Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1989

De Grand Prix van Oostenrijk werd onder wisselende weersomstandigheden verreden, met name de trainingen. Dat kon voor sommigen een probleem zijn als ze tijdens de droge momenten technische problemen hadden en hun tijden in de regen moesten zetten. Men was over het algemeen positief over de organisatie. Er was in de afgelopen jaren best wat aan te merken geweest, maar men had zich de kritiek duidelijk aangetrokken. Zo waren er betere uitloopstroken, de baancommissarissen hadden duidelijke instructies, bij gevaarlijke situaties werden de trainingen meteen stilgelegd^[1] en er kwam niemand zonder de juiste pas in het rennerskwartier (In Italië werden de passen voor het rennerskwartier gewoon aan de kassa verkocht).

Met Kevin Schwantz, Eddie Lawson en Wayne Rainey stonden de verwachte mensen op de eerste startrij, maar daar stond ook Pierfrancesco Chili, die wat te bewijzen had omdat hij als enige toprijder de boycot van de GP des Nations gebroken had.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Kevin Schwantz	Pepsi-Suzuki	1"19'31
2.	Eddie Lawson	Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda	1"19'41
3.	Wayne Rainey	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	1"19'67
4.	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	1"19'95
5.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"20'24
6.	Ron Haslam	Pepsi-Suzuki	1"20'42
7.	Kevin Magee	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	1"20'94
8.	Dominique Sarron	ELF-ROC-HRC-Honda	1"20'96
9.	Freddie Spencer	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"21'04
10.	Mick Doohan	Rothmans-HRC-Honda	1"21'07

De 500cc-race werd droog verreden en leek even spannend toen Kevin Schwantz, Wayne Rainey en Eddie Lawson er samen vandoor gingen. Na drie ronden gaf Schwantz echter echt gas en hij nam drie seconden voorsprong. In de achtste ronde passeerde Lawson Rainey, die last had van een vibrerende motorfiets als gevolg van een beschadigd bandenkarkas. Lawson kon af en toe een halve seconde winnen op Schwantz, maar die pareerde die aanvallen door nóg sneller te rijden. Voor het publiek was er meer spanning in de strijd om de vierde plaats, die gewonnen werd door Christian Sarron voor Kevin Magee, Pierfrancesco Chili en Ron Haslam, die praktisch binnen een seconde finishten. Mick Doohan had ook nog bij deze groep gezeten, maar moest afhaken toen hij door een achterblijver het gras in gestuurd werd.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Kevin Schwantz	Pepsi-Suzuki	38"39'05	1	20
2	Eddie Lawson	Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda	38"41'18	2	17
3	Wayne Rainey	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	38"58'95	3	15
4	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	39"16'88	5	13
5	Kevin Magee	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	39"17'19	7	11
6	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	39"17'55	4	10
7	Ron Haslam	Pepsi-Suzuki	39"17'96	6	9
8	Mick Doohan	Rothmans-HRC-Honda	39"35'82	10	8
9	Freddie Spencer	Agostini-Marlboro-Yamaha	39"37'09	9	7
10	Dominique Sarron	ELF-ROC-HRC-Honda	39"42'64	8	6
11	Rob McElnea	Cabin-HRC-Honda	39"54'22	11	5
12	Alessandro Valesi	Iberna-Yamaha	+1 ronde	14	4
13	Simon Buckmaster	Team Katayama-Honda	+1 ronde	15	3
14	Marco Gentile	Fior-Marlboro-Yamaha	+2 ronden	16	2
15	Bruno Kneubühler	Römer-Honda	+2 ronden	17	1
16	Josef Doppler	Honda	+2 ronden	19
17	Georg Robert Jung	Honda	+2 ronden	18
18	Stefan Klabacher	Honda	+2 ronden	21
19	Michael Rudroff	Rallye Sport-Honda	+2 ronden	22
20	Karl Dauer	Honda	+2 ronden	24
21	Nicholas Schmassmann	Technotron-Honda	+2 ronden	23
22	Fernando Gonzalez de Nicolás	Club Cross Pozuelo-Honda	+2 ronden	26
23	Pavol Dekánek	Wernberger Konservenfabrik-Honda	+3 ronden	30
24	Rudolf Zeller	Manhattan	+3 ronden	27
25	Hans Klingebiel	Suzuki	+3 ronden	25
26	Thomas Berghammer	Suzuki	+3 ronden	29

