Ni lyriske poetar

Ni lyriske poetar var ei gruppe poetar frå Hellas i antikken som blei rekna som ein litterær kanon av lærde i Alexandria under hellenismen. Det fanst også ei tilsvarande liste over ti oratorar.[1][2] Talet 9 spegler dei ni musene som ein rekna som inspirasjon for kulturen.

Dei ni musene: Erato, Evterpe, Kalliope, Kleio, Melpomene, Polyhymnia, Terpsikhore, Thalia, og Urania.

Liste

endre

Dei ni lyriske poetane var:

Sapfo er den einaste kvinna på lista. Ho er også blitt omtalt som den tiande musa.[3]

Korinna vert iblant rekna med som den viktigaste kvinnelege lyrikaren etter Sapfo.[treng kjelde]

Antipatros frå Thessalonike la fram ein alternativ kanon av ni kvinnelege diktarar.[4]

Lyrikken til dei ni lyriske poetane

endre

I dei fleste greske kjeldene vert ordet melikos brukt frå melos «song»), medan nokre brukar lyrikos, som seinare vart det vanlege ordet på latin (lyricus) og i moderne språk. Sjangeren vart definert på grunnlag av metrisk form, ikkje innhald. Såleis vil nokre typar diktning som vert rekna som lyrikk i moderne litteraturkritikk ekskluderast, som elegien og iambus.[treng kjelde]

Diktinga til dei ni har tradisjonelt vorte kategorisert anten som korlyrikk eller som monodisk lyrikk. Dette skiljet er stilt spørsmal ved av ein del nyare forskarar.[5]

Kjelder

endre
  1. Levin, Harry (1981). «Core, Canon, Curriculum». College English 43 (4): 352–362. ISSN 0010-0994. doi:10.2307/377120. 
  2. Kuipers, Christopher M. (2003). «The Anthology/Corpus Dynamic: A Field Theory of the Canon». College Literature 30 (2): 51–71. ISSN 0093-3139. 
  3. GOSETTI-MURRAYJOHN, ANGELA (2006). «SAPPHO AS THE TENTH MUSE IN HELLENISTIC EPIGRAM». Arethusa 39 (1): 21–45. ISSN 0004-0975. 
  4. Fernandez Robbio, Matías S. (2014) «Musas y escritoras: el primer canon de la literatura femenina de la Grecia antigua (AP IX 26)». Praesentia, v. 15, 2014, pp. 1-9. ISSN (en línea): 1316-1857. (online)
  5. Cf. esp. M. Davies's "Monody, Choral Lyric, and the Tyranny of the Hand-Book" in Classical Quarterly, NS 38 (1988), pp. 52–64.

Bakgrunnsstoff

endre