Cindy Nelson

Cynthia Lee „Cindy” Nelson (ur. 19 sierpnia 1955 w Duluth) – amerykańska narciarka alpejska, brązowa medalistka olimpijska i trzykrotna medalistka mistrzostw świata.

Cindy Nelson
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1955
Duluth

Debiut w PŚ

Sezon 1971/1972

Pierwsze punkty w PŚ

5.01 1974, Pfronten (6. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

13.01 1974, Grindelwald
(1. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
}
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
brązInnsbruck 1976narciarstwo alpejskie
(zjazd)
Mistrzostwa świata
srebroLake Placid 1980kombinacja
srebroSchladming 1982zjazd
brązInnsbruck 1976zjazd
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
1977/1978
Puchar Świata (Gigant)
2. miejsce
1982/1983
Puchar Świata (Kombinacja)
3. miejsce
1975/1976
3. miejsce
1979/1980
3. miejsce
1981/1982

Kariera

edytuj

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała w sezonie 1971/1972. Pierwsze punkty wywalczyła jednak 5 stycznia 1974 roku w Pfronten, zajmując szóste miejsce w biegu zjazdowym. Już osiem dni później po raz pierwszy stanęła na podium, zwyciężając w zjeździe w szwajcarskiej miejscowości Grindelwald. W kolejnych startach łącznie 23. razy stawała na podium, odnosząc jeszcze pięć zwycięstw: 21 grudnia 1974 roku w Saalbach i 4 lutego 1979 roku w Pfronten wygrywała zjazd, 1 marca 1975 roku w Garibaldi wygrała giganta, 9 stycznia 1976 roku w Meiringen zwyciężyła w kombinacji, a 10 stycznia 1983 roku w Verbier była najlepsza w supergigancie. Ostatnie podium wywalczyła 12 marca 1983 roku w Vail, gdzie była druga w gigancie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1978/1979, kiedy zajęła czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej. Była także druga w klasyfikacji zjazdu w sezonie 1977/1978 oraz giganta w sezonie 1982/1983, a w sezonach 1975/1976, 1979/1980 i 1981/1982 zajmowała trzecie miejsce w klasyfikacji kombinacji.

W 1974 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, gdzie zajęła jedenaste miejsce w slalomie i osiemnaste w zjeździe. Pierwszy medal zdobyła podczas rozgrywanych dwa lata później igrzysk olimpijskich w Innsbrucku, zajmując trzecie miejsce w biegu zjazdowym. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Rosi Mittermaier z RFN oraz Austriaczka Brigitte Totschnig. Na tej samej imprezie wystąpiła także w gigancie i slalomie, ale plasowała się poza czołową dziesiątką. Igrzyska w Innsbrucku były także mistrzostwami świata, jednak kombinację rozegrano tylko w ramach drugiej z tych imprez. W konkurencji tej Nelson zajęła czwarte miejsce, przegrywając walkę o podium z Hanni Wenzel z Liechtensteinu. Z mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen w 1978 roku wróciła bez medalu. Amerykanka zajęła tam między innymi piąte miejsce w zjeździe i szóste w kombinacji. Kolejny sukces osiągnęła na mistrzostwach świata w Lake Placid w 1980 roku, zdobywając srebrny medal w kombinacji. Nelson uplasowała się tam za Hanni Wenzel, a przed Austriaczką Ingrid Eberle. Ostatni medal zdobyła podczas rozgrywanych w 1982 roku mistrzostw świata w Schladming, zajmując drugie miejsce w zjeździe. Uległa tam tylko Kanadyjce Gerry Sorensen, do której straciła 0,41 sekundy. Trzecią w tych zawodach Laurie Graham z Kanady Nelson wyprzedziła zaledwie o 0,03 sekundy. Startowała także na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie w 1984 roku i rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Bormio, jednak w żadnym ze startów nie uplasowała się w najlepszej dziesiątce.

