Sokół białogardły

Sokół białogardły[5] (Falco rufigularis) – gatunek ptaka z rodziny sokołowatych (Falconidae). Nie jest zagrożony wyginięciem.

Sokół białogardły
Falco rufigularis[1]
Daudin, 1800
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

sokołowe

Rodzina

sokołowate

Podrodzina

sokoły

Plemię

Falconini

Rodzaj

Falco

Gatunek

sokół białogardły

Synonimy
  • Falco albigularis Daudin, 1800[2][3]
Podgatunki
  • F. r. petoensis Chubb, 1918
  • F. r. rufigularis Daudin, 1800
  • F. r. ophryophanes (Salvadori, 1895)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka
Wyróżniono trzy podgatunki F. rufigularis[6][2]:
Ważność podgatunku ophryophanes bywała czasami kwestionowana. Populację z północnego krańca zasięgu wydzielano niekiedy do podgatunku petrophilus[2].
Rozmiary i wygląd
Długość ciała 23–30 cm; rozpiętość skrzydeł: samce 56–58 cm, samice 65–67 cm. Masa ciała 108–242 g, średnio 148 g[7].
Ciemny wierzch ciała i czarny kaptur. Na gardle kremowa plama, łącząca się z taką samą półobrożą. Spód ciała czarny z delikatnymi białymi prążkami. Nogawice i podogonie rdzawe.
Zasięg, środowisko
Ameryka Północna i Południowa – od Meksyku do północnej Argentyny. Głównie nizinne tereny zadrzewione i obrzeża lasów.
Tryb życia
Często spotykany w parach; czatuje na eksponowanych gałęziach lub wierzchołkach drzew. W szybkim locie gwałtownie uderza skrzydłami, chwyta w powietrzu owady, drobne ptaki i nietoperze.
Rozród
Gnieździ się w naturalnych szczelinach drzew, dziuplach dzięciołów czy papug, w starych gniazdach trogonów umiejscowionych w termitierach, na klifach lub w szczelinach budynków[8][7]. W lęgu 2–4 jaja o białej skorupce gęsto nakrapianej żółtobrązowymi i czerwonobrązowymi wzorami[8]. Inkubacja trwa 4–7 tygodni[7]. Samiec poluje i dostarcza pożywienie wysiadującej, a potem opiekującej się pisklętami samicy[8]. Młode są opierzone po 35–40 dniach od wyklucia[7].
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje sokoła białogardłego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2019 roku organizacja Partners in Flight szacowała, że liczebność światowej populacji mieści się w przedziale 0,5–5,0 milionów dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy ze względu na utratę i degradację siedlisk[4].

Przypisy

edytuj
  1. Falco rufigularis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Bat Falcon (Falco rufigularis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (ang.).
  3. D. Lepage: Bat Falcon Falco rufigularis. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-11-08]. (ang.).
  4. a b Falco rufigularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Falconini Leach, 1820 (Wersja: 2019-04-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-09-07].
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Seriemas, falcons. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-09-07]. (ang.).
  7. a b c d Pacheco, M.: Falco rufigularis. [w:] Animal Diversity Web [on-line]. 2001. [dostęp 2020-09-07]. (ang.).
  8. a b c Species account: Bat Falcon Falco rufigularis. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund. [dostęp 2020-09-07]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

edytuj