Marc Almond

brytyjski piosenkarz

Marc Almond, właśc. Peter Mark Sinclair Almond[1] (ur. 9 lipca 1957[2][3] w Southport w Anglii) – brytyjski piosenkarz, kompozytor i aktor. Uważany za jednego z najważniejszych twórców nurtu synth pop i new wave[4][5][6]. Jego styl muzyczny to elektroniczna mieszanka muzyki pop i dance.

Marc Almond
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 lipca 1957
Southport

Instrumenty

wokal

Gatunki

synth pop, dance

Zawód

wokalista, kompozytor, aktor

Aktywność

od 1981

Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Studiował w Leeds Art College[7]. Karierę rozpoczął w Wielkiej Brytanii w 1979, tworząc z Dave’em Ballem duet Soft Cell[7]. Ich najbardziej znanymi przebojami były: „Tainted Love”, „Bedsitter”, „What”, „Torch” i „Say Hello Wave Goodbye”. Duet sprzedał ponad 10 milionów płyt. W 1984 się rozwiązał, a w 2002 tymczasowo się reaktywował, by nagrać album Cruelty Without Beauty i zagrać serię koncertów.

Nagrywał także z zespołami: The Mambas (1982–1983), The Willing Sinners (1984–1985; wydali album Vermin in Ermine) i The Mafia (1988)[7]. Kolejne albumy to: Stories of Johnny (1985), Mother Fist & Her Five Daughters (1987) oraz epka A Woman’s Story (1986). W 1985 wraz z grupą Bronski Beat nagrał przebój „I Feel Love”. Największym sukcesem okazał się jednak, pochodzący z albumu The Stars We Are (1988), przebój „Something’s Gotten Hold of My Heart” nagrany w duecie z Gene’em Pitneyem. Utwór ten znalazł się na pierwszych miejscach światowych list przebojów, z Wielką Brytanią na czele. W 1989 nagrał album z utworami Jacques’a Brela, zyskując uznanie wdowy po francuskim bardzie, która określiła go „najwybitniejszym żyjącym interpretatorem Brela”.

Lata 90. XX w. otworzył, uznanym przez wielu za najlepszy w jego twórczości, albumem Enchanted (1990), z którego pochodzą przeboje: „The Desperate Hours” czy „A Lover Spurned”. W 1991 wydał album pt. Tenement Symphony, zawierający m.in. piosenki: „The Days of Pearly Spencer”, „My Hand Over My Heart” oraz „Jacky”. Do końca lat 90. wydał jeszcze (z mniejszym sukcesem) kilka albumów, w tym koncertowy Twelve Years of Tears (Live At Royal Albert Hall) (1992).

W 1999 r. opublikował swoją autobiografię Tainted Life, w której opisał szczegóły swojego życia, w tym homoseksualnej orientacji[8][9] oraz uzależnienia od narkotyków, które było powodem jego pobytu w szpitalu w 1994.

W 2001 r. ukazał się album Stranger Things, a w 2003 album z pieśniami rosyjskimi pt. Heart On Snow. W 2004 w Londynie uległ poważnemu wypadkowi na motocyklu i trafił do szpitala w stanie krytycznym[10]. Po okresie rekonwalescencji wydawał wyłącznie albumy z coverami innych wykonawców: Stardom Road (2007) oraz Orpheus In Exile – Songs Of Vadim Kozin (2009).

W 2010 r. ukazał się pierwszy od wielu lat album z nowymi utworami, pt. Varieté. 6 czerwca 2011 r. wydał album pt. Feasting With Panthers. 26 października 2013 r. wystąpił w Łodzi w ramach festiwalu Soundedit'13. W lutym 2014 r. premierę miał album The Tyburn Tree (Dark London), który nagrał wspólnie z kompozytorem Johnem Harle.

Dyskografia

edytuj

Soft Cell

  • 1981 – Non–Stop Erotic Cabaret
  • 1982 – Non–Stop Ecstatic Dancing
  • 1983 – The Art Of Falling Apart
  • 1984 – This Last Night... In Sodom
  • 2002 – Cruelty Without Beauty

Kompilacje

  • 1986 – The Singles
  • 1991 – Memorabilia: The Singles
  • 1994 – Down in the Subway
  • 1996 – Say Hello to Soft Cell
  • 1999 – The Twelve Inch Singles
  • 2002 – The Very Best of Soft Cell
  • 2003 – Live
  • 2003 – Soft Cell at the BBC
  • 2005 – The Bedsit Tapes – Early/Rare Demos 1978–1982
  • 2006 – Demo Non Stop

Marc And The Mambas

  • 1982 – Untitled
  • 1983 – Torment and Toreros
  • 1984 – Bite Black and Blues (mini LP)

