Ulster Grand Prix 1953

De Ulster Grand Prix 1953 was de zesde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1953. De races werden verreden op het Dundrod Circuit, een stratencircuit in County Antrim. In Ulster kwamen alle klassen aan de start: op donderdag 13 augustus reden de 350cc-klasse en de 250cc-klasse tegelijk en daarna de 125cc-klasse. Op zaterdag 15 augustus reden de 500cc-klasse en de zijspanklasse.

Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1953
LandVlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum13 en 15 augustus 1953
OrganisatorFIM/ACU
500 cc
Snelste rondeVlag van Australië Ken Kavanagh en Geoff Duke
EersteVlag van Australië Ken Kavanagh
TweedeVlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
DerdeVlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett
350 cc
Snelste rondeVlag van Nieuw-Zeeland Ken Mudford
EersteVlag van Nieuw-Zeeland Ken Mudford
TweedeVlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
DerdeVlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman
250 cc
Snelste rondeVlag van Ierland Reg Armstrong
EersteVlag van Ierland Reg Armstrong
TweedeVlag van Duitsland Werner Haas
DerdeVlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
125 cc
Snelste rondeVlag van Duitsland Werner Haas
EersteVlag van Duitsland Werner Haas
TweedeVlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford
DerdeVlag van Ierland Reg Armstrong
Zijspan
Snelste rondeVlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben
EersteVlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith/Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt
TweedeVlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris/Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell
DerdeVlag van Frankrijk Jacques Drion/Vlag van Duitsland Inge Stoll-Laforge

Algemeen

bewerken

De Ulster Grand Prix was verhuisd van het ene stratencircuit naar het andere, mogelijk om wat bredere wegen te krijgen voor de zijspanklasse. Het Dundrod Circuit lag slechts twee kilometer zuidelijker dan het Clady Circuit. De ACU leek nog steeds vastbesloten er een succesvolle Grand Prix van te maken. Ze werd zelfs uitgebreid met de zijspannen en in de 125cc-race kreeg men het recordaantal van negen deelnemers aan de start. De Nieuw-Zeelander Ken Mudford had een goede week: als privérijder toegevoegd aan het Norton-team scoorde hij een punt in de 500cc-race en won hij de 350cc-race.

500cc-klasse

bewerken

De overwinning van Ken Kavanagh was belangrijk voor Norton, vooral nu haar beste rijder Ray Amm geblesseerd was. Kavanagh begon zich nu nadrukkelijk met de topposities in het WK te bemoeien, maar Geoff Duke (Gilera) deed met zijn tweede plaats ook goede zaken: hij naderde teamgenoot Reg Armstrong tot op één punt.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
PosCoureurMerkTijdPunten
1 Ken KavanaghNorton2:28"38'08
2 Geoff DukeGilera+53'06
3 Jack BrettNorton+1"25'04
4 Reg ArmstrongGilera+3"34'03
5 Derek FarrantAJS+5"02'02
6 Ken MudfordNorton+1 ronde1
7 Rod ColemanAJS+1 ronde
8 Louis CarterNorton+2 ronden
9 Charlie SaltBSA+3 ronden
10 Harry PearceMatchless+3 ronden
11 Leslie DearNorton+3 ronden
12 Ken HarwoodAJS+3 ronden
13 Douglas SidesVelocette+3 ronden
14 Jack BaileyNorton+3 ronden
15 Leonard WilliamsNorton+3 ronden
16 Arthur WheelerMatchless+3 ronden
17 Sparks CampbellNorton+3 ronden
18 Ernie OliverNorton+3 ronden
19 Reginald MacDonaldAJS+5 ronden
20 Jimmy HayesAJS+5 ronden
21 Jimmy HayesAJS
22 Rally DeanNorton
23 Robert BrowneAJS
24 Zachary DeanNorton
25 Stanley WilliamsonNorton
26 Fred PuseyNorton
27 Jackie Joseph WoodNorton

Niet gefinisht

bewerken
CoureurMerkOorzaak
Bob McIntyreMatchless
Alfredo MilaniGilera

Niet deelgenomen

bewerken
CoureurMerkOorzaak
Hermann Paul MüllerMV AgustaTeambeleid[1]
Bill DoranAJS
Cecil SandfordMV AgustaTeambeleid[1]
Dickie DaleGilera
Fergus AndersonMoto Guzzi
Peter DaveyNorton
Tommy WoodNorton
Carlo BandirolaMV AgustaTeambeleid[1]
Giuseppe ColnagoGilera
Libero LiberatiGilera
Nello PaganiGilera
Ray AmmNortonBlessure[2]

