École française d’Extrême-Orient
École française d’Extrême-Orient (EFEO), Francuska Szkoła Dalekiego Wschodu − francuski instytut specjalizujący się w badaniu społeczności azjatyckich, założony w 1900 roku w Hanoi, w ówczesnych Indochinach Francuskich. Po wyzwoleniu główna siedziba została przeniesiona do Paryża. Główne obszary badawcze EFEO to archeologia i studia nad współczesnymi społeczeństwami azjatyckimi. Od 1907 EFEO kieruje również pracami konserwatorskimi w Angkorze.
W XIX wieku w EFEO opracowano system transkrypcji znaków pisma pisma chińskiego na alfabet łaciński, mający niewielkie podobieństwo do transkrypcji Wade-Giles i hanyu pinyin, obecnie zastąpiony całkowicie przez pinyin.
Transkrypcję EFEO opracował w 1902 Séraphin Couvreur. Jest ona jednak nieznacznie zmodyfikowaną metodą Arnolda Vissière'a (1858–1930), opublikowaną w 1901[1].
Porównanie systemów transkrypcji:
| IPA | EFEO | WG | Pinyin |
|---|---|---|---|
| p | p | p | b |
| pʰ | p' | p' | p |
| t | t | t | d |
| tʰ | t' | t' | t |
| k | k | k | g |
| kʰ | k' | k' | k |
| ts | ts | ts | z |
| tsʰ | ts' | ts' | c |
| tʂ | tch | ch | zh |
| tʂʰ | tch' | ch' | ch |
| tɕ | k/ts | ch | j |
| tɕʰ | k'/ts' | ch' | q |
| ɕ | s/h | hs | x |
| w | ou/w | w | w |
| j | i/y | y | y |
| ɤ | ö/é | o/ê | e |
| ər | eul | êrh | er |
| z̩ | eu | û | i |
| i | e | ih | i |
| y | u | ü | ü/u |
| u | ou | u | u |
| ən | en | ên | en |
| ɤŋ | eng | êng | eng |
| iɛ | ie | ieh | ie |
| iɤʊ | ieou/iou | iu | iu |
| iɛn | ien | ien | ian |
| uo | ouo | o/uo | o/uo |
| uaɪ | ouai | uai | uai |
| ueɪ | ouei | ui | ui |
| uan | ouan | uan | uan |
| uən | ouen | un | un |
| yɛ | iue | üeh | üe/ue |
| yɛn | iuen | üan | üan/uan |
| yn | iun | ün | ün/un |
| yʊŋ | ioung | iung | iong |
Ośrodki badawcze EFEO na świecie
edytuj- Paryż – Francja (główna siedziba)
- Puducherry − Indie
- Rangun − Mjanma
- Chiang Mai − Tajlandia
- Kuala Lumpur − Malezja
- Dżakarta − Indonezja
- Phnom Penh i Siĕm Réab − Kambodża
- Wientian − Laos
- Hanoi − Wietnam
- Hongkong – Chiny
- Pekin − Chiny
- Tajpej – Tajwan
- Seul − Korea Południowa
- Tokio i Kioto − Japonia
Dyrektorzy EFEO
edytuj- 1900: Louis Finot
- 1905: Alfred Foucher
- 1908: Claude-Eugène Maitre
- 1920: Louis Finot
- 1926: Léonard Aurousseau
- 1929: George Coedès
- 1947: Paul Lévy
- 1950: Louis Malleret
- 1956: Jean Filliozat
- 1977: François Gros
- 1989: Léon Vandermeersch
- 1993: Denys Lombard
- 1998: Jean-Pierre Drège
- 2004: Franciscus Verellen
Uwagi
edytuj- ↑ od Bulletin de l'École française d'Extrême-Orient
Przypisy
edytuj- ↑ Paul Demiéville, Choix d'études sinologiques (1921–1970), 1973, ISBN, 9004036342, s. 85