Internationale Militaire Sportraad

In 1919, vlak na de Eerste Wereldoorlog, werden de Intergeallieerde Spelen georganiseerd door de Sportraad van Geallieerde Strijdkrachten onder leiding van generaal John Pershing, waaraan 1500 atleten uit 18 landen deelnamen in 24 takken van sport. Het evenement vond plaats in Joinville-le-Pont in Frankrijk.^[4]

In mei 1946, na de Tweede Wereldoorlog, werd de Sportraad van de Geallieerde Strijdkrachten nieuw leven ingeblazen door kolonel Henri Debrus en Olympisch pentatleet majoor Raoul Mollet, en in het weekend van 7-8 september van dat jaar vonden de tweede Intergeallieerde Spelen plaats in Berlijn, in het Olympiastadion, de locatie van de Olympische Spelen van 1936. Het evenement stond ook bekend als de Geallieerde Atletiekkampioenschappen, naar een soortgelijk evenement in het jaar daarvoor. Twaalf landen zouden meedoen: België, Tsjecho-Slowakije, Denemarken, Groot-Brittannië, Polen, Griekenland, Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Rusland, de Verenigde Staten en gastland Duitsland. Sommige verslagen van het evenement rapporteren zeven deelnemende landen.^[5]

De Sportraad van de Geallieerde Strijdkrachten werd in 1947 ontmanteld.

Een paar maanden later, de draad opnemend die de Sportraad van Geallieerde Strijdkrachten had laten liggen, richtten kolonel Debrus en majoor Mollet op 18 februari 1948 de IMS op. De oprichtende leden waren België, Denemarken, Frankrijk, Luxemburg en Nederland. In 1950 werden Argentinië en Egypte lid. In 1951 sloten de Verenigde Staten zich aan. In 1952 werden Irak, Libanon, Pakistan en Syrië lid, twee jaar later gevolgd door Brazilië. Canada kwam in 1985 aan boord. Met het einde van de Koude Oorlog in 1991, fuseerde de IMS met het Sportcomité van de Geallieerde Legers, een Warschaupact organisatie, waarmee de toetreding van 31 nieuwe lidstaten werd aangekondigd. Deze doorbraak leidde tot erkenning door internationale organisaties, waaronder het IOC. Vóór 1995 organiseerde de IMS elk jaar 15 tot 20 wereldkampioenschappen. Sinds 1995 organiseert de IMS om de vier jaar de Militaire Wereldspelen, een multisportevenement.^[5]

De IMS op het Amerikaanse Continent is een dochterorganisatie die uit 19 lidstaten bestaat: Argentinië, Barbados, Bolivia, Brazilië, Canada, Chili, Colombia, Dominicaanse Republiek, Ecuador, Guatemala, Guyana, Jamaica, Paraguay, Peru, Suriname, Trinidad en Tobago, Verenigde Staten, Uruguay en Venezuela. Er zijn twee verbindingsbureaus: het Noord-Amerikaanse verbindingsbureau (NALO) en het Zuid-Amerikaanse verbindingsbureau (SALO). De vicevoorzitter van de Panamerikaanse IMS, kolonel Walter Jander uit Brazilië was een van de vier vicevoorzitters van de IMS (2015-2019).^[6]

Het IMS-solidariteitsprogramma^[7] heeft als doel duurzame ontwikkeling te bevorderen in minder bevoorrechte lidstaten, om zo gelijke kansen te creëren voor alle lidstaten om deel te nemen aan IMS-evenementen.

Solidariteit is een van de twee fundamenten waarop de activiteiten van de IMS gebaseerd zijn. Het programma vormde een inspiratie voor het olympische solidariteitsmodel. Het solidariteitsprogramma van de IMS heeft veel componenten, variërend van het organiseren van technische trainingen in minder bevoorrechte landen en het vervoeren van atleten naar kampioenschappen, tot het verzenden van sportuitrusting naar achtergestelde regio's. De lidstaten kunnen coaches sturen of uitnodigen, op basis van het IMS-lidmaatschap en "Vriendschap door sport" of vaak via bilaterale contracten.

De oprichting van Regionale Ontwikkelingscentra (ROC) is een hoofddoelstelling van het IMS-ondersteuningsbeleid. De eerste stap in deze richting werd gezet in 2006 toen het Centrum voor Ontwikkeling in Afrika (CAO) werd opgericht in Nairobi, Kenia. Een ander Regionaal Ontwikkelingscentrum werd opgericht in Rio de Janeiro, Brazilië.

De Algemene Vergadering, waarin alle lidstaten vertegenwoordigd zijn, is de hoogste autoriteit van de IMS.

