Nafissatou Thiam

Thiam, dochter van een Belgische moeder en een Senegalese vader, doet sinds haar zevende aan atletiek en is actief bij de Luikse atletiekclub RFC Liégeois, waar ze wordt getraind door Roger Lespagnard. Ze won haar eerste nationale titel in haar leeftijdsgroep in 2009 en veroverde in 2011 haar eerste medaille bij de senioren door derde te worden bij het verspringen tijdens de Belgische indoorkampioenschappen. Bovendien werd zij dat jaar vierde in de zevenkamp op de wereldkampioenschappen voor U18 in Rijsel.^[2]

In 2012 nam Nafissatou Thiam deel aan de zevenkamp op de wereldkampioenschappen voor junioren en behaalde daar een veertiende plaats. Op de Belgische kampioenschappen veroverde zij dat jaar zilver bij het speerwerpen. Op de Memorial Van Damme 2012 werd ze elfde bij het hoogspringen.
Op grond van haar prestaties werd haar aan het eind van het jaar de Belgische atletiekprijs, de Gouden Spike als vrouwelijke belofte, uitgereikt.

Thiam brak op 3 februari 2013 in Gent met 4558 punten het wereldjuniorenrecord op de vijfkamp, dat sinds maart 2002 op naam stond van de Zweedse Carolina Klüft. Ze liep de 60 m horden in 8,65 s, sprong 1,84 m hoog, stootte de kogel naar 14 meter, sprong 6,30 m ver en liep 2.21,16 op de 800 m.^[3] Met de 4558 punten haalde ze die dag wereldwijd de vierde prestatie van het indoorseizoen 2013.^[4]

Op 19 maart 2013 maakte de IAAF echter bekend dat het nieuwe wereldrecord niet kon worden gehomologeerd. Omdat er na afloop van de proeven geen controleur aanwezig was, kon immers de daarvoor vereiste dopingcontrole niet ter plekke worden uitgevoerd. Alhoewel er 's anderendaags wel een controle plaatsvond, die overigens een negatief resultaat opleverde, oordeelde de IAAF dat niet van de regels kon worden afgeweken. Bijgevolg liep Thiam door een organisatorische fout haar wereldrecord mis.

Thiam werd opgenomen in de Belgische selectie van het Europees kampioenschap indooratletiek 2013 in Göteborg, waar ze op 1 maart 2013 in de vijfkamp een zesde positie behaalde. Ze verbeterde daarbij met 8,63 haar persoonlijk record op de 60 m horden. Na horden, hoogspringen en kogelstoten stond ze op een voorlopig derde positie, die ze ook kon behouden na het verspringen. Op de 800 m eindigde ze als elfde.

In augustus 2013 nam ze met de Belgische selectie deel aan de wereldkampioenschappen in Moskou. Op de eerste dag van de zevenkamp verbeterde ze haar persoonlijk record bij het hoogspringen tot 1,92 m, waarmee ze op de derde plaats kwam in de rangschikking. Deze positie kon ze ook nog behouden na het kogelstoten. Ze besloot de eerste dag op de negende plaats. Op de tweede dag kon ze deze positie na de eerste twee proeven behouden, maar in de afsluitende 800 m eindigde ze in 2.25,43 s als laatste. Mede omdat vrijwel al haar tegenstandsters in deze serie hun PR-prestaties aanscherpten, zakte ze nog weg naar de veertiende plaats, wat gezien haar jeugdige leeftijd toch als een uitstekend resultaat mag worden beschouwd. Op de Europese kampioenschappen voor junioren (U20) in Rieti behaalde ze de titel. Ze verbeterde daarbij met 6298 punten het Belgisch record van Tia Hellebaut.

In 2014 verbeterde Thiam op de Hypomeeting haar Belgisch record naar 6508 punten. Later dat jaar nam ze deel aan de Europese kampioenschappen in Zürich. Ze behaalde een bronzen medaille. Ook op de EK indoor in Praag behaalde ze een medaille. Ditmaal een zilveren op de vijfkamp. Later dat jaar nam ze op het hoogspringen deel aan de Europese kampioenschappen U23 in Tallinn. Met een sprong van 1,87 m veroverde ze ook hier een zilveren medaille. Een jaar later werd ze tijdens de WK in Peking op de zevenkamp elfde met 6298 punten.