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
PosCoureurMerkPtn
1 Reg ArmstrongGilera23
2 Geoff DukeGilera22
3 Ken KavanaghNorton18
4 Ray AmmNorton14
5 Jack BrettNorton13
6 Alfredo MilaniGilera12
7 Rod ColemanAJS7
8 Giuseppe ColnagoGilera3
Bill DoranAJS
10 Derek FarrantAJS2

350cc-klasse

bewerken

In de 350cc-klasse kwamen weinig toprijders aan de start. Ken Kavanagh en Jack Brett vielen uit, evenals Alano Montanari, die normaal alleen in de 250cc-klasse aantrad. Zo kon het gebeuren dat een groot aantal rijders zijn eerste punten van het seizoen scoorde: winnaar Ken Mudford, Bob McIntyre, Harry Pearce, Malcolm Templeton en Ken Harwood. In de top vijf van het wereldkampioenschap veranderde dan ook niets.

Uitslag 350cc-klasse

bewerken
PosCoureurMerkTijdPunten
1 Ken MudfordNorton2:28"18'08
2 Bob McIntyreAJS6
3 Rod ColemanAJS4
4 Harry PearceVelocette3
5 Malcolm TempletonAJS2
6 Ken HarwoodAJS1

Niet gefinisht

bewerken
CoureurMerkOorzaak
Ken KavanaghNorton
Jack BrettNorton
Alano MontanariMoto Guzzi

Niet deelgenomen

bewerken
CoureurMerkOorzaak
Ernie Ring (†)AJSOverleden[3]
Ray AmmNortonBlessure[2]
Fergus AndersonMoto Guzzi[4]
Enrico LorenzettiMoto Guzzi[4]

Onbekend[5]

bewerken
CoureurMerk
Tony McAlpineNorton
Josef AlbisserNorton
August HoblDKW
Karl HofmanDKW
Pierre MonneretAJS
Bill DoranAJS
Derek FarrantAJS
Tommy WoodNorton
Duilio AgostiniMoto Guzzi
Leo SimpsonAJS
Ray LaurentAJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse

bewerken
PosCoureurMerkPtn
1 Fergus AndersonMoto Guzzi20
2 Ray AmmNorton18
Enrico LorenzettiMoto Guzzi
4 Ken KavanaghNorton12
5 Jack BrettNorton9
6 Ken MudfordNorton8
7 Pierre MonneretAJS6
Bob McIntyreAJS
9 Rod ColemanAJS5
10 Bill DoranAJS3
Josef AlbisserNorton
Harry PearceVelocette

250cc-klasse

bewerken
NSU Rennmax zoals Reg Armstrong, Otto Daiker en Werner Haas gebruikten.

Dichter bij een thuisoverwinning kon een Ierse coureur als Reg Armstrong niet komen, maar dat had absoluut geen invloed op de stand in de 250cc-klasse. Werner Haas versloeg zijn grootste concurrent Fergus Anderson en liep zelfs nog uit in de totaalstand.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
PosCoureurMerkTijdPunten
1 Reg ArmstrongNSU2:16"3'08
2 Werner HaasNSU6
3 Fergus AndersonMoto Guzzi4
4 Enrico LorenzettiMoto Guzzi3
5 Otto DaikerNSU2
6 Arthur WheelerMoto Guzzi1

Niet deelgenomen

bewerken
CoureurMerkOorzaak
Ken KavanaghMoto Guzzi[6]

Onbekend[5]

bewerken
CoureurMerk
Rupert HollausMoto Guzzi
Sid WillisVelocette
August HoblDKW
Siegfried WünscheDKW
Walter ReichertNSU
Wolfgang BrandNSU
Tommy WoodMoto Guzzi
Alano MontanariMoto Guzzi
Umberto MasettiNSU

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
PosCoureurMerkPtn
1 Werner HaasNSU28
2 Fergus AndersonMoto Guzzi18
3 Reg ArmstrongNSU12
4 Siegfried WünscheDKW6
Alano MontanariMoto Guzzi
Enrico LorenzettiMoto Guzzi
7 August HoblDKW5
8 Arthur WheelerMoto Guzzi4
Otto DaikerNSU
10 Walter ReichertNSU3

125cc-klasse

bewerken
NSU Rennfox zoals Reg Armstrong, Otto Daiker en Werner Haas gebruikten.