Osiągnięcia

edytuj
MiejsceDzieńRokMiejscowośćKonkurencjaCzas bieguStrataZwyciężczyni
3. 8 lutego1976 InnsbruckZjazd1:46,16+1,34 Rosi Mittermaier
13.11 lutego1976 InnsbruckSlalom1:30,54+6,79 Rosi Mittermaier
21.13 lutego1976 InnsbruckGigant1:29,13+2,89 Kathy Kreiner
7.17 lutego1980 Lake PlacidZjazd1:37,52+2,17 Annemarie Moser-Pröll
13.21 lutego1980 Lake PlacidGigant2:41,66+5,66 Hanni Wenzel
1123 lutego1980 Lake PlacidSlalom1:25,09+5,76 Hanni Wenzel
18.13 lutego1984 SarajewoGigant2:20,98+3,90 Debbie Armstrong
MiejsceDzieńRokMiejscowośćKonkurencjaCzas bieguStrataZwyciężczyni
DNF[1]3 lutego1974 Sankt MoritzGigant1:43,18 Fabienne Serrat
DSQ[2]7 lutego1974 Sankt MoritzZjazd1:50,84- Annemarie Moser-Pröll
11.8 lutego1974 Sankt MoritzSlalom1:34,63+3,84 Hanni Wenzel
3. 8 lutego1976 InnsbruckZjazd1:46,16+1,34 Rosi Mittermaier
13.11 lutego1976 InnsbruckSlalom1:30,54+6,79 Rosi Mittermaier
21.13 lutego1976 InnsbruckGigant1:29,13+2,89 Kathy Kreiner
4.13 lutego1976 InnsbruckKombinacja0,84 pkt+65,44 pkt Rosi Mittermaier
5.1 lutego1978 Garmisch-PartenkirchenZjazd1:48,31+1,95 Annemarie Moser-Pröll
30.[3]3 lutego1978 Garmisch-PartenkirchenSlalom1:24,85+11,34 Lea Sölkner
15.4 lutego1978 Garmisch-PartenkirchenGigant2:41,15+4,42 Maria Epple
6.4 lutego1978 Garmisch-PartenkirchenKombinacja2460,39 pkt+51,24 pkt Annemarie Moser-Pröll
7.17 lutego1980 Lake PlacidZjazd1:37,52+2,17 Annemarie Moser-Pröll
13.21 lutego1980 Lake PlacidGigant2:41,66+5,66 Hanni Wenzel
1123 lutego1980 Lake PlacidSlalom1:25,09+5,76 Hanni Wenzel
2. 23 lutego1980 Lake PlacidKombinacja5,57 pkt+89,47 pkt Hanni Wenzel
4.31 stycznia1982 SchladmingKombinacja8,99 pkt+21,22 pkt Erika Hess
16.[4]2 lutego1982 SchladmingGigant2:37,17+3,86 Erika Hess
2. 4 lutego1982 SchladmingZjazd1:37,47+0,41 Gerry Sorensen
25.[5]3 lutego1985 BormioZjazd1:26,96+4,99 Michela Figini
15.4 lutego1985 BormioKombinacja18,72 pkt+82,59 pkt Erika Hess

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Zwycięstwa w zawodach

edytuj
  1. Grindelwald13 stycznia 1974 – (zjazd)
  2. Saalbach21 grudnia 1974 – (zjazd)
  3. Garibaldi1 marca 1975 – (gigant)
  4. Meiringen9 stycznia 1976 – (kombinacja)
  5. Pfronten4 lutego 1979 – (zjazd)
  6. Verbier10 stycznia 1983 – (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium

edytuj
  1. Cortina d’Ampezzo12 grudnia 1974 (zjazd) – 2. miejsce
  2. Aprica10 grudnia 1975 (zjazd) – 3. miejsce
  3. Bad Gastein22 stycznia 1976 (slalom) – 3. miejsce
  4. Copper Mountain5 marca 1976 (gigant) – 2. miejsce
  5. Pfronten6 stycznia 1978 (zjazd) – 2. miejsce
  6. Pfronten7 stycznia 1978 (zjazd) – 2. miejsce
  7. Bad Kleinkirchheim11 marca 1978 (zjazd) – 2. miejsce
  8. Bad Kleinkirchheim12 marca 1978 (zjazd) – 2. miejsce
  9. Schruns26 stycznia 1979 (zjazd) – 2. miejsce
  10. Schruns26 stycznia 1979 (kombinacja) – 2. miejsce
  11. Pfronten4 lutego 1979 (kombinacja) – 3. miejsce
  12. Val d’Isère5 grudnia 1979 (zjazd) – 2. miejsce
  13. Bad Gastein21 stycznia 1980 (kombinacja) – 3. miejsce
  14. Schruns12 stycznia 1981 (zjazd) – 2. miejsce
  15. Aspen6 marca 1981 (zjazd) – 3. miejsce
  16. Grindelwald14 stycznia 1982 (zjazd) – 3. miejsce
  17. Pfronten14 stycznia 1982 (kombinacja) – 3. miejsce
  18. Arosa13 lutego 1982 (zjazd) – 2. miejsce
  19. Waterville Valley10 marca 1983 (gigant) – 3. miejsce
  20. Vail12 marca 1983 (gigant) – 2. miejsce

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj