Zieleńce (Ukraina)
Zieleńce (ukr. Жилинці, Żyłynci) – wieś na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie szepetowskim, w hromadzie Szepetówka[1][2].
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Hromada | |
Wysokość | 282 m n.p.m. |
Populacja (2001) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy | +380 3840 |
Kod pocztowy | 30422 |
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego ![]() | |
Położenie na mapie Ukrainy ![]() | |
![]() |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/88/%D0%9A%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B0-%D1%81%D1%85%D0%B5%D0%BC%D0%B0_%D0%BA_%D1%81%D1%82%D0%B0%D1%82%D1%8C%D0%B5_%C2%AB%D0%97%D0%B5%D0%BB%D0%B8%D0%BD%D1%86%D1%8B%C2%BB._%D0%92%D0%BE%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D0%B0%D1%8F_%D1%8D%D0%BD%D1%86%D0%B8%D0%BA%D0%BB%D0%BE%D0%BF%D0%B5%D0%B4%D0%B8%D1%8F_%D0%A1%D1%8B%D1%82%D0%B8%D0%BD%D0%B0_%28%D0%A1%D0%B0%D0%BD%D0%BA%D1%82-%D0%9F%D0%B5%D1%82%D0%B5%D1%80%D0%B1%D1%83%D1%80%D0%B3%2C_1911-1915%29.jpg/245px-%D0%9A%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B0-%D1%81%D1%85%D0%B5%D0%BC%D0%B0_%D0%BA_%D1%81%D1%82%D0%B0%D1%82%D1%8C%D0%B5_%C2%AB%D0%97%D0%B5%D0%BB%D0%B8%D0%BD%D1%86%D1%8B%C2%BB._%D0%92%D0%BE%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D0%B0%D1%8F_%D1%8D%D0%BD%D1%86%D0%B8%D0%BA%D0%BB%D0%BE%D0%BF%D0%B5%D0%B4%D0%B8%D1%8F_%D0%A1%D1%8B%D1%82%D0%B8%D0%BD%D0%B0_%28%D0%A1%D0%B0%D0%BD%D0%BA%D1%82-%D0%9F%D0%B5%D1%82%D0%B5%D1%80%D0%B1%D1%83%D1%80%D0%B3%2C_1911-1915%29.jpg)
Geografia
edytujLeżą nad rzeką Ponorką (Ponorą), prawym dopływem Horynia, na wschód od Zasławia, na południowy zachód od Szepetówki, na północny wschód od Hrycowa, na południe od drogi terytorialnej T 2313 i na zachód od drogi krajowej N25 (dawna R05). Znajduje się tu przystanek kolejowy Żyłynci, położony na linii Szepetówka – Tarnopol.
Historia
edytujMiejscowość wzmiankowana w 1581 jako wieś na terenie włości zasławskiej[3] w województwie wołyńskim Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
W 1601 r.[4] wzmiankowana jako własność Janusz Zasławskiego[5].
W 1589[5][4] i 1617 r. wieś została splądrowana przez Tatarów[3].
W l. 1629, 1648 Zieleńce liczyły 16 dymów, w 1650 r. – 6 dymów, a w l. 1655-1658 – 5 dymów[3].
W 1791 r. dziedzic wsi, Paweł Bejzym, ufundował drewnianą cerkiew św. Michała Archanioła[5][4][3].
18 czerwca 1792 w pobliżu wsi odbyła się bitwa pod Zieleńcami[6][5], zakończona zwycięstwem wojsk polskich i upamiętniona ustanowieniem Orderu Virtuti Militari przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego[3].
W XIX w. leżały w gminie Szepetówka w powiecie zasławskim, w guberni wołyńskiej[5].
W 2 poł. XIX w. Zieleńce były własnością Marii Potockiej i liczyły 66 domów. Mieszkało tu 539 prawosławnych i 165 katolików[5]. Na początku XX w. we wsi było 79 domów i 445 mieszkańców[7].
Przypisy
edytuj- ↑ Село Жилинці. decentralization.gov.ua. [dostęp 2021-05-16]. (ukr.).
- ↑ Шепетівська міська громада. gromada.info. [dostęp 2021-05-16]. (ukr.).
- ↑ a b c d e Walentyn Bendiug: Заплутана історія, або Як треба дружити. salon24.pl. [dostęp 2021-05-16]. (ukr.).
- ↑ a b c Zieleńce. [w:] Rzeczpospolita wirtualna [on-line]. rzecz-pospolita.com. [dostęp 2021-05-16].
- ↑ a b c d e f Zieleńce 2.), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 591 .
- ↑ Piotr Derdej: Zieleńce – Mir – Dubienka 1792. Wyd. II. Warszawa: Bellona, 2008, s. 64-71. ISBN 978-83-1111-039-7. [dostęp 2021-05-16].
- ↑ Zieleńce 2., [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 719 .