S. Nr.	Naam	Land	Periode
1.	Kolonel Henri Debrus	Frankrijk	1948 - 1953
2.	Majoor Arne W. Thorburn	Zweden	1953 - 1956
3.	Kolonel Henri Debrus	Frankrijk	1956 - 1961
4.	Brigadegeneraal Royal Hatch	Verenigde Staten	1961 - 1967
5.	Luchtcommandant MM Piracha	Pakistan	1967 - 1968
6.	Admiraal Fazio Casari	Italië	1968 - 1969
7.	Generaal-majoor Kenneth G. Wickham	Verenigde Staten	1969 - 1970
8.	Counter-admiraal Aldo Massarini	Italië	1970 - 1979
9.	Divisional-generaal Mohammed Saleh Mokaddem	Tunesië	1979 - 1986
10.	Divisie-generaal Jean Duguet	Frankrijk	1986 - 1994
11.	Generaal Arthur Zechner	Oostenrijk	1994 - 1998
12.	Generaal-majoor Dr. Gianni Gola	Italië	1998 - 2010
13.	Kolonel Hamad Kalkaba Malboum	Kameroen	2010 - 2014
14.	Kolonel Abdulhakim Al-Shino	Bahrein	2014 - 2018
15.	Kolonel Hervé Piccirillo	Frankrijk	2018 - 2022
16.	Kolonel Nilton Gomes Rolim Filho	Brazilië	2022 - heden

Functie	Naam	Land
Voorzitter	Kolonel Nilton Gomes Rolim Filho	Brazilië
Vice voorzitters	Brigadegeneraal Rashid Mahboob Al-Dosari	Qatar
	Kolonel Dirk Schwede	Duitsland
	Generaal-Majoor Maikano Abdullahi	Nigeria
	Brigadegeneraal Delio Rosario Colon	Dominicaanse Republiek
Algemeen secretaris	Kapitein-ter-zee Roberto Recchia	Italië
Penningmeester	Kolonel Sven Serré	België
Lid	Generaal Djabou M´hammed Abdelhak	Algerije
	Kolonel Sega Sissoko	Mali
	Brigadegeneraal Elija Ndegwa Gatere	Kenia
	Generaal-majoor Simon Nyowani	Congo-Kinshasa
	Kolonel Steven Rosso	Verenigde Staten
	Kolonel Nathalie Birgintzlen	Canada
	Kolonel Luis Fernando Toledo Leal	Brazilië
	Kolonel Moon-Hak Yoon	Zuid-Korea
	Kolonel Yijiang Wang	China
	Brigadegeneraal Zakaryia Kanat	Syrië
	Generaal-majoor Oleg Botsman	Rusland
	Kolonel Jose Carlos Garcia-Verdugo	Spanje
	Luitenant-Kolonel Jure Velepec	Slovenië
	Majoor Jan-Henrik Back	Zweden

De Militaire Wereldspelen^[8] is een multisportevenement dat sinds 1995 om de vier jaar wordt georganiseerd. Ze worden een jaar voor de Olympische Spelen gehouden.

• De eerste Militaire Wereldspelen werden gehouden in Rome, Italië van 4 tot 16 september 1995; 93 landen namen deel aan 17 verschillende sportevenementen. Het evenement markeerde 50 jaar sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog en de ratificatie van het Handvest van de Organisatie van de Verenigde Naties.
• In augustus 1999 werden de 2e Militaire Wereldspelen gehouden in Zagreb, Kroatië; 7000 deelnemers uit 82 landen streden in 20 sporten.
• In december 2003 werden de 3e Militaire Wereldspelen gehouden in Catania, Italië ; Deelnemers uit 84 verschillende landen streden in 13 sporten.
• In oktober 2007 werden de 4e Militaire Wereldspelen gehouden in Hyderabad, India ; Deelnemers uit 101 landen streden in 14 sporten.
• In juli 2011 werden de 5e Militaire Wereldspelen gehouden in Rio de Janeiro, Brazilië; deelnemers uit 108 landen streden in 20 sporten.
• In oktober 2015 werden de 6de Militaire Wereldspelen gehouden in Mungyeong, Zuid-Korea; deelnemers uit 105 landen, waarvan 15 als waarnemer, deden mee aan 24 sporten, waaronder vijf militaire sporten.
• In 2019 vonden de 7e Militaire Wereldspelen plaats in Wuhan, China.

In het jaar van de Militaire Wereldspelen (vanaf 1995 elke vier jaar), vallen de Militaire Wereldkampioenschappen samen met de Wereldspelen.

