ยุคโชวะ

ยุคโชวะ (ญี่ปุ่น: 昭和時代; โรมาจิ: Shōwa jidai) คือการนับช่วงยุคหนึ่งในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นในรัชกาลของสมเด็จพระจักรพรรดิฮิโระฮิโตะ (โชวะ) รัชกาลเดียว เริ่มต้นขึ้นใน ค.ศ. 1926 และสิ้นสุดใน ค.ศ. 1989 รวมระยะเวลาทั้งสิ้น 62 ปี 14 วัน ซึ่งนับได้ว่าเป็นช่วงรัชกาลที่ยาวที่สุดในประวัติศาสตร์ของประเทศญี่ปุ่น อนึ่งในประวัติศาสตร์ของยุคโชวะจะถูกแบ่งเป็นช่วงก่อนปี 1945 ซึ่งเป็นช่วงแห่งการแผ่ขยายแสนยานุภาพทางทหาร และช่วงหลังปี 1945 ซึ่งเป็นช่วงฟื้นฟูประเทศหลังแพ้สงครามจนกระทั่งได้ก้าวขึ้นมาเป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจ อุตสาหกรรม และเทคโนโลยี

โชวะ
25 ธันวาคม ค.ศ. 1926 – 7 มกราคม ค.ศ. 1989
จักรพรรดิโชวะ (ค.ศ. 1928)
สถานที่	จักรวรรดิญี่ปุ่น (ถึง ค.ศ. 1945) ญี่ปุ่นภายใต้การยึดครองของสัมพันธมิตร (ค.ศ. 1945–1952)  ญี่ปุ่น (ตั้งแต่ ค.ศ. 1952)
เมืองหลวง	โตเกียว
พระมหากษัตริย์	จักรพรรดิโชวะ
ผู้นำ	ดักลาส แมกอาเธอร์ แมทธิว ริจเวย์
นายกรัฐมนตรี	รายชื่อ เรจิโร วากาสึกิ กิอิจิ ทานากะ โอซาจิ ฮามางูจิ อินูไก สึโยชิ มาโกโตะ ไซโต เคซูเกะ โอกาดะ โคกิ ฮิโรตะ เซ็นจูโร ฮายาชิ ฟูมิมาโระ โคโนเอะ คิอิจิโร ฮิรานูมะ โนบูยูกิ อาเบะ มิตสึมาซะ โยไน ฮิเดกิ โทโจ คูนิอากิ โคอิโซะ คันตาโร ซูซูกิ เจ้าชายนารูฮิโกะ เจ้าฮิงาชิกูนิ คิจูโร ชิเดฮาระ ชิเงรุ โยชิดะ เทสึ คาตายามะ ฮิโตชิ อิชิดะ อิจิโร ฮาโตยามะ ทันซัน อิชิบาชิ โนบูซูเกะ คิชิ ฮายาโตะ อิเกดะ เอซากุ ซาโต คากูเอ ทานากะ ทาเกโอะ มิกิ ทาเกโอะ ฟูกูดะ มาซาโยชิ โอฮิระ เซ็นโก ซูซูกิ ยาซูฮิโระ นากาโซเนะ โนโบรุ ทาเกชิตะ
เหตุการณ์สำคัญ	สงครามโลกครั้งที่สอง การยึดครองญี่ปุ่น ญี่ปุ่นหลังสงคราม
← ก่อนหน้า ไทโช ถัดไป → เฮเซ