Op 12 en 13 augustus 2016 nam Thiam in Rio de Janeiro voor het eerst deel aan de Olympische Spelen. Ze verbeterde haar persoonlijk record op vijf van de zeven onderdelen van de zevenkamp. Bij het hoogspringen zorgde ze samen met Katarina Johnson-Thompson voor de hoogste sprong ooit in een meerkamp: 1,98, hoger dan de winnende sprong bij de olympische hoogspringcompetitie enkele dagen later. Daarnaast verbeterde ze het Belgisch record op de zevenkamp met meer dan 300 punten. Met 6810 punten behaalde ze de gouden medaille, met 35 punten voorsprong op de Britse titelverdedigster Jessica Ennis-Hill.^[5]

In 2017 gaf Thiam al vroeg in het seizoen blijk van haar plannen voor dat jaar. Na zich in februari bij de Belgische indoorkampioenschappen te hebben beperkt tot het hoogspringen, waarop zij met 1,90 de nationale titel veroverde, hield zij enkele weken later tijdens de EK indoor in Belgrado op de vijfkamp de voltallige concurrentie op afstand en veroverde de Belgische de gouden medaille met een PR-totaal van 4870 punten, ruim honderd punten meer dan de als tweede eindigende Oostenrijkse Ivona Dadic. Vooral haar winst bij het hoogspringen viel op. Met haar 1,96 zou zij op het individuele nummer op de tweede plaats zijn geëindigd.
Aan het begin van het buitenseizoen nam zij op 27 en 28 mei 2017 vervolgens deel aan de Hypomeeting in Götzis, Oostenrijk, waar ze de zevenkamp won met een totaal van 7013 punten. Hiermee werd ze de vierde atlete die de kaap van 7000 punten overschreed en bekleedde ze toen de derde plaats op de ranglijst aller tijden. Tijdens deze meeting verbeterde ze ook het Belgische record speerwerpen. In augustus werd ze in Londen wereldkampioene met 6784 punten. Daarmee was ze eerste Belgische ooit die een wereldtitel wist te veroveren.
Eind november werd Nafissatou Thiam door de IAAF uitgeroepen tot de beste atlete van het jaar. Het was voor het eerst in de geschiedenis dat een Belgische atleet of atlete die onderscheiding kreeg uitgereikt.

Thiam behaalde op de zevenkamp van de met een jaar uitgestelde Olympische spelen in Tokio de gouden medaille met een score van 6791 punten, en eindigde daarmee voor twee Nederlandse deelneemsters, die zilver en brons haalden.

Thiam behaalde in 2022 op haar eerste zevenkamp van dat jaar in Eugene een tweede wereldtitel. Op de afsluitende 800 m haalde ze met een persoonlijk record van 2.13,00 een kleine achterstand op Anouk Vetter op. Ze eindigde met een score van 6947 punten, haar hoogste behaald op een kampioenschap.^[6]

Op 3 maart 2023 werd Thiam voor de derde keer in haar carrière Europees kampioene vijfkamp in zaal op het EK in Istanboel. Met een totaal van 5.055 punten verbrak ze het elf jaar oude Europees en wereldrecord van 5.013 punten van de Oekraïense Natalija Dobrynska.^[7]

Outdoor

Indoor

Outdoor

Indoor

Outdoor

Indoor

NR: nationaal recordAR: Europees recordWR: wereldrecord

In de tabel staat de uitsplitsing van het persoonlijk record op de zevenkamp. In de kolommen ernaast staat ook het potentieel record, met alle persoonlijke records op de losse onderdelen en de bijbehorende punten.

