Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1976

In Oostenrijk was er nogal wat verwarring vóór de races. Om te beginnen waren er een aantal coureurs naar het circuit afgereisd die daar te horen kregen dat ze (sommigen ondanks een contract) geen startgeld kregen omdat de organisatie "zich bedacht had". Daar was zelfs Jon Ekerold bij, die in 1975 nog tweede in de 500 cc klasse was geworden op de Salzburgring. De reden was niet moeilijk te raden: de organisatie ging ervan uit dat de coureurs na de lange reis ook zonder startgeld wel zouden starten. Verder was er verwarring over het al dan niet gebruiken van geluidsdempers op de uitlaten. Die verwarring was al in Frankrijk begonnen, maar toen had de wegracecommissie van de FIM verklaard dat de verplichting werd uitgesteld omdat ze te laat bekend was gemaakt.

In de 500 cc klasse was de snelste start voor Wil Hartog, die nota bene vanaf de derde startrij vertrok. Hij leidde zelfs even de race, maar kwam in de kopgroep samen met Phil Read, Barry Sheene, Johnny Cecotto en John Williams terecht. Hartog kreeg echter koelproblemen en viel al snel uit. Er bleef een geweldige strijd over, maar in de dertiende ronde viel Cecotto waarbij zijn Yamaha én een stapel strobalen uitbrandden. John Williams viel toen hij een baancommissaris moest ontwijken die met zijn gele vlag op de baan sprong toen Bruno Kneubühler gevallen was. Intussen was Teuvo Länsivuori naar de leiding van de race gereden, maar na 28 ronden begon Sheene ineens echt gas te geven. Al snel had hij 14 seconden voorsprong op Marco Lucchinelli, die in de 39e ronde de tweede plaats had overgenomen. Länsivuori was intussen gediskwalificeerd omdat hij voor een reparatie in de pit zijn motor had laten draaien. Phil Read eindigde de race als derde.

Pos.	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Barry Sheene	Suzuki	1h 01' 21" 76	15
2	Marco Lucchinelli	Suzuki	+13" 40	12
3	Phil Read	Suzuki	+19" 31	10
4	Michel Rougerie	Suzuki	+1' 05" 06	8
5	Stu Avant	Suzuki	+1' 13" 88	6
6	Giacomo Agostini	MV Agusta	+1' 15" 19	5
7	Víctor Palomo	Yamaha	+1 ronde	4
8	Jack Findlay	Suzuki	+1 ronde	3
9	Karl Auer	Yamaha	+1 ronde	2
10	Alex George	Yamaha	+2 ronden	1
11	Helmut Kassner	Suzuki	+2 ronden
12	Tom Herron	Yamaha	+2 ronden
13	Boet van Dulmen	Yamaha	+2 ronden
14	Hans Stadelmann	Yamaha	+2 ronden
15	Dieter Braun	Suzuki	+2 ronden
16	Max Wiener	Yamaha	+2 ronden
17	Børge Nielsen	Yamaha	+3 ronden
18	Olivier Chevallier	Yamaha	+3 ronden
19	Michael Schmid	Yamaha	+3 ronden
20	Peter Baláž	Yamaha	+4 ronden
21	Siegfried Mayr	Yamaha	+4 ronden
22	Philippe Chaltin	Yamaha	+7 ronden
DNF	Johnny Cecotto	Yamaha	Val
DNF	Pat Hennen	Suzuki
DNF	John Williams	Suzuki
DNF	Philippe Coulon	Suzuki
DNF	Wil Hartog	Suzuki
DNF	John Dodds	Yamaha
DNF	Bruno Kneubühler	Yamaha	Val
DNF	Armando Toracca	Suzuki
DSQ[1]	Takazumi Katayama	Yamaha
DSQ[2]	Teuvo Länsivuori	Suzuki

Dieter Braun kreeg zijn Morbidelli ondanks nieuwe schokdempers niet goed aan het sturen (een probleem waar ook de fabriek mee worstelde) en koos ervoor in Oostenrijk met een Yamaha te starten. Johnny Cecotto trainde het snelste en won de race door na de snelste start niemand een kans te geven. Achter hem vochten Tom Herron, Leif Gustafsson, Bruno Kneubühler, Alex George en Giacomo Agostini om de tweede plaats, maar Agostini verdween al na enkele ronden met een slippende koppeling de pit in en George kreeg een vastloper. Walter Villa had een slechte start en zat in de beginfase in het middenveld, terwijl John Dodds richting de kopgroep aan het rijden was. Na 13 van de 35 ronden zat Villa echter al op de tweede plaats nadat hij tot vier keer toe het ronderecord had gebroken, maar hij moest toch toestaan dat Cecotto bij de finish acht seconden voorsprong overhield. Dodds werd derde.