Niet gefinished bewerken Coureur Merk Oorzaak Grid Juan López Mella Xunta-Honda 20 Alois Meyer Rallye Sport-Honda 28 Randy Mamola Cagiva Corse Opgave[2] 12 Niet gestart bewerken Coureur Merk Oorzaak Grid Norihiko Fujiwara Tech 21-Yamaha Blessure[3] 13 Niet gekwalificeerd bewerken Coureur Merk Larry Vacondio Suzuki

Niet deelgenomen bewerken Coureur Merk Oorzaak Adrien Morillas ELF-ROC-HRC-Honda [4] Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda Blessure[5] Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha Blessure[6] Shinichi Ito Seed-HRC-Honda [7] Tadahiko Taira Tech 21-Yamaha Gezin[8] Shunji Yatsushiro Pentax-HRC-Honda [7] Kunio Machii Nescafé-Yamaha [7] Jose Morillas Honda Bubba Shobert Cabin-HRC-Honda USA Gewond[9] Romolo Balbi Honda Massimo Broccoli Cagiva Corse Michael Dowson Yamaha Fabio Biliotti Team Katayama-Honda John Kocinski Roberts-Yamaha [10] Ernst Gschwender Suzuki Deutschland Thierry Crine Konica Minolta-Suzuki [11] Cees Doorakkers Honda Eddie Laycock Millar-Honda Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha [12] Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda [13] Peter Lindén Flygvapnet-Eurovan Germany-Honda Alberto Rota Yamaha Fred Merkel Gallina-HB-HRC-Honda Andreas Leuthe Librenti-Suzuki

Top tien tussenstand 500cc-klasse bewerken Pos Coureur Merk Ptn 1 Wayne Rainey Roberts-Lucky Strike-Yamaha 106 2 Eddie Lawson Kanemoto Racing-Rothmans-HRC-Honda 95 3 Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 71 4 Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 62 5 Kevin Magee Roberts-Lucky Strike-Yamaha 57 Kevin Schwantz Pepsi-Suzuki 7 Mick Doohan Rothmans-HRC-Honda 39 8 Niall Mackenzie Agostini-Marlboro-Yamaha 36 9 Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 33 Dominique Sarron ELF-ROC-HRC-Honda

Hoewel Sito Pons ruim aan de leiding van het wereldkampioenschap stond, reed hij zelden een poleposition. Dat lukte hem dit keer wel, maar hij gaf toe dat hij daarvoor in de slipstream Carlos Cardús was gekropen. Tot verdriet van Martin Wimmer, die bijna voor een sensatie voor Aprilia had gezorgd. Daarvoor had Rotax, nadat hij in Duitsland was uitgevallen, een speciaal blok voor hem gebouwd. Cardús zelf werd vierde, maar op het korte en zeer snelle circuit lagen de tijden dicht bij elkaar en de eerste tien stonden binnen een seconde. Net als in Hockenheim speelde het gebrek aan snelheid de Yamaha's weer parten.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Sito Pons	Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda	1"24'69
2.	Martin Wimmer	Hein Gericke-Aprilia-Rotax	1"24'73
3.	Jacques Cornu	Lucky Strike-ELF-HRC-Honda	1"25'02
4.	Carlos Cardús	Repsol-HRC-Honda España	1"25'02
5.	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"25'09
6.	Didier de Radiguès	Aprilia-Rotax	1"25'31
7.	Masahiro Shimizu	Ajinomoto-HRC-Honda	1"25'32
8.	Helmut Bradl	HB-Römer-HRC-Honda	1"25'46
9.	Juan Garriga	Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha	1"25'46
10.	Reinhold Roth	HB-Shoei-HRC-Honda	1"25'67

Jacques Cornu had de beste start, maar hij werd al meteen gepasseerd door Martin Wimmer. Ook Sito Pons, Luca Cadalora, Didier de Radiguès en Helmut Bradl voegden zich bij de kopgroep. Daarachter werd ook stevig gevochten door Reinhold Roth, Jean-Philippe Ruggia, Masahiro Shimizu, Loris Reggiani en Carlos Cardús. Voor Yamaha vervloog de hoop toen zowel Cadalora als Juan Garriga kort na elkaar uitvielen. Sito Pons wilde het niet zoals in Duitsland op de laatste ronde laten aankomen en met drie snelle ronden maakte hij zich los van het veld. Wimmer was bijna tweede geworden, maar hij werd op de streep geklopt door Cornu.