Nog steeds kon men het startveld voor de 125cc-klasse in Ulster niet vullen. Dit jaar waren er negen deelnemers en dat was een recordaantal. Door zijn overwinning had Werner Haas de wereldtitel op een haar na binnen. Alleen Cecil Sandford kon hem theoretisch nog bedreigen.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
PosCoureurMerkTijdPunten
1 Werner HaasNSU59"26'08
2 Cecil SandfordMV Agusta6
3 Reg ArmstrongNSU4
4 Otto DaikerNSU3
5 Tito ForconiMV Agusta2
6 Karl LottesMV Agusta1

Niet gefinisht

bewerken
CoureurMerkOorzaak
Angelo CopetaMV Agusta

Niet deelgenomen

bewerken
CoureurMerkOorzaak
Les Graham (†)MV AgustaOverleden[7]

Onbekend[5]

bewerken
CoureurMerk
Rupert HollausNSU
Georg BraunMondial
Walter ReichertNSU
Wolfgang BrandNSU
Marcello CamaMontesa
Arnold JonesMV Agusta
Bill WebsterMV Agusta
Fron PurslowMV Agusta
Carlo UbbialiMV Agusta
Emilio MendogniMorini
Luigi ZinzaniMorini
Paolo CampanelliMV Agusta
Drikus VeerMorini
Lo SimonsMondial

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken
PosCoureurMerkPtn
1 Werner HaasNSU28
2 Carlo UbbialiMV Agusta14
Cecil SandfordMV Agusta
4 Les Graham (†)MV Agusta8
5 Otto DaikerNSU7
6 Angelo CopetaMV Agusta6
7 Reg ArmstrongNSU4
8 Luigi ZinzaniMorini3
9 Arnold JonesMV Agusta2
Drikus VeerMorini
Bill WebsterMV Agusta
Karl LottesMV Agusta
Tito ForconiMV Agusta
Walter ReichertNSU

Zijspanklasse

bewerken

Ook de zijspanklasse was in Ulster niet ruim bezet met slechts zeven deelnemende combinaties, waarvan er slechts vijf de finish bereikten. Bij de twee uitvallers waren Eric Oliver en Stanley Dibben, die tot dat moment om de leiding vochten met Cyril Smith/Les Nutt. Die laatsten namen met hun "normale" Norton Manx-Watsonian-combinatie de leiding in het kampioenschap, voor Oliver/Dibben met de experimentele Norton Silver Fish.

Uitslag zijspanklasse

bewerken
PosCoureurBakkenistMerkTijdPunten
1 Cyril Smith Les NuttNorton57"12'08
2 Pip Harris Ray CampbellNorton6
3 Jacques Drion Inge Stoll-LaforgeNorton4
4 Trevor Bounds Rob KingsNorton3
5 Fron Purslow Dave KeyBSA2

Niet gefinisht

bewerken
CoureurBakkenistMerkOorzaak
Eric Oliver Stanley DibbenNorton-Watsonian

Onbekend[5]

bewerken
CoureurBakkenistMerk
Julien Deronne Bruno LeysNorton
Marcel Masuy Jules NiesNorton
Hans Haldemann Josef AlbisserNorton
Fritz Hillebrand Manfred Grunwald en
Georg Barth
BMW
Wiggerl Kraus Bernhard HuserBMW
Wilhelm Noll Fritz CronBMW
Jean Murit Francis FlahautNorton
Len Taylor Peter GloverNorton

Top tien tussenstand zijspanklasse

bewerken
PosCoureurBakkenistMerkPtn
1 Cyril Smith Les NuttNorton-Watsonian20
2 Eric Oliver Stanley DibbenNorton-Watsonian16
3 Hans Haldemann Josef AlbisserNorton6
Pip Harris Ray CampbellNorton
5 Marcel Masuy Jules NiesNorton5
6 Wiggerl Kraus Bernhard HuserBMW4
Jacques Drion Inge Stoll-LaforgeNorton
8 Julien Deronne Bruno LeysNorton3
Trevor Bounds Rob KingsNorton
10 Fron Purslow Dave KeyBSA2
bewerken
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1953
FIM wereldkampioenschap wegrace
5e seizoen (1953)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1953

Vorige race:
Ulster Grand Prix 1952
Ulster Grand PrixVolgende race:
Ulster Grand Prix 1954