Marc Almond

  • 1984 – Vermin in Ermine
  • 1985 – Stories of Johnny
  • 1986 – Violent Silence (mini LP)
  • 1986 – A Woman’s Story (mini LP)
  • 1987 – Mother Fist and Her Five Daughters
  • 1988 – The Stars We Are
  • 1989 – Jacques
  • 1990 – Enchanted
  • 1991 – Tenement Symphony
  • 1992 – A Virgin’s Tale Volume I
  • 1992 – A Virgin’s Tale Volume II
  • 1993 – Absinthe: The French Album
  • 1996 – Fantastic Star
  • 1997 – Flesh Volcano / Slut (mini LP z Foetus)
  • 1999 – Open All Night
  • 2001 – Stranger Things
  • 2003 – Heart on Snow
  • 2007 – Stardom Road
  • 2009 – Orpheus in Exile – The Songs of Vadim Kozin
  • 2010 – Varieté
  • 2011 – Feasting with Panthers
  • 2014 – The Tyburn Tree (Dark London)
  • 2014 – The Dancing Marquis
  • 2015 – The Velvet Trail
  • 2015 – Against Nature (jako Marc Almond, Jeremy Reed, Othon)[11]
  • 2017 – Shadows And Reflections[12]
  • 2018 – A Lovely Life To Live (jako Jools Holland, Marc Almond with The Rhythm & Blues Orchestra)[13]
  • 2018 –How To Destroy Angels (jako Coil + Zos Kia + Marc Almond)[14]
  • 2020 – Chaos and a Dancing Star[15]
  • 2022 – The Things We Lost[16]

Kompilacje

  • 1987 – Singles 1984–1987
  • 1993 – Twelve Years of Tears (Live At The Royal Albert Hall)
  • 1995 – Treasure Box
  • 1998 – Marc Almond & La Magia Live In Concert
  • 2000 – Liverpool Philharmonic Hall
  • 2001 – Live at the Union Chapel
  • 2002 – Little Rough Rhinestones Volume I
  • 2003 – The Willing Sinner
  • 2003 – In Session Volume I
  • 2003 – In Session Volume II
  • 2006 – Little Rough Rhinestones Volume II
  • 2008 – Marc Almond in Bluegate Fields: Live At Wilton’s Music Hall
  • 2009 – Marc in Soho: Live at the London Palladium Jazz Festival 1986

Filmografia

edytuj
  • 1996: Pełnia życia (Indian Summer) – wykonawca piosenki „Adored and Explored”
  • 2002: 100 Greatest One Hit Wonders jako muzyk Soft Cell
  • 2005: Whatever Happened to the Gender Benders? (TV) – sł. „Memorabilia”
  • 2006: Scott Walker: 30 Century Man w roli samego siebie
  • 2009: Dom chłopców (House of Boys) – sł. i muz. „Sex Dwarf”
  • 2010: Kłopotliwy chłopak (Worried about the Boy) – sł. „Memorabilia”
  • 2012: Zamknij się i graj (Shut Up and Play the Hits) – sł. „Say Hello, Wave Goodbye”
  • 2014: Biały ptak w zamieci (White Bird in a Blizzard) – sł. „It’s a Mug’s Game”
  • 2016: Eddie zwany Orłem (Eddie the Eagle) – wykonawca piosenki „Out Of The Sky”

Przypisy

edytuj
  1. Artist Profile-Marc Almond-Bio [online], Jango [dostęp 2015-05-17] (ang.).
  2. Marc Almond, BBC Music [dostęp 2015-05-17] [zarchiwizowane 2016-01-09] (ang.).
  3. Marc ALMOND biography, The Great Rock Bible [dostęp 2015-05-17] [zarchiwizowane 2016-03-14] (ang.).
  4. Influential 80s New Wave Bands [online], Like Totally 80s [dostęp 2015-05-17] (ang.).
  5. Marc Almond (Musician) – Pics, Videos, Dating, & News, Spokeo [dostęp 2015-05-17] [zarchiwizowane 2015-05-17] (ang.).
  6. Marc Almond hits the tour trail with a new album, Gay Times [dostęp 2015-05-17] [zarchiwizowane 2015-05-17] (ang.).
  7. a b c Wiesław Weiss, Rock. Encyklopedia, Wydawnictwo Iskry, 1991, s. 22, ISBN 83-207-1374-9.
  8. Marc Almond w bazie Notable Names Database (ang.)
  9. Arjan Timmermans, Marc Almond to Return with „Stardom Road” on June 26 [online], arjanwrites.com, 1 czerwca 2007 [dostęp 2024-05-19] [zarchiwizowane z adresu 2023-12-06] (ang.).
  10. Marc Almond ‘stable’ after crash [online], bbc.co.uk, 18 października 2004 [dostęp 2024-05-19] (ang.).
  11. Against Nature. discogs.com. [dostęp 2024-05-28].
  12. Album Search for „shadows and reflections” | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-24] (ang.).
  13. A Lovely Life to Live – Marc Almond, Jools Holland | Album [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-24] (ang.).
  14. How To Destroy Angels. discogs.com. [dostęp 2024-05-28].
  15. Chaos and a Dancing Star – Marc Almond | Album | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-24] (ang.).
  16. The Things We Lost – Marc Almond | Album | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-24] (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj