Kazimierz Simm

polski zoolog

Kazimierz Jan Simm (ur. 9 stycznia 1884 w Tarnowie, zm. 24 września 1955 w Poznaniu) – polski zoolog, entomolog i spongiolog.

Kazimierz Jan Simm
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1884
Tarnów

Data i miejsce śmierci

24 września 1955
Poznań

profesor nauk przyrodniczych
Specjalność: entomologia, zoologia
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

16 lipca 1920

Habilitacja

4 października 1926
Uniwersytet Jagielloński

Profesura

14 września 1937

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński
Wyższa Szkoła Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Wyższa Szkoła Rolnicza w Poznaniu

Życiorys

edytuj

Absolwent gimnazjum w Tarnowie, które ukończył z odznaczeniem. W latach 1904–1909 odbył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, które ukończył egzaminem dla nauczycieli. W następnych latach, do 1919 r., pracował w Katedrze Zoologii UJ pod kierunkiem prof. Antoniego Wierzejskiego. Zajmował się m.in. fauną wód słodkowodnych – z czasem został najwybitniejszym w Polsce znawcą gąbek słodkowodnych.

Od 1920 r. pracował jako profesor nowo powołanej Akademii Rolniczej w Bydgoszczy. Po jej przeniesieniu do Cieszyna i zmianie nazwy, w latach 1922–1937 był profesorem zoologii w Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie. Wykładał tam zoologię, biologię, entomologię, genetykę i ochronę roślin przed szkodnikami. W tym czasie specjalizował się w entomologii stosowanej, ze szczególnym uwzględnieniem szkodników rolniczych. W międzyczasie w 1926 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1937 był profesorem zoologii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego. Lata II wojny spędził w Krakowie. Po wojnie powrócił na uniwersytet do Poznania.

Dorobek naukowy

edytuj

Był autorem blisko 50 prac naukowych, ponad 50 publikacji popularnonaukowych i publicystycznych. W latach 1924–1926 był redaktorem wychodzącego w Cieszynie i wysoko ocenianego miesięcznika „Przyrodnik”. Opublikował także dwa dwutomowe podręczniki akademickie: pierwszą w Polsce „Entomologię” (1924–1925) i „Zoologię” (1948–1949).

W czasie pobytu w Cieszynie pracę naukową i dydaktyczną łączył z poznawaniem uroków Pogórza Cieszyńskiego i Beskidu Śląskiego. Został członkiem cieszyńskiego Oddziału PTT „Beskid Śląski”. Kierował w nim m.in. oddziałową Komisją Ochrony Przyrody. W tym czasie zwrócił uwagę na potrzebę ochrony walorów przyrodniczych tych terenów. W artykułach, zamieszczanych również w wydawnictwach turystycznych, apelował m.in. o utworzenie rezerwatu przyrody na Baraniej Górze oraz o objęcie ochroną cisów i dorodnych paklonów w rejonie Tułu. To on również w 1924 r. zaproponował dla hacquetii polską nazwę – cieszynianka wiosenna – dla zaznaczenia, że w okolicach Cieszyna ten gatunek rośliny występuje w Polsce najliczniej.

Członkostwo

edytuj
  • Członek Komisji Fizjgraficznej PAU;
  • Członek Komisji Współpracy w Ochronie Roślin MriRR;
  • Przewodniczący Komisji Biologicznej PTPN;
  • Przewodniczący Państwowej Rady Ochrony Przyrody;
  • Członek Komisji Słownictwa Biologicznego przy Wydziale II Polskiej Akademii Nauk.

Wybrane publikacje

edytuj
  • Muzeum przyrodnicze, wskazówki do sporządzania i konserwowania zbiorów przyrodniczych. Wyd. B. Kotula, Cieszyn 1924;
  • Hacquetia Epipactis w okolicy Cieszyna, w: "Ochrona Przyrody" 1924, z. 4;
  • Entomologja, Cz. 1. Wyd. Ks. „Kresy”, Cieszyn 1924;
  • Entomologja, Cz. 2: Przegląd systematyczny z szczególnem uwzględnieniem szkodników rolniczych. Wyd. Ks. „Kresy”, Cieszyn 1925;
  • O cisach cieszyńskich, w: „I. Rocznik Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego «Beskid Śląski» w Cieszynie”, Cieszyn 1930;
  • O przyrodzie Beskidu Śląskiego, w: „Wierchy” 1931, R. 9;
  • Przyroda Beskidu Śląskiego, w: „II. Rocznik Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego «Beskid Śląski» w Cieszynie”, Cieszyn 1931;
  • Turystyka a ochrona przyrody, w: „III. Rocznik Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego «Beskid Śląski» w Cieszynie”, Cieszyn 1932;
  • Osobliwość dendrologiczna Beskidu Śląskiego (paklony - przyp. aut.), w: „IV. Rocznik Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego «Beskid Śląski» w Cieszynie”, Cieszyn 1933;
  • Zoologia dla przyrodników i rolników, t. I Poznań 1948;
  • Zoologia dla przyrodników i rolników, t. II Poznań 1949;
  • Zwierzęce szkodniki Muzeów. Wyd. Związek Muzeów w Polsce, Kraków 1949;
  • Gąbki Porifera, Wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1953;
  • Gąbki słodkowodne. Z 22 rysunkami w tekście. /Popularne Monografie Zoologiczne Nr 9/, Wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1960 (oprac.)

Bibliografia

edytuj