Tatjana Pietrienko

Tatjana Dmitrijewna Pietrienko, po mężu Samusienko (ros. Татьяна Дмитриевна Петренко (Самусенко), biał. Tacciana Dzmitryjeuna Piatrenka (Samusienka), ur. 2 listopada 1938 w Gródku Ostroszyckim, zm. 24 stycznia 2000 w Mińsku^[1]) – białoruska florecistka reprezentująca ZSRR, wielokrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata.

Tatjana Pietrienko

Татьяна Петренко

Data i miejsce urodzenia	2 listopada 1938 Gródek Ostroszycki
Data i miejsce śmierci	24 stycznia 2000 Mińsk
Wzrost	161 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie Igrzyska olimpijskie złoto Rzym 1960 szermierka (floret druż.) złoto Meksyk 1968 szermierka (floret druż.) złoto Monachium 1972 szermierka (floret druż.) srebro Tokio 1964 szermierka (floret druż.) Mistrzostwa świata złoto Gdańsk 1963 floret druż. złoto Paryż 1965 floret druż. złoto Moskwa 1966 floret druż. złoto Moskwa 1966 floret ind. złoto Ankara 1970 floret druż. srebro Budapeszt 1959 floret druż. srebro Buenos Aires 1962 floret druż. srebro Montreal 1967 floret druż. srebro Hawana 1969 floret druż. brąz Budapeszt 1959 floret ind.
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Na igrzyskach olimpijskich w Rzymie w 1960 roku wspólnie z Walentiną Rastworową, Galiną Gorochową, Ludmiłą Sziszową, Walentiną Prudskową i Aleksandrą Zabieliną wywalczyła złoto w turnieju drużynowym. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Tokio razem z Rastworową, Gorochową, Sziszową i Prudskową zdobyła drużynowo srebrny medal. Kolejny medal zdobyła na igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 roku, gdzie reprezentacja ZSRR w składzie: Jelena Biełowa, Galina Gorochowa, Aleksandra Zabielina, Swietłana Czirkowa i Tatjana Samusienko zdobyła drużynowo złoty medal. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972, gdzie razem z Biełową, Zabieliną, Czirkową i Gorochową zdobyła kolejny złoty medal w zawodach drużynowych. Na żadnej z tych imprez nie startowała w zawodach indywidualnych.

Podczas mistrzostw świata w Budapeszcie w 1959 roku zdobyła indywidualnie brązowy medal, plasując się za Emmą Jefimową i Galiną Gorochową. Na tej samej imprezie Gorochowa, Pietrienko, Prudskowa, Zabielina i Jefimowa zdobyły srebrny medal w zawodach drużynowych. W rywalizacji drużynowej zdobywała także złote medale na mistrzostwach świata w Gdańsku (1963), mistrzostwach świata w Paryżu (1965), mistrzostwach świata w Moskwie (1966) i mistrzostwach świata w Ankarze (1970) oraz srebrne na mistrzostwach świata w Buenos Aires (1962), mistrzostwach świata w Montrealu (1967) i mistrzostwach świata w Hawanie (1969). Ponadto zdobyła również złoty medal indywidualnie na MŚ 1966.^[2]

Pracowała jako trener w Mińsku. Została odznaczona między innymi Orderem „Znak Honoru”, Medalem „Za pracowniczą wybitność” i Medalem „Za pracowniczą dzielność”^[3].