Niemcy w Konkursie Piosenki Eurowizji

Niemcy
w Konkursie Piosenki Eurowizji
2; 4; 5; 11
	Informacje ogólne
Nadawca	NDR (ARD)
Rok i miejsce debiutu	1956, Lugano
Liczba udziałów	69 razy (68 finałów)
Organizacja konkursu	3 razy w 1957, 1983, 2011
Historia preselekcji
Obecnie	Krajowe eliminacje
1959, 1966–1968, 1974, 1977, 1993–1995, 2009, 2011, 2020–2021	Wybór wewnętrzny
1956–1958, 1960–1965, 1969–1973, 1975–1976, 1978–1992, 1997–2008, 2010, 2011 (piosenka), 2012–2019	Krajowe eliminacje
Najlepsze rezultaty
Finał	1. miejsce w 1982, 2010
Najgorsze rezultaty
Finał	ostatnie miejsce w 1964, 1965, 1974, 1995, 2005, 2016, 2022 i 2023
	Strona internetowa

Niemcy uczestniczą w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1956. Konkursem w kraju zajmują się dwie stacje telewizyjne: Norddeutscher Rundfunk (odpowiada za tranmisję półfinałów konkursu) i Das Erste (transmituje koncert finałowe). Przed zjednoczeniem Niemiec państwo startowało jako RFN^[1].

Telewizja niemiecka jest jednym z nadawców należących do tzw. Wielkiej Piątki, które mają zapewnione miejsce w finale dzięki wpłacaniu największych składek finansowych na rzecz organizacji konkursu^[1].

Reprezentanci Niemiec dwukrotnie zwyciężyli w finale konkursu: w 1982 (Nicole z piosenką „Ein bißchen Frieden”) i 2010 (Lena z „Satellite”). Krajowy nadawca organizował konkurs w 1957, 1983 i 2011^[1]. Niemcy są jedynym krajem, który wziął udział w każdej edycji konkursu, przy czym reprezentant kraju nie wystąpił w finale tylko w 1996 (utwór „Blauer Planet” wykonany przez Leona nie przeszedł rundy kwalifikacyjnej)^[1].

Reprezentanci Niemiec w Konkursie Piosenki Eurowizji

Uczestnictwo

Niemcy uczestniczą w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1956. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich niemieckich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach^[1]:

