Paneuropejski korytarz transportowy

Paneuropejski korytarz transportowy (również Transeuropejski korytarz transportowy) – ciąg komunikacyjny międzynarodowego znaczenia przebiegający przez kontynent europejski, na który składają się co najmniej dwie różne drogi transportowe o stosownych parametrach technicznych, z rozmieszczonymi na nich węzłami transportowymi (np. centra logistyczne).

Paneuropejskie korytarze transportowe tworzą pewien spójny system transportowy, który został zdefiniowany na II Paneuropejskiej Konferencji Transportowej na Krecie w marcu 1994, a uzupełniony na III Paneuropejskiej Konferencji Transportowej w Helsinkach w 1997.

Paneuropejskie korytarze transportowe łączą drogi kołowe, wodne oraz linie kolejowe.

Modernizacji paneuropejskich korytarzy transportowych poświęcony był unijny program TINA^[1].

I	Helsinki – Tallinn – Ryga – Królewiec / Kowno / Kłajpeda – Warszawa / Gdańsk – Szczecin – Lubeka Wersja A (Via/Rail Hanseatica) – Petersburg – Ryga – Królewiec – Gdańsk – Szczecin – Lubeka Wersja B (Via Baltica/E 67) – Helsinki – Warszawa.
II	Berlin – Poznań – Warszawa – Brześć – Mińsk – Smoleńsk – Moskwa – Niżny Nowogród
III	Bruksela – Akwizgran – Kolonia – Drezno – Wrocław – Katowice – Kraków – Lwów – Kijów Wersja A – Berlin – Wrocław
IV	Drezno/Norymberga – Praga – Wiedeń – Bratysława – Győr – Budapeszt – Arad – Bukareszt – Konstanca / Krajowa – Sofia – Saloniki / Płowdiw – Stambuł.
V	Wenecja – Triest/Koper – Lublana – Maribor – Budapeszt – Użhorod – Lwów – Kijów. Wersja A – Bratysława – Żylina – Koszyce – Użhorod Wersja B – Rijeka – Zagrzeb – Budapeszt Wersja C – Ploče – Sarajewo – Osijek – Budapeszt
VI	Gdynia – Katowice – Żylina, z zachodnią wersją trasy Katowice-Brno.
VII	(rzeka Dunaj)
VIII	Durrës – Tirana – Skopje – Sofia – Płowdiw – Burgas – Warna – Konstanca.
IX	Helsinki – Wyborg – Petersburg – Psków – Homel – Kijów – Liubasziwka – Kiszyniów – Bukareszt – Dimitrowgrad – Aleksandropolis. Główna odmiana trasy: Sankt Petersburg – Moskwa – Kijów. Wersja A – Kłajpeda – Wilno – Mińsk – Homel Wersja B – Królewiec – Wilno – Mińsk – Homel Wersja C – Liubasziwka – Rozdilna – Odessa
X	Salzburg – Lublana – Zagrzeb – Belgrad – Nisz – Skopje – Wełes – Saloniki. Wersja A – Graz – Maribor – Zagreb Wersja B – Budapeszt – Nowy Sad – Belgrad Wersja C – Nisz – Sofia – Płowdiw – Dimitrowgrad – Stambuł przez Korytarz IV Wersja D – Wełes – Prilep – Bitola – Florina – Igumenitsa

Zobacz też

Przypisy

↑ Urząd Komitetu Integracji Europejskiej: program TINA. [dostęp 2014-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-08)].

[1] Urząd Komitetu Integracji Europejskiej: program TINA. [dostęp 2014-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-08)].

[1]