Uitslag 250cc-klasse bewerken Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Sito Pons Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda 34"29'14 1 20 2 Jacques Cornu Lucky Strike-ELF-HRC-Honda 34"31'18 3 17 3 Martin Wimmer Hein Gericke-Aprilia-Rotax 34"31'40 2 15 4 Helmut Bradl HB-Römer-HRC-Honda 34"33'57 8 13 5 Didier de Radiguès Aprilia-Rotax 34"39'68 6 11 6 Carlos Cardús Repsol-HRC-Honda España 34"45'25 4 10 7 Reinhold Roth HB-Shoei-HRC-Honda 34"45'47 10 9 8 Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 34"45'71 12 8 9 Loris Reggiani HB-HRC-Honda 34"46'03 11 7 10 Masahiro Shimizu Ajinomoto-HRC-Honda 34"46'26 7 6 11 Jochen Schmid Honda 35"09'55 15 5 12 Harald Eckl Römer-Aprilia-Rotax 35"11'08 16 4 13 Renzo Colleoni Aprilia-Rotax 35"23'51 19 3 14 Maurizio Vitali Honda 35"23'82 33 2 15 Wilco Zeelenberg Samson-Sharp-Honda 35"24'36 25 1 16 Bernard Schick Yamaha 35"24'57 29 17 Jean-François Baldé Yamaha 35"24'91 22 18 Daniel Amatriaín Team Katayama-Ducados-HRC-Honda 35"25'08 20 19 Alex Barros McDonald's-Venemotos-Yamaha 35"25'64 28 20 Bernd Kassner Yamaha 35"26'25 24 21 Gary Cowan Docshop-Yamaha 35"29'10 21 22 Alberto Puig Nieto-Ducados-Yamaha 35"34'00 27 23 Andrew Leisner Honda 35"36'07 26 24 August Auinger Project Consult-Yamaha 35"45'11 23 25 Manfred Herweh Yamaha +1 ronde 30 26 Kevin Mitchell Yamaha +1 ronde 34 27 Jean-Francois Foray Yamaha +1 ronde 36 28 Virginio Ferrari Gazzaniga-Rotax +1 ronde 17 29 Fausto Ricci Aprilia-Rotax +1 ronde 35

Niet gefinished bewerken Coureur Merk Oorzaak Grid Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha Vastloper 5 Alberto Rota FMI-Aprilia-Rotax Opgave 13 Alain Bronec Aprilia-Rotax 32 Juan Garriga Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha 9 Andreas Preining Aprilia-Rotax Val 14 Hans Becker Yamaha 18 Adrien Morillas Yamaha 31 Niet gekwalificeerd bewerken Coureur Merk Erich Neumair Aprilia-Rotax Patrick van den Goorbergh Docshop-Yamaha Josef Hutter Honda K. Daubauer Rotax Darren Milner Yamaha Martin Sraj Honda Niet deelgenomen bewerken Coureur Merk Oorzaak Toshihiko Honma Yamaha [14] Jim Filice HRC-Honda [15] Carlos Lavado Geen machine [16] Marcellino Lucchi Aprilia-Rotax Tadayuki Okada Cabin-HRC-Honda [7] Toshinobu Shiomori Yamaha [7] Stefano Caracchi Honda Daryl Beattie Honda Paolo Casoli Pileri-AGV-Honda Luis Lavado Yamaha Junya Arai Honda [7]

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Sito Pons	Campsa-JJ Cobas-HRC-Honda	127
2	Jean-Philippe Ruggia	Gauloises-Sonauto-Yamaha	86
3	Carlos Cardús	Repsol-HRC-Honda España	72
4	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	70
	Jacques Cornu	Lucky Strike-ELF-HRC-Honda
6	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda/ HB-Shoei-HRC-Honda	66
7	Masahiro Shimizu	Ajinomoto-HRC-Honda	46
8	Helmut Bradl	HB-Römer-HRC-Honda	44
9	John Kocinski	Roberts-Yamaha	40
	Juan Garriga	Nieto-Ducados-Repsol-Yamaha

