Rawlings Gold Glove Award

Rawlings Gold Glove Award (w skrócie Gold Glove) – w Major League Baseball nagroda nadawana corocznie dla zawodników wybieranych indywidualnie przez menadżerów i trenerów w National League i American League. Menedżerowie nie mogą głosować na graczy z drużyn, których prowadzą. Każdego roku przyznaje się 18 Złotych Rękawic (wyjątkiem były lata 1957, 1985 i 2007), po jednym na każdej pozycji z wyjątkiem zapolowych, których corocznie wybiera się po trzech z każdej lig. W 1957 nagrodę przyznano dziewięciu zawodnikom z Major League Baseball. Od 1958 Gold Glove Award otrzymują oddzielnie baseballiści z American League i National League. W latach 1957–1960 na pozycji zapolowego wyróżniano lewo, prawo i środkowozapolowego. Od 1961 do 2010 nie stosowano tego podziału. W 2011 roku powrócono do pierwotnej wersji nagradzania zapolowych. Trofeum zrobione jest ze złotej lamy, przymocowane do podstawy z drewna orzechowego^[1].

Rawlings Gold Glove Award

Państwo	Stany Zjednoczone
Pierwsze rozdanie	1957

Najwięcej Złotych Rękawic (18) otrzymał miotacz Greg Maddux, w tym 13 razy z rzędu w latach 1990–2002, we wszystkie w National League^[2]. Brooks Robinson zdobył tę nagrodę 16 razy, najwięcej spośród trzeciobazowych i jest na drugim miejscu w klasyfikacji wszech czasów ex aequo z miotaczem Jimem Kaatem^[3][4]. Najwięcej spośród łapaczy Złotych Rękawic otrzymał Iván Rodríguez (13)^[5], wszystkie w American League. Spośród łączników 13-krotnie wyróżniono Ozziego Smitha i wraz z Rodríguezem zajmuje 4. miejsce pod tym względem^[6]. Spośród zapolowych Roberto Clemente i Willie Mays, którzy grali głównie na środku i na prawej stronie zapola, zostali wyróżnieni 12 razy^[7][8]. Keith Hernandez jest liderem wśród trzeciobazowych wygrywając 11 razy, zaś Roberto Alomar jako drugobazowy otrzymał 10 Złotych Rękawic^[9][10]. Inni zawodnicy, którzy zdobyli tę nagrodę 10 i więcej razy to łącznik Omar Vizquel (11), łapacz Johnny Bench (10), trzeciobazowy Mike Schmidt (10), i zapolowi Ken Griffey Jr., Ichiro Suzuki, Andruw Jones oraz Al Kaline (wszyscy po 10)^{[11][12][13][14][15][16][17]}.

Jedynym zawodnikiem, który zdobył tę nagrodę jako wewnątrzpolowy i zapolowy, jest Darin Erstad z Anaheim Angels; w latach 2000 i 2002 wyróżniony został jako zapolowy, zaś w 2004 jako pierwszobazowy^[18]. Jedynym zawodnikiem, który otrzymał Złotą Rękawicę na dwóch różnych pozycjach jest Plácido Polanco; w 2007 i 2009 grał na drugiej bazie w American League, zaś w 2011 na trzeciej w National League^[19].