• 2013: 4e Jeux de la Francophonie te Nice – 1,83 m
• 2014: 1 Flanders Indoor te Gent – 1,94 m
• 2015: 1 BK indoor AC – 1,85 m
• 2015: 2 EK U23 in Tallinn – 1,87 m
• 2016: 4e EK in Amsterdam – 1,93 m
• 2017: 1 BK indoor AC – 1,90 m

• 2011: 3 BK indoor AC – 5,79 m
• 2011: 9e EYOF te Trabzon – 5,50 m
• 2015: 1 BK AC – 6,40 m
• 2016: 1 BK indoor AC – 6,51 m (NR)
• 2018: 2 BK indoor AC – 6,28 m
• 2018: 1 BK AC – 6,60 m
• 2021: 1 Gouden Spike - 6,62 m (+1,8 m/s)
• 2022: 1 BK AC – 6,63 m

Diamond League-podiumplaatsen

• 2019: 1 Müller Grand Prix Birmingham – 6,86 m (NR)

• 2014: 2 BK indoor AC – 14,22 m
• 2015: 3 BK indoor AC – 13,92 m
• 2015: 2 BK AC – 14,07 m
• 2021: 2 BK AC – 14,99 m

• 2011: 11e EYOF – 40,62 m
• 2012: 2 BK AC – 45,17 m
• 2016: 3 BK AC – 52,62 m
• 2023: 1 BK AC – 51,95 m

• 2017: 1 BK indoor AC – 8,37 s
• 2018: 3 BK indoor AC – 8,35 s
• 2020: 3 BK indoor AC – 8,34 s

• 2016: 2 BK AC – 13,77 s
• 2019: 2 BK AC – 13,36 s
• 2021: 1 Gouden Spike in Leiden - 13,57 s (+1,5 m/s)
• 2022: 2 BK AC – 13,50 s

• 2015: 2 EK indoor te Praag – 4696 p
• 2016: 1 BK indoor – 4678 p
• 2017: 1 EK indoor te Belgrado – 4870 p
• 2021: 1 EK indoor te Torun – 4904 p (NR)
• 2023: 1 EK indoor te Istanboel – 5055 p (WR)

• 2011: 4e WK voor scholieren te Rijsel – 5366 p
• 2012: 14e WK U20 te Barcelona – 5384 p
• 2013 1 EK U20 te Rieti – 6298 p (NR)
• 2013: 14e WK te Moskou – 6070 p
• 2014: 5e Hypomeeting te Götzis – 6508 p (NR)
• 2014: 3 EK te Zürich – 6423 p
• 2015: 9e Hypomeeting – 6412 p
• 2015: 11e WK te Peking – 6298 p
• 2016: 4e Hypomeeting – 6491 p
• 2016: 1 OS te Rio de Janeiro – 6810 p (NR)
• 2017: 1 Hypomeeting – 7013 p (NR)
• 2017: 1 WK te Londen – 6784 p
• 2018: 1 Hypomeeting – 6806 p
• 2018: 1 EK te Berlijn – 6816 p
• 2019: 1 Décastar – 6819 p
• 2019: 2 WK te Doha – 6677 p
• 2021: 1 OS te Tokio – 6791 p
• 2022: 1 WK te Eugene – 6947 p
• 2022: 1 EK te München – 6628 p
• 2024: 1 EK te Rome – 6848 p

• 2010: Grote Prijs LBFA voor beste belofte
• 2012: Gouden Spike voor beste vrouwelijke belofte
• 2013: Gouden Spike
• 2013: Sportbelofte van het jaar
• 2013: Sportverdienste Franse Gemeenschap
• 2014: Ridder in de orde van Waalse verdienste
• 2014: Gouden Spike
• 2014: Sportvrouw van het jaar
• 2015: Gouden Spike
• 2016: Europees talent van het jaar
• 2016: Nationale trofee voor sportverdienste
• 2016: Gouden Spike
• 2016: Sportvrouw van het jaar
• 2016: Commandeur in de orde van Waalse verdienste
• 2017: IAAF-atlete van het jaar
• 2017: Gouden Spike
• 2017: Sportvrouw van het jaar
• 2018: Gouden Spike
• 2019: Gouden Spike
• 2021: Gouden Spike
• 2022: Gouden Spike^[8]
• 2022: Sportvrouw van het jaar
• 2023: Grootofficier in de Leopoldsorde^[9]

In 2024 werd een kogelspin naar haar vernoemd: Rhinoliparus nafithiamae.^[10]

Zie de categorie Nafissatou Thiam van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.