De IMS organiseert jaarlijks meer dan twintig Militaire Wereldkampioenschappen voor verschillende sporten waaraan alle aangesloten landen kunnen deelnemen. Ook worden continentale en regionale wedstrijden georganiseerd en om de vier jaar worden de Militaire Wereldspelen gehouden. Dit is een multisportevenement dat wordt georganiseerd door de IMS in samenwerking met lidstaten. De sporten omvatten: basketbal, bowlen, boksen, veldlopen, wielrennen, golf, judo, levensreddend zwemmen, marathon, moderne vijfkamp, oriëntatieloop, parachutespringen, rugby, zeilen, schieten, skiën, voetbal, softbal, zwemmen, taekwondo, atletiek, triatlon, volleybal, beachvolleybal en worstelen.

De IMS streeft ernaar om ten minste elk jaar internationale congressen te organiseren om verschillende aspecten van lichamelijke opvoeding en sport binnen de strijdkrachten te bestuderen. In 2008 vond het symposium over "Hoe benadruk je het belang van sport binnen de strijdkrachten op nationaal en internationaal niveau" plaats in Sofia, Bulgarije, 24-25 september 2008. Een symposium over "Sportwetenschap: de basis van modern sportmanagement" in Praag van 18-23 september 2009 werd bijgewoond door 70 deelnemers uit 27 landen. Hierbij werd de IMS Universiteit opnieuw gelanceerd.

In 2005 organiseerde de IMS het seminar "Sport en vrede" in Mantova, Italië. Vertegenwoordigers van meer dan 22 landen en internationale organisaties zoals het IOC, de VN, UNICEF, sportverenigingen, lidstaten en organisaties die zich rechtstreeks bezighouden met vrede, gezondheid, sport en onderwijs woonden het seminar bij.

Alle deelnemers waren het erover eens dat sport een belangrijk instrument was geworden om de wederopbouw van samenlevingen in postconflictsituaties te helpen. In oktober 2007, tijdens de 4e Militaire Wereldspelen in India, organiseerde de IMS in samenwerking met het IOC, het Indiase Olympisch Comite en het organiserend comité van de Militaire Wereldspelen, een internationaal forum over sport voor vrede, met als thema: "Sport, een concreet fundamenteel instrument om de vrede te bevorderen".

Door middel van lezingen presenteerden de verschillende autoriteiten hun ervaringen en verwachtingen met betrekking tot het gebruik van sport als instrument om het proces van wederopbouw in postconflictsituaties te onderwijzen en te helpen.

In hetzelfde jaar, op 20 maart, organiseerde de IMS in het kader van de Winterspelen in nauwe samenwerking met het IOC, het Internationale Forum rond het onderwerp Sport voor Vrede: "Van positieve initiatieven tot systemisch geïntegreerde programma's".

Dit evenement, samen met eerdere initiatieven (Mantova 2005 en Hyderabad 2007), heeft aangetoond dat sport (en vooral militaire sport) in staat is om vrede te bevorderen en nuttig kan zijn voor vredeshandhavingsmissies wereldwijd. Alle deelnemers en instellingen erkenden dat de IMS en de strijdkrachten belangrijke actoren zijn in de Beweging van Sport voor Vrede, en waren het erover eens dat samenwerking het gebruik van sport als ontwikkelingsinstrument in conflictgebieden concreet kan bevorderen.

Vooraanstaande autoriteiten zoals Zijne Hoogheid Prins Albert II van Monaco en andere vooraanstaande gasten zoals sprekers van het IOC, de Verenigde Naties, de NAVO, het Vaticaan, de Sport en Vrede Organisatie, voormalige bevelhebbers van vredeshandhavingsoperaties en de IMS-autoriteiten, toonden aan dat de Raad een brug kan vormen tussen internationale instellingen en synergieën creëren.

Forumdeelnemers ondertekenden de 2010 IMS-Aosta Verklaring en Actieplan over Sport voor Vrede waarin de gemeenschappelijke wensen werden samengevat en alle instellingen werd gevraagd formeel een bilaterale en multilaterale overeenkomst tot stand te brengen om concrete programma's uit te voeren die gericht zijn op het delen van ervaringen en het effectief implementeren van programma's van Sport voor Vrede.^[9]

Canada was het eerste land dat vrouwencategorieën opnam toen het het Militaire Wereldkampioenschap Taekwondo organiseerde in 1993. Het land leverde ook de eerste vrouwelijke voorzitter van een militaire sportcommissie (zeilen) en was gastheer van het eerste congres over Vrouwen in de IMS, in Kingston in 2008.

• https://www.milsport.one/