Jorge Martínez reed de snelste trainingstijd, maar maakte een domme fout. In de natte warming-up training reed hij drie seconden sneller dan de concurrentie, maar hij moest dat bekopen met een val waarbij hij een sleutelbeen brak. Hans Spaan experimenteerde met een achterschokdemper van Öhlins en een WP-voorvork, maar hij koos uiteindelijk voor zijn sterkste motor die in de machine met een originele Showa-vork was gehangen. Hij reed de vierde trainingstijd achter zijn teamgenoot Ezio Gianola en Stefan Prein.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Jorge Martínez	Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi	1"32'58
2.	Ezio Gianola	Pileri-AGV-Honda	1"32'61
3.	Stefan Prein	Honda	1"33'11
4.	Hans Spaan	Samson-Sharp-Honda	1"33'30
5.	Àlex Crivillé	Marlboro-JJ Cobas-Rotax	1"33'32
6.	Allan Scott	Honda	1"33'52
7.	Fausto Gresini	FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax	1"33'62
8.	Julián Miralles	Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi	1"33'79
9.	Taru Rinne	Servisco-Honda	1"34'07
10.	Alfred Waibel	Honda	1"34'31

De halfnatte baan zorgde op het startveld voor twijfel onder de coureurs, maar Hans Spaan koos gedecideerd voor regenbanden. Al in de eerste bocht gingen Ezio Gianola en Herri Torrontegui samen onderuit. Daardoor kwamen Taru Rinne, Koji Takada en Dario Romboni in de problemen en ook zij vielen. Zodoende leidde Spaan na de eerste ronde voor Julián Miralles, Corrado Catalano, Dirk Raudies en Domenico Brigaglia. Concurrenten Àlex Crivillé en Fausto Gresini zaten daar nog achter met hun intermediates. Miralles probeerde Spaan te volgen, maar diens voorsprong liep op naar drie seconden en zelfs in één ronde naar zes seconden toen Miralles het opgaf. Hoewel er 22 ronden gereden moesten worden zag Spaan in de zevende ronde al geen concurrenten meer achter zich. Toen de baan begon op te drogen profiteerde vooral Crivillé van zijn bandenkeuze. Hij wist zich nog naar de derde plaats te vechten, maar Spaan en Miralles kon hij niet meer bereiken. Spaan en Crivillé deden goede zaken in het wereldkampioenschap door het wegvallen van Martínez en vooral Gianola.

Uitslag 125cc-klasse bewerken Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten 1 Hans Spaan Samson-Sharp-Honda 37"10'29 4 20 2 Julián Miralles Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi 37"36'41 8 17 3 Àlex Crivillé Marlboro-JJ Cobas-Rotax 37"46'50 5 15 4 Bruno Casanova FMI-Aprilia-Rotax 37"52'44 23 13 5 Fausto Gresini FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax 37"52'69 7 11 6 Dirk Raudies Honda 37"53'31 33 10 7 Domenico Brigaglia Garelli 37"53'56 22 9 8 Corrado Catalano Gazzaniga-Rotax 37"55'69 17 8 9 Allan Scott Honda 37"55'91 6 7 10 Robin Milton Honda 37"56'42 35 6 11 Jean-Claude Selini Honda 38"08'89 11 5 12 Thierry Feuz Honda 38"09'10 26 4 13 Stefan Prein Honda 38"15'70 3 3 14 Josef Fischer Honda 38"17'99 31 2 15 Alfred Waibel Honda 38"20'01 10 1 16 Gastone Grassetti Aprilia-Rotax 38"20'21 28 17 Manfred Baumann Honda 38"23'87 21 18 Robin Appleyard Honda 38"37'96 15 19 Flemming Kistrup Honda 38"41'12 29 20 Bady Hassaine Honda 38"42'75 30 21 Heinz Lüthi Honda 38"50'20 34 22 Hisashi Unemoto Fukuda-Honda 39"07'41 13 23 Mike Leitner Honda +1 ronde 32 Niet gefinished bewerken Coureur Merk Oorzaak Grid Adi Stadler Honda 12 Stefan Dörflinger Marlboro-Aprilia-Rotax 24 Alex Bedford 7Up-EMC-Rotax 27 Ezio Gianola Pileri-AGV-Honda Val 2 Herri Torrontegui Honda Val 16 Esa Kytölä Honda 20 Taru Rinne Servisco-Honda Val 9 Koji Takada Fukuda-Honda Val 18 Gerhard Waibel Honda 36 Luis Miguel Reyes Honda 25 Lucio Pietroniro Honda 19 Doriano Romboni Honda Val 14