Rok	Artysta	Piosenka	Finał		Półfinał
Rok	Artysta	Piosenka	Miejsce	Punkty	Miejsce	Punkty
1956^[a]	Walter Andreas Schwarz	„Im Wartesaal zum großen Glück”	2^[b]	N/K	Brak rundy półfinałowej
1956^[a]	Freddy Quinn	„So geht das jede Nacht”	2	N/K
1957	Margot Hielscher	„Telefon, Telefon”	4	8
1958	Margot Hielscher	„Für zwei Groschen Musik”	7	5
1959	Alice & Ellen Kessler	„Heute abend wollen wir tanzen geh’n”	8	5
1960	Wyn Hoop	„Bonne nuit ma chérie”	4	11
1961	Lale Andersen	„Einmal sehen wir uns wieder”	13	3
1962	Conny Froboess	„Zwei kleine Italiener”	6	9
1963	Heidi Brühl	„Marcel”	9	5
1964	Nora Nova	„Man gewöhnt sich so schnell an das Schöne”	13	0
1965	Ulla Wiesner	„Paradies, wo bist du?”	15	0
1966	Margot Eskens	„Die Zeiger der Uhr”	10	7
1967	Inge Brück	„Anouschka”	8	7
1968	Wencke Myhre	„Ein Hoch der Liebe”	6	11
1969	Siw Malmkvist	„Primaballerina”	9	8
1970	Katja Ebstein	„Wunder gibt es immer wieder”	3	12
1971	Katja Ebstein	„Diese Welt”		100
1972	Mary Roos	„Nur die Liebe läßt uns leben”		107
1973	Gitte	„Junger Tag”	8	85
1974	Cindy & Bert	„Die Sommermelodie”	14	3
1975	Joy Fleming	„Ein Lied kann eine Brücke sein”	17	15
1976	Les Humphries Singers	„Sing Sang Song”	15	12
1977	Silver Convention	„Telegram”	8	55
1978	Ireen Sheer	„Feuer”	6	84
1979	Dschinghis Khan	„Dschinghis Khan”	4	86
1980	Katja Ebstein	„Theater”	2	128
1981	Lena Valaitis	„Johnny Blue”	2	132
1982	Nicole	„Ein bißchen Frieden”	1	161
1983	Hoffmann & Hoffmann	„Rücksicht”	5	94
1984	Mary Roos	„Aufrecht geh’n”	13	34
1985	Wind	„Für alle”	2	105
1986	Ingrid Peters	„Über die Brücke geh’n”	8	62
1987	Wind	„Laß die Sonne in Dein Herz”	2	141
1988	Maxi & Chris Garden	„Lied für einen Freund”	14	48
1989	Nino de Angelo	„Flieger”	14	46
1990	Chris Kempers & Daniel Kovač	„Frei zu leben”	9	60
1991	Atlantis 2000	„Dieser Traum darf niemals sterben”	18	10
1992	Wind	„Träume sind für alle da”	16	27
1993	Münchener Freiheit	„Viel zu weit”	18	18	Kvalifikacija za Millstreet
1994	Mekado	„Wir geben ’ne Party”	3	128	Brak rundy półfinałowej
1995	Stone & Stone	„Verliebt in Dich”	23	1	Brak rundy półfinałowej
1996	Leon	„Blauer Planet”	–		24^[c]	24
1997	Bianca Shomburg	„Zeit”	18	22	Brak rundy półfinałowej
1998	Guildo Horn	„Guildo hat Euch lieb!”	7	86
1999	Sürpriz	„Reise nach Jerusalem – Kudüs’e seyahat”	3	140
2000	Stefan Raab	„Wadde hadde dudde da?”	5	96
2001	Michelle	„Wer Liebe lebt”	8	66
2002	Corinna May	„I Can’t Live Without Music”	21	17
2003	Lou	„Let’s Get Happy”	11	53
2004	Max	„Can’t Wait Until Tonight”	8	93	Wielka Czwórka^[d]
2005	Gracia Baur	„Run & Hide”	24	4
2006	Texas Lightning	„No No Never”	14	36
2007	Roger Cicero	„Frauen regier’n die Welt”	19	49
2008	No Angels	„Dissapear”	23	14
2009	Alex Swings Oscar Sings	„Miss Kiss Kiss Bang”	20	35
2010	Lena	„Satellite”	1	246
2011	Lena	„Taken by a Stranger”	10	107	Organizator i członek Wielkiej Piątki^[e]
2012	Roman Lob	„Standing Still”	8	110	Wielka Piątka^[e]
2013	Cascada	„Glorious”	21	18
2014	Elaiza	„Is It Right”	18	39
2015	Ann Sophie	„Black Smoke”	27	0
2016	Jamie-Lee	„Ghost”	26	11
2017	Levina	„Perfect Life”	25	6
2018	Michael Schulte	„You Let Me Walk Alone”	4	340
2019	S!sters	„Sister”	25	24
2020	Ben Dolic	„Violent Thing”	Konkurs odwołany
2021	Jendrik	„I Don’t Feel Hate”	25	3
2022	Malik Harris	„Rockstars”	25	6
2023	Lord of the Lost	„Blood & Glitter”	26	18
2024	Isaak	„Always on the Run”	12	117
2025

Legenda:

1. miejsce

Historia głosowania w finale (1956–2023)

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Niemcy przyznają w finale najwięcej punktów oraz od których państw niemieccy reprezentanci otrzymują najwyższe noty^[2].

