Śląsk Świętochłowice (żużel)

Po wojnie w 1947 pod szyldem Śląska powstała prężnie działająca sekcja motocyklowa, która organizowała wyścigi uliczne. W 1949 roku decyzją władz zmieniono nazwy klubów w Polsce, powołując w ich miejsce tak zwane zrzeszenia. W Świętochłowicach klub, mający związki z Hutą Florian, zmieniono w Zrzeszenie Sportowe „Stal”^[1]. Budowa toru żużlowego w Świętochłowicach została rozpoczęta w 1951 roku, przy udziale czynnego wówczas już zawodnika Roberta Nawrockiego, startującego w drużynie Budowlani Rybnik. Tor powstał w czynie społecznym na Narodowe Święto Odrodzenia Polski, tym samym został oddany do użytku 22 lipca 1951 roku. W tym okresie świętochłowiczanie mieli do dyspozycji dwa, przystosowane do wyścigów na torze, motocykle: NSU i Rudge AJS, zaś zawodników było czterech – Nawrocki, Zygfryd Makuła, Roman Staneczko i Klima.

W 1953 roku drużyna się rozwinęła z przeniesienia z Ostrowa Wielkopolskiego Centralnej Sekcji Żużlowej „Stal” i wystartowała w lidze. Do drużyny doszli tacy zawodnicy jak: Franciszek Haduła, Fietko i Romuald Iżewski z Rzeszowa, później dołączyli również Wiśniewski, Marian Kaiser i Stanisław Rurarz. Zmagania na torze oglądało już wtedy regularnie kilka tysięcy kibiców. Żużlowcy Śląska czterokrotnie wywalczyli mistrzostwo wśród drugoligowców, a wicemistrzostwo Polski w ekstraklasie w 1969, 1970 i 1973 roku było ich największym sukcesem.

Zawodnicy Śląska notowali również sukcesy w rywalizacji indywidualnej. Paweł Waloszek w roku 1970 we Wrocławiu wywalczył tytuł indywidualnego wicemistrza świata za Ivanem Maugerem, kilkakrotnie z drużyną zdobył tytuł mistrza świata i Europy. Osiągnięcia zanotował też Jan Mucha, wielokrotny reprezentant kraju, zdobywca Złotego Kasku. W latach 80. oprócz Waloszka i Muchy, liderami Śląska byli też Jerzy Kochman oraz Krzysztof Zarzecki. Ostatnimi sukcesami żużlowców Śląska, było wywalczenie w 1983 roku drugiego miejsca w mistrzostwach Polski par klubowych oraz w 1984 roku awansu do I ligi.

Od lat 90. żużel w Świętochłowicach zaczął tracić na jakości. Po sezonie 1996 zdecydowano o zamknięciu sekcji motorowej KS „Śląsk”. Przed sezonem 1998 powołano do życia Towarzystwo Żużlowe „Śląsk”, które przed sezonem 2000 z przyczyn finansowych zastąpiło Stowarzyszenie Żużlowe „Śląsk”.

Poniższe zestawienia obejmują osiągnięcia klubu oraz indywidualne osiągnięcia zawodników w rozgrywkach pod egidą PZM oraz GKSŻ.

Drużynowe mistrzostwa Polski

• 2. miejsce (3): 1969, 1970, 1973
• 3. miejsce (1): 1972

Mistrzostwa Polski par klubowych

• 2. miejsce (1): 1983

Indywidualne mistrzostwa Polski

• 2. miejsce (2):
  • 1969 – Paweł Waloszek
  • 1972 – Paweł Waloszek
• 3. miejsce (1):
  • 1975 – Paweł Waloszek

Puchar Polskiego Związku Motorowego

• 2. miejsce (2): 1971, 1973

Złoty Kask

• 1. miejsce (2):
  • 1968 – Paweł Waloszek
  • 1970 – Jan Mucha
• 2. miejsce (5):
  • 1966 – Paweł Waloszek
  • 1970 – Paweł Waloszek
  • 1971 – Paweł Waloszek
  • 1974 – Jan Mucha
  • 1977 – Jan Mucha
• 3. miejsce (1):
  • 1973 – Jan Mucha

Srebrny Kask

• 2. miejsce (1):
  • 1962 – Jan Mucha

Brązowy Kask

• 2. miejsce (1):
  • 1983 – Krzysztof Bas

Poniższe zestawienia obejmują osiągnięcia klubu oraz indywidualne osiągnięcia zawodników krajowych (w zawodach drużynowych, par i indywidualnych) i zagranicznych (w zawodach indywidualnych) w rozgrywkach pod egidą FIM.

Drużynowe mistrzostwa świata

• 1. miejsce (1):
  • 1965 – Paweł Waloszek
• 3. miejsce (6):
  • 1962 – Paweł Waloszek
  • 1968 – Paweł Waloszek
  • 1970 – Jan Mucha i Paweł Waloszek
  • 1971 – Paweł Waloszek
  • 1972 – Paweł Waloszek
  • 1974 – Jan Mucha

Indywidualne mistrzostwa świata

• 2. miejsce (1):
  • 1970 – Paweł Waloszek

• TŻ Śląsk Świętochłowice
• SŻ Śląsk Świętochłowice

• Historia speedway’a w Polsce. speedwayw.pl. (pol.).