การสลายให้อนุภาคแอลฟา

การสลายให้อนุภาคแอลฟา (อังกฤษ: Alpha decay) เป็นรูปแบบหนึ่งของการสลายตัวของสารกัมมันตรังสีซึ่งนิวเคลียสอะตอมจะปลดปล่อยอนุภาคแอลฟาออกมา ดังนั้นจึงเปลี่ยนสภาพ (หรือ 'สลาย') อะตอมโดยสูญเสียเลขมวล 4 และเลขอะตอม 2 เช่น:

การสลายให้กัมมันตรังสี

การสลายให้กัมมันตรังสี การแบ่งแยกนิวเคลียสฟิชชัน การสลายแบบดั้งเดิม การสลายให้อนุภาคแอลฟา · การสลายให้อนุภาคบีตา · รังสีแกมมา การสลายแบบขั้นสูง การสลายให้อนุภาคบีตาสองตัว · การจับยึดอิเล็กตรอนสองตัว · การแปลงภายใน · การเปลี่ยนแปลงไอโซเมอร์ · การสลายตัวแบบกลุ่ม · ฟิชชันเกิดเอง กระบวนการการปล่อย การปล่อยนิวตรอน · การปลอยโพซิตรอน · การปล่อยโปรตอน การจับยึด การจับยึดอิเล็กตรอน · การจับยึดนิวตรอน อาร์ · เอส · พี · อาร์พี กระบวนการพลังงานสูง การแตกตัว · การแตกตัวโดยรังสีแกมมา · การสลายตัวของโฟตอน การสังเคราะห์นิวเคลียส การสังเคราะห์นิวเคลียสในอวกาศ การสังเคราะห์นิวเคลียสในบิกแบง การสังเคราะห์นิวเคลียสในซูเปอร์โนวา นักวิทยาศาสตร์ อ็องรี แบ็กแรล · เบเทอ · มารี กูว์รี · ปีแยร์ กูว์รี · เอนริโก แฟร์มี

กล่องนี้: ดู คุย แก้

${\displaystyle {_{92}}U\rightarrow {_{90}}Th+{_{2}}He^{2+}}$^[1]

หรือเขียนเป็น:

${\displaystyle {^{238}}U\rightarrow {^{234}}Th+\alpha \,}$

อนุภาคแอลฟาคล้ายกับนิวเคลียสฮีเลียม-4 ที่มีเลขมวลและเลขอะตอมเท่ากัน

การสลายให้อนุภาคแอลฟาเหมือนกับการสลายให้กลุ่มอนุภาคอื่นๆเป็นกระบวนการ quantum tunneling พื้นฐาน การสลายให้อนุภาคแอลฟาไม่เหมือนกับการสลายให้อนุภาคบีตา การสลายให้อนุภาคแอลฟาถูกควบคุมโดยปฏิกิริยาต่อกันและกันระหว่างแรงนิวเคลียร์และแรงแม่เหล็กไฟฟ้า

การสลายให้อนุภาคแอลฟาเป็นรูปแบบของการสลายตัวของสารกัมมันตรังสีพบในนิวไคลด์ที่มีน้ำหนักมากเท่านั้น ตัวปลดปล่อยอนุภาคแอลฟาที่เบาที่สุดคือไอโซโทปที่เบาที่สุด (เลขมวล 106–110) ของเทลลูเรียม (ธาตุที่ 52)

เพราะมวลขนาดใหญ่ มีประจุไฟฟ้า +2 และอัตราความเร็วต่ำ เมื่อเทียบกับอนุภาคอื่นๆ อนุภาคแอลฟามักจะมีปฏิกิริยากับอะตอมอื่นๆและสูญเสียพลังงานของมันไป ดังนั้นการเคลื่อนตัวไปข้างหน้าของมันจะถูกหยุดในสองถึงสามเซนติเมตรของบรรยากาศของโลก

ฮีเลียมส่วนมากบนโลก (ประมาณ 99%) เป็นผลมาจากการสลายให้อนุภาคแอลฟาของแร่ที่ทับถมกันอยู่ใต้ดิน แร่ที่ประกอบไปด้วยยูเรเนียมหรือทอเรียม ฮีเลียมถูกนำขึ้นสู่ผิวโลกโดยเป็นผลิตภัณฑ์ที่เหลือของการผลิตก๊าซธรรมชาติ