Pos.	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Johnny Cecotto	Yamaha	51' 18" 83	15
2	Walter Villa	Harley-Davidson	+8" 15	12
3	John Dodds	Yamaha	+37" 31	10
4	Leif Gustafsson	Yamaha	+46" 61	8
5	Dieter Braun	Yamaha	+51" 97	6
6	Tom Herron	Yamaha	+56" 56	5
7	Olivier Chevallier	Yamaha	+56" 80	4
8	Chas Mortimer	Maxton-Yamaha	+1' 06" 67	3
9	Patrick Pons	Yamaha	+1' 06" 98	2
10	Gianfranco Bonera	Harley-Davidson	+1' 13" 80	1
11	Bruno Kneubühler	Yamaha	+1' 16" 91
12	Paolo Tordi	Yamaha	+1' 21" 87
13	Víctor Palomo	Yamaha	+1' 27" 32
14	Franco Uncini	Yamaha	+1' 28" 65
15	Jean-François Baldé	Yamaha	+1 ronde
16	Philippe Coulon	Yamaha	+1 ronde
17	Jack Findlay	Yamaha	+1 ronde
18	Hans Müller	Yamaha	+1 ronde
19	Børge Nielsen	Yamaha	+1 ronde
20	Hans Stadelmann	Yamaha	+1 ronde
21	Philippe Chaltin	Yamaha	+1 ronde
22	Max Wiener	Yamaha	+2 ronden
DNF	Takazumi Katayama	Yamaha
DNF	Giacomo Agostini	MV Agusta
DNF	Tapio Virtanen	MZ
DNF	Gérard Choukron	Yamaha
DNF	Alex George	Yamaha
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha

De 125 cc klasse kwam in Oostenrijk voor het eerst aan de start, waarbij men Henk van Kessel maar vooral Kent Andersson miste. Het gerucht ging dat die nog steeds bezig was zijn Yamaha raceklaar te maken. Toch was de algemene mening dat juist Andersson de Morbidelli's van Pier Paolo Bianchi en Paolo Pileri had kunnen verslaan. Pileri leidde na een ronde vóór Otello Buscherini (Malanca) en Bianchi, maar na een paar ronden had Pier Paolo Bianchi de leiding overgenomen, terwijl Pileri zijn handen vol had aan Buscherini. Pileri had duidelijk moeite met de bestuurbaarheid van zijn machine (een kwaaltje van de Morbidelli's begin 1976), maar wist op pure snelheid voor Buscherini te finishen. Ángel Nieto werd met de Bultaco vierde met een ronde achterstand.

Pos.	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Pier Paolo Bianchi	Morbidelli	48' 11" 98	15
2	Paolo Pileri	Morbidelli	+36" 69	12
3	Otello Buscherini	Malanca	+1' 08" 04	10
4	Ángel Nieto	Bultaco	+1 ronde	8
5	Xaver Tschannen	Maico	+2 ronden	6
6	Johann Zemsauer	Rotax	+2 ronden	5
7	Hans-Jürgen Hummel	Yamaha	+3 ronden	4
8	Hans Müller	Yamaha	+3 ronden	3
9	Peter Frohnmeyer	Nava-DRS	+3 ronden	2
10	Werner Schmied	Rotax	+3 ronden	1
11	Ulrich Graf	Yamaha	+3 ronden
12	Hans Prähauser	Yamaha	+4 ronden
13	Peter Szabó	MZ	+4 ronden
14	János Reisz	Yamaha	+5 ronden
DNF	Eugenio Lazzarini	Morbidelli
DNF	Cees van Dongen	Morbidelli
DNF	Matti Matikainen	Maico
DNF	Auno Hakala	Yamaha
DNF	Hans Hallberg	Yamaha
DNF	Toni Mang	Morbidelli
DNF	Heinz Pristavnik	Yamaha
DNF	Michael Fahrmeier	Yamaha
DNF	Franz Leitner	Yamaha

Biland/Williams hadden in Oostenrijk de snelste trainingstijd, maar startten slecht en moesten een inhaalrace rijden tot een defecte waterpomp hen tot opgeven dwong. De strijd om de eerste plaats tussen Schwärzel/Huber en Steinhausen/Huber met hun Königs bleef spannend tot Schwärzel motorproblemen kreeg. Steinhausen won, Schwärzel werd toch nog tweede en Siegfried Schauzu/Clifton Lorentz (ARO-Fath) werden derde.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Rolf Steinhausen	Josef Huber	Busch-König	48' 26" 29	15
2	Werner Schwärzel	Andreas Huber	König	+9" 45	12
3	Siegfried Schauzu	Clifton Lorentz	Schmid-Fath	+1' 21" 76	10
4	Hermann Schmid	Martial Jean-Petit-Matile	Schmid-Yamaha	+1 ronde	8
5	Gerry Boret	Nick Boret	BSR-Yamaha	+1 ronde	6
6	Alain Michel	Bernard Garcia	GEP-Yamaha	+1 ronde	5
7	Ted Janssen	Erich Schmitz	Heukerott-Yamaha	+1 ronde	4
8	Hanspeter Hubacher	Kurt Huber	Yamaha	+1 ronde	3
9	Dick Greasley	Cliff Holland	Windle-Yamaha	+1 ronde	2
10	Amedeo Zini	Andrea Fornaro	König	+2 ronden	1
DNF	Rolf Biland	Ken Williams	Seymaz-Yamaha
DNF	Helmut Schilling	Rainer Gundel	Aro
DNF	George O'Dell	Alan Gosling	Windle-Yamaha
DNF	Hans Prugl	Horst Kussberger	König