Kraje, którym Niemcy przyznały najwięcej punktów:

Lp.	Kraj	Punkty
1	Szwecja	215
2	Wielka Brytania	205
3	Francja	184
4	Turcja	170
5	Irlandia	164

Kraje, od których Niemcy otrzymały najwięcej punktów:

Lp.	Kraj	Punkty
1	Hiszpania	231
2	Dania	193
3	Szwajcaria	187
4	Portugalia	184
5	Wielka Brytania	171

Legenda:

1. miejsce

2. miejsce

3. miejsce

Konkursy Piosenki Eurowizji w Niemczech

Konkurs Piosenki Eurowizji odbył się w Niemczech trzy razy: w 1957 we Frankfurcie nad Menem, 1983 w Monachium i 2011 roku w Düsseldorfie^[1].

Rok	Miasto	Miejsce	Prowadzący
1957	Frankfurt nad Menem	Großer Sendesaal des Hessischen Rundfunks	Anaïd Iplicjian
1983	Monachium	Rudi-Sedlmayer-Halle	Marlene Charell
2011	Düsseldorf	ESPRIT Arena	Anke Engelke Judith Rakers Stefan Raab

Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji

W październiku 2005 odbył się koncert jubileuszowy Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji zorganizowany przez Europejską Unię Nadawców (EBU). W trakcie koncertu odbył się plebiscyt na najlepszą piosenkę w całej historii konkursu – siódme miejsce w głosowaniu zajęła niemiecka propozycja „Ein bißchen Frieden” Nicole, która zwyciężyła w finale konkursu w 1982^[3].

Uwagi

↑ Była to jedyna edycja konkursu, kiedy poszczególne kraje wystawiały po dwie propozycje w rywalizacji o Grand Prix.
↑ Ze względu na brak szczegółowych wyników pierwszej edycji Konkursu Piosenki Eurowizji (oficjalnie podano tylko zwycięzcę, czyli Lys Assię z utworem „Refrain”), uznaje się, że wszystkie pozostałe propozycje konkursowe zajęły ex aequo 2. miejsce.
↑ Podczas imprezy w 1996 roku zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale widowiska. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
↑ „Wielka Czwórka” (od 2011 „Wielka Piątka”) to grupa państw, która wpłaca największe składki członkowskie do Europejskiej Unii Nadawców (EBU), dzięki czemu ma zagwarantowany udział w finale konkursu.
↑ ^a ^b „Wielka Piątka” to grupa państw, która wpłaca największe składki członkowskie do Europejskiej Unii Nadawców (EBU), z tego względu ma rokrocznie zagwarantowany udział w finale widowiska. Do grupy tych państw należą: Wielka Brytania, Francja, Hiszpania, Niemcy oraz Włochy.

Zobacz też

Niemcy w Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Germany in the Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).
↑ Points to and from Germany. [w:] Eurovision Covers [on-line]. eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-12-27]. (ang.).
↑ Congratulations. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-07-05]. (ang.).

[2] Była to jedyna edycja konkursu, kiedy poszczególne kraje wystawiały po dwie propozycje w rywalizacji o Grand Prix.

[3] Ze względu na brak szczegółowych wyników pierwszej edycji Konkursu Piosenki Eurowizji (oficjalnie podano tylko zwycięzcę, czyli Lys Assię z utworem „Refrain”), uznaje się, że wszystkie pozostałe propozycje konkursowe zajęły ex aequo 2. miejsce.

[4] Podczas imprezy w 1996 roku zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale widowiska. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.

[5] „Wielka Czwórka” (od 2011 „Wielka Piątka”) to grupa państw, która wpłaca największe składki członkowskie do Europejskiej Unii Nadawców (EBU), dzięki czemu ma zagwarantowany udział w finale konkursu.

[:0-6] „Wielka Piątka” to grupa państw, która wpłaca największe składki członkowskie do Europejskiej Unii Nadawców (EBU), z tego względu ma rokrocznie zagwarantowany udział w finale widowiska. Do grupy tych państw należą: Wielka Brytania, Francja, Hiszpania, Niemcy oraz Włochy.

[germany1-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Germany in the Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-09-08]. (ang.).

[7] Points to and from Germany. [w:] Eurovision Covers [on-line]. eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-12-27]. (ang.).

[8] Congratulations. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-07-05]. (ang.).

[1]

[a]

[b]

[c]

[d]

[e]

[2]

[3]