รายชื่อนครในประเทศเกาหลีใต้

นครใหญ่ ภาษาเกาหลีเรียก แทโดชี (대도시 大都市) หรือเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า ทึกจ็องชี (특정시, 特定市) เป็นนครที่มีประชากร 5 แสนคนขึ้นไป นครใหญ่จะได้รับการแต่งตั้งตามคำสั่งของรัฐบาลภายใต้มาตรา 175 ของกฎหมายปกครองตนเองท้องถิ่น ซึ่งจะเป็นการขยายขอบเขตอำนาจในการบริหารโดยถ่ายโอนจากจังหวัดไปยังนครนั้น ๆ หนึ่งในนั้นคือ อำนาจในการแบ่งการปกครองออกเป็น เขต (일반구; 一般區) แต่ก็ไม่ใช่ทุกนครใหญ่ที่แบ่งออกเป็นเขต เช่น พูช็อน คิมแฮ ฮวาซ็อง หรือนัมยังจู ปัจจุบัน ประเทศเกาหลีใต้มีนครใหญ่ทั้งหมด 15 แห่ง

ในจังหวัดปกครองตนเองพิเศษเชจู นครเชจูและซอกวีโพมีสถานะเป็นนครภายใต้การบริหารของจังหวัด ซึ่งไม่มีอำนาจปกครองตนเอง ปัจจุบัน หน่วยงานบริหารของนครเชจูกำลังพยายามขยายขอบเขตอำนาจในการบริหารที่ได้รับมอบหมายจากจังหวัดให้มีมากยิ่งขึ้น^[1]

มหานคร (ควังย็อก-ซี, 광역시, 廣域市) เป็นนครขนาดใหญ่ที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดใด ๆ ทำให้มีสถานะเทียบเท่าจังหวัด มีความคงอยู่แบบเป็นเอกเทศ และมีระบบการปกครองตนเอง อาจเปรียบเทียบกับนครปกครองโดยตรงของประเทศจีนได้ เนื่องจากก่อนปี ค.ศ. 1995 เคยเรียกว่า "นครปกครองโดยตรง" (직할시, 直轄市) ปัจจุบัน ประเทศเกาหลีใต้มีมหานคร 6 แห่ง

ในการแต่งตั้งให้เป็นมหานครนั้นไม่มีหลักเกณฑ์ในทางกฎหมาย แต่โดยปกติแล้ว นครที่จะได้รับการยกฐานะเป็นมหานครมักมีจำนวนประชากรเข้าใกล้ 1 ล้านคน อย่างไรก็ตาม ยังมีนครที่มีประชากรเกิน 1 ล้านคนที่ไม่ได้เป็นมหานคร 4 แห่ง ได้แก่ ซูว็อน ชังว็อน โคยัง และยงอิน และยังไม่มีการพิจารณาในการยกฐานะเพิ่มเติม

นครพิเศษ (ทึกบย็อล-ชี, 특별시, 特別市) เป็นเขตการปกครองระดับแรกประเภทหนึ่งในประเทศเกาหลีใต้ มีฐานะเทียบเท่ากับจังหวัด มีเพียงแห่งเดียว คือ โซล เคยได้รับการจัดตั้งเป็น "นครอิสระพิเศษ" (특별자유시; 特別自由市) โดยแยกการปกครองออกมาจากจังหวัดคย็องกี เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม ค.ศ. 1946 และเปลี่ยนสถานะเป็น "นครพิเศษ" เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม ค.ศ. 1949^[2]

นครปกครองตนเองพิเศษ (ทึกบย็อลจาชี-ชี, 특별자치시, 特別自治市) มีเพียงแห่งเดียว คือ นครเซจง

• รายชื่อนครในประเทศเกาหลีเหนือ