, Kirsten Wild en Vera Koedooder en werd daar 6e.

Op de weg won Pieters in 2014 de Omloop Het Nieuwsblad, de 2e etappe in de Ladies Tour of Qatar en in 2015 de proloog in de Route de France. Ook behaalde ze ereplaatsen in de Ronde van Drenthe, La Course, Holland Hills Classic, Le Samyn en Open de Suède Vårgårda.

Op 21 mei 2018 won Pieters de derde etappe in de Baskische etappekoers Emakumeen Bira. De renster van Boels-Dolmans versloeg in de etappe over 114,5 kilometer met start en finish in Aretxabaleta de Zweedse Emilia Fahlin en de Duitse Clara Koppenburg in de eindsprint van een kopgroep bestaande uit negen rensters^[1]. Haar zege was de derde Nederlandse zege op rij in de Baskische etappekoers meetellend in de UCI Women's World Tour. Sabrina Stultiens (WaowDeals) was twee dagen daarvoor de beste in de openingsrit, Annemiek van Vleuten (Mitchelton-Scott) won een dag eerder de individuele tijdrit. Op 7 augustus behaalde ze, net als het jaar ervoor, brons in de koppelkoers op het EK baanwielrennen met Kirsten Wild. Op 25 augustus won Pieters de Bretonse World-Tourwedstrijd GP Plouay door Marianne Vos en Coryn Rivera te verslaan in de sprint.^[2]

Op 2 maart 2019 won Pieters samen met Kirsten Wild de koppelkoers tijdens het Wereldkampioenschappen baanwielrennen in de Poolse stad Pruszków.^[3] Op 10 augustus van dat jaar werd ze in Alkmaar Europees kampioene in de wegwedstrijd.

Op 23 december 2021 kwam Pieters in Spanje, tijdens een training met de baanploeg ten val. Ze werd met de traumahelikopter naar het ziekenhuis overgebracht. Daar werd direct een spoedoperatie gedaan om de druk van haar hersenen te halen en werd ze in coma gehouden.^[4] Op 5 januari 2022 kon ze voor het eerst zelfstandig ademen.^[5] Op 29 april 2022 werd bekend dat Pieters ontwaakt was uit de coma waarin ze sinds eind 2021 lag.^[6] Haar toestand verbeterde de maanden daarna langzaam.^[7] Vanaf augustus 2022 verblijft ze doordeweeks in het Daan Theeuwes Centrum te Woerden en 's weekends bij haar ouders.^[8] Op 17 februari 2023 bracht SD Worx naar buiten dat Amy Pieters vanwege optredende epileptische aanvallen een terugslag in haar herstel kent.^[9]

Commons heeft media­bestanden in de categorie Amy Pieters.

• Officiële website
• Profiel op de Wielersite
• Pro Cycling Stats
• Uitslagen baanwielrennen op sportuitslagen