Niet gestart bewerken Coureur Merk Oorzaak Grid Jorge Martínez Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi Blessure[17] 1 Niet gekwalificeerd bewerken Coureur Merk Pier Paolo Bianchi Seel Javier Debón JJ Cobas-Rotax Janez Pintar Honda Johnny Wickström Honda Rafael Roses Metrakit-JJ Cobas-Rotax Klaus-Dieter Kindle Honda Jos van Dongen Casal Emilio Cuppini Garelli Othmar Schuler Honda Trevor Manley Honda Håkan Olsson Rotax Niet deelgenomen bewerken Coureur Merk Oorzaak Kenishi Yoshida Honda [7] Masayuki Hirose Honda [7] Masato Shima Honda [7] Yukata Fujiwara Honda [7] Kazuaki Yamashita Honda [7] Hubert Abold Honda Shin'ichi Fujiyama Honda [7] Kasuya Yamada Honda [18] Ian Saunders Honda Jean-Pierre Jeandat Honda Stuart Edwards Honda Gabriele Debbia Aprilia-Rotax Hervé Duffard Honda

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Ezio Gianola	Pileri-AGV-Honda	81
2	Àlex Crivillé	Marlboro-JJ Cobas-Rotax	75
3	Julián Miralles	Nieto-Ducados-Cepsa-Derbi	62
4	Hans Spaan	Samson-Sharp-Honda	58
5	Fausto Gresini	FMI-Marlboro-Aprilia-Rotax	51
6	Hisashi Unemoto	Fukuda-Honda	46
	Robin Milton	Honda
8	Koji Takada	Fukuda-Honda	43
9	Allan Scott	Honda	35
10	Stefan Prein	Honda	31

Steve Webster reed naar zijn tweede poleposition van het jaar, maar zesde man Masato Kumano zat nog net in dezelfde seconde. Dat gold niet voor Egbert Streuer, die ontstekingsproblemen en een vastloper had gehad. Hij moest van de zevende plaats vertrekken en had geen tijd gehad om zijn machine goed af te stellen voor een droge baan.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd
1.	Steve Webster	Tony Hewitt	Brown-Silkolene-LCR-Krauser	1"25'79
2.	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	1"26'07
3.	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Dow Chemical-LCR-Krauser	1"26'21
4.	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg	LCR-Yamaha	1"26'36
5.	Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha	1"26'53
6.	Masato Kumano	Markus Fährni	LCR-Yamaha	1"26'79
7.	Egbert Streuer	Geral de Haas	Lucky Strike-LCR-Yamaha	1"27'38
8.	Barry Brindley	Graham Rose	Fowler-Yamaha	1"27'42
9.	Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-ADM	1"28'06
10.	Yoshisada Kumagaya	Brian Barlow	Windle-Yamaha	1"28'30

Egbert Streuer slalomde bij de start tussen de eerste twee startrijen door en nam de leiding voor de gebroeders Markus- en Urs Egloff. Steve Webster leek slecht te starten, maar hij was op dat moment zijn koppeling aan het verbranden. De gebroeders Alfred- en Martin Zurbrügg waren bijna als laatsten weg. De strijd om de leiding ging intussen tussen Streuer, Egloff en Rolf Biland. De gebroeders Egloff vielen door koppelingsproblemen terug naar de zesde plaats. Streuer kon Biland op de snelle gedeelten moeilijk volgen omdat zijn Yamaha-blok 600 toeren te weinig maakte. Zo won Biland voor Streuer. De slecht gestarte gebroeders Zurbrügg hadden even de derde plaats in handen, maar werden gepasseerd door Alain Michel/Jean Marc Fresc. Steve Webster en Tony Hewitt waren na de eerste ronde in de pit geweest om hun koppeling af te koelen en haalden met de vijftiende plaats toch nog een punt binnen.

