Met de ijsbaan van Inzell wordt verwezen naar zowel de oude ijsbaan van Inzell, het Ludwig Schwabl Stadion, als naar de nieuwe op dezelfde plaats gebouwde overdekte ijsbaan, de Max Aicher Arena. De ijsbaan ontstond op de Frillensee, waar zeer goed kon worden geschaatst. Het meer had de goede afmetingen voor een 400 m baan. Vanaf 1959 oefenden de Duitse schaatsers er en werd het een centrum voor de schaatssport.
Sinds de ijsbaan van Inzell in 2011 werd overdekt heet deze de Max Aicher Arena. Kort na opening werd op deze baan het WK afstanden verreden. De eerste schaatser die wereldkampioen werd in het nieuwe stadion was de Nederlandse Ireen Wüst. Anno maart 2024 is deze baan de nummer 4 op de lijst van snelste ijsbanen ter wereld.
De ijsbaan is erg geliefd bij (Nederlandse) schaatsers als trainingslocatie. Vooral in de zomermaanden, maar ook op trainingskampen tussen de wedstrijden door, trekken schaatsers massaal naar Inzell om te trainen en proefwedstrijden te rijden. De ijsbaan van Inzell is zo populair om de uitstekende faciliteiten, de rustgevende en schitterende omgeving en de hoogte van bijna 700 meter.[1]
Het Ludwig Schwabl Stadion werd in 1965 geopend. Door zijn ligging op 690 m boven zeeniveau was deze baan een van de snelste (buiten)banen van Europa. Later was er ook de ijsbaan van Klobenstein in Italië waar zeer snel werd gereden. Inzell werd veel bezocht door schaatsers in de voorbereiding op een nieuw seizoen.In december 2007 werden plannen om de open ijsbaan te overkappen bekendgemaakt. In het voorjaar van 2009 gingen de bouwwerkzaamheden van start en deze zijn in december 2010 afgerond.[2] De nieuwe baan opende begin 2011 haar deuren en daarmee eindigde de geschiedenis van het Ludwig Schwabl stadion.
In het verleden was de Frillensee een plaats van schaatsactiviteiten als schaatsen en ijshockey. De lokale ijshockey- en schaatsvereniging van Inzell, DEC (Deutsche Eisschnellauf-Club) Frillensee Inzell, draagt nog steeds de naam van het meer.
In 1959 werd de beslissing genomen om van de Frillensee een trainings- en wedstrijdcentrum te maken voor de schaatssport en kort daarna vonden de eerste trainingen en wedstrijden van Duitse en Oostenrijkse topschaatsers plaats. Op 23 en 24 januari 1960 vonden de Beierse en Duitse kampioenschappen op de Frillensee plaats, waarbij meer dan 1000 toeschouwers langs het meer hadden plaatsgenomen. Deze kampioenschappen golden tevens als kwalificatiewedstrijden voor de Olympische Winterspelen in Squaw Valley.
Na dit seizoen komen ook schaatsers uit Nederland, Oostenrijk, Zwitserland, en Finland naar de Frillensee en worden er ook internationale wedstrijden gereden. Ook curling doet zijn intrede en op 26 november 1960 wordt het wereldrecord bereikt.
Grootste vijand van de schaatssport op de Frillensee blijkt de natuur te zijn. Het wordt steeds moeilijker om de baan sneeuwvrij te houden. Tijdens het Duitse kampioenschap schaatsen op 27 en 28 januari 1962 valt er in de nacht van zaterdag op zondag 93 centimeter verse sneeuw en dreigt de ijsvloer onder het gewicht van de sneeuw te bezwijken. Met veel moeite en een grote schare vrijwilligers lukt het om de weg naar de Frillensee en de baan zelf weer sneeuwvrij te maken, zodat het kampioenschap op zondagmiddag hervat kan worden.
Door het succes van de schaatsactiviteiten op de Frillensee heeft ertoe geleid dat in het najaar van 1963 een ijsbaan geopend werd dichter bij Inzell. Deze ijsbaan is in 1965 vervangen door een kunstijsbaan met de naam Ludwig Schwabl Stadion. Sinds de opening van de ijsbaan zijn er op de Frillensee geen wedstrijden meer georganiseerd, de laatste wedstrijd was het Duitse kampioenschap op 26 en 27 januari 1963.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