Uitslag zijspanklasse bewerken Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Grid Punten 1 Rolf Biland Kurt Waltisperg Dow Chemical-LCR-Krauser 31'47"35 2 20 2 Egbert Streuer Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha +1"53 7 17 3 Alain Michel Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser +20"22 3 15 4 Alfred Zurbrügg Martin Zurbrügg LCR-Yamaha +20"84 4 13 5 Masato Kumano Markus Fährni LCR-Yamaha +24"84 6 11 6 Markus Egloff Urs Egloff LCR-Yamaha +27"84 5 10 7 Barry Brindley Graham Rose Fowler-Yamaha +38"76 8 9 8 Rolf Steinhausen Bruno Hiller Busch-ADM +47"23 9 8 9 Fritz Stölzle Hubert Stölzle LCR-Krauser +58"10 12 7 10 Tony Wyssen Kilian Wyssen LCR-Krauser +58"31 11 6 11 Steve Abbott Shaun Smith LCR-Yamaha 5 12 Theo van Kempen Simon Birchall Beijeman-LCR-Krauser +1 ronde 17 4 13 Tony Baker Trevor Hopkinson LCR-Krauser +1 ronde 3 14 Yvan Nigrowsky Jacques Corbier LCR-JPX +1 ronde 15 2 15 Steve Webster Tony Hewitt Brown-Silkolene-LCR-Krauser +1 ronde 1 1 16 Klaus Klaffenböck Christian Parzer Yamaha +1 ronde 17 René Progin Yvan Hunziker LCR-Krauser +1 ronde 18 Billy Gällros Håkan Olsson Yamaha +1 ronde

Niet gefinished bewerken Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid Bernd Scherer Thomas Schröder BSR-Krauser 13 Derek Jones Peter Brown LCR-Yamaha 14 Niet gestart bewerken Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid Yoshisada Kumagaya Brian Barlow Windle-Yamaha Blessure[19] 10 Niet deelgenomen bewerken Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Wolfgang Stropek Steve Campbell of Wolfgang Bock LCR-Krauser Barry Smith David Smith Windle-ADM Clive Stirrat Simon Prior LCR-Krauser Gary Thomas Eckart Rösinger LCR-Krauser George Hardwick Steve Parker of Gary Irlam LCR-Yamaha Judd Drew Brian Houghton LCR-JPX Kenny Howles Steve Pointer LCR-Krauser Ray Gardner Tony Strevens LCR-Krauser

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Ptn
1	Steve Webster	Tony Hewitt	Brown-Silkolene-LCR-Krauser	41
2	Masato Kumano	Markus Fährni	LCR-Yamaha	39
3	Egbert Streuer	Bernard Schnieders en Geral de Haas	Lucky Strike-LCR-Yamaha	34
4	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	32
3	Fritz Stölzle	Hubert Stölzle	LCR-Krauser	29
6	Markus Egloff	Urs Egloff	BP-LCR-Yamaha / BP-SMS-Yamaha	25
7	Alfred Zurbrügg	Martin Zurbrügg	LCR-Yamaha	21
8	Barry Brindley	Graham Rose	Fowler-Yamaha	20
	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	Dow Chemical-LCR-Krauser
10	Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-ADM	18

De overwinning van Hans Spaan was de eerste voor een Nederlandse coureur in een soloklasse sinds de Britse Grand Prix van 1981, toen wijlen Jack Middelburg de 500cc-race won. Voor Spaan was het de eerste overwinning in het WK.

Met Wayne Gardner (beenbreuk) ging het verhoudingsgewijs goed. Hij had alweer getraind op het Automotodrom Grobnik en van Dr. Costa toestemming gekregen om in de TT van Assen te starten. Niall Mackenzie kreeg juist slecht nieuws. Naast zijn reeds vastgestelde gebroken knieschijf had hij ook twee breuken in zijn rechterhand. Bubba Shobert revalideerde van zijn ernstige hoofdverwonding bij zijn ouders in Lubbock (Texas), Bruno Bonhuil had een groot aantal breuken opgelopen in Hockenheim. Hij was geopereerd aan een gebroken arm, maar had ook een gebroken borstbeen en een gebroken dijbeen. Hij werd verzorgd in het universiteitsziekenhuis van Heidelberg in afwachting van zijn overplaatsing naar het ziekenhuis van Reims. Fabio Barchitta was er het ernstigst aan toe. Hij was in Hockenheim gedeeltelijk verlamd geraakt en er was geconstateerd dat een zenuw tussen twee rugwervels geklemd zat. Het was nog niet duidelijk of hij volledig zou genezen.