หมู่เกาะภูเขาไฟ
หมู่เกาะภูเขาไฟ (ญี่ปุ่น: 火山列島; โรมาจิ: Kazan Rettō) หรือหมู่เกาะอิโว (ญี่ปุ่น: 硫黄列島; โรมาจิ: Iō-rettō) เป็นกลุ่มเกาะสามกลุ่มของประเทศญี่ปุ่นในไมโครนีเซีย ตั้งอยู่ทางใต้ของหมู่เกาะโองาซาวาระ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเทศบาลโองาซาวาระ มหานครโตเกียว[1][2] เกาะทุกเกาะยังมีภูเขาไฟที่ปะทุอยู่ เป็นเกาะรูปโค้งที่ยาวไปทางใต้จนถึงหมู่เกาะมาเรียนา หมู่เกาะมีพื้นที่ 32.55 ตารางกิโลเมตร (12.57 ตารางไมล์) มีประชากร 380 คน เกาะอิโวจิมะในหมู่เกาะภูเขาไฟตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของมิยาซากิประมาณ 1,240 กิโลเมตร (670 ไมล์ทะเล; 771 ไมล์)[3]
ชื่อท้องถิ่น: 火山列島 | |
|---|---|
 ที่ตั้งในมหาสมุทรแปซิฟิก | |
| ภูมิศาสตร์ | |
| ที่ตั้ง | มหาสมุทรแปซิฟิก |
| พิกัด | 24°46′N 141°18′E / 24.767°N 141.300°E |
| เกาะทั้งหมด | 3 |
| พื้นที่ | 32.55 ตารางกิโลเมตร (12.57 ตารางไมล์) |
| การปกครอง | |
ญี่ปุ่น | |
| จังหวัด | โตเกียว |
| กิ่งจังหวัด | โองาซาวาระ |
| หมู่บ้าน | โองาซาวาระ |
| ประชากรศาสตร์ | |
| ประชากร | 380 คน (มกราคม ค.ศ. 2008) |
ภูมิศาสตร์
แก้หมู่เกาะภูเขาไฟ มีชื่อเรียกดังนี้:
- คิตะอิโวจิมะ (ญี่ปุ่น: 北硫黄島; โรมาจิ: Kita-Iō-jima / Kita-Iō-tō; แปลตรงตัว เกาะกำมะถันเหนือ), 5.57 ตารางกิโลเมตร (2.15 ตารางไมล์), 792 เมตร (2,598 ฟุต) (ซากากิ-งะ-มิเนะ)
- อิโวจิมะ (ญี่ปุ่น: 硫黄島; โรมาจิ: Iō-jima / Iō-tō; แปลตรงตัว เกาะกำมะถัน) 20.60 ตารางกิโลเมตร (7.95 ตารางไมล์), 166 เมตร (545 ฟุต) (ซูริบาจิ-ยามะ)
- มินามิอิโวจิมะ (ญี่ปุ่น: 南硫黄島; โรมาจิ: Minami-Iō-jima / Minami-Iō-tō; แปลตรงตัว เกาะกำมะถันใต้) 3.54 ตารางกิโลเมตร (1.37 ตารางไมล์), 916 เมตร (3,005 ฟุต)
เกาะที่อยู่ทางเหนือกว่าแต่อยู่ในกลุ่มเดียวกันคือ:
- นิชิโนะ-ชิมะ (ญี่ปุ่น: 西之島; โรมาจิ: Nishino-shima; แปลตรงตัว เกาะตะวันตก) 4.10 ตารางกิโลเมตร (1.58 ตารางไมล์), 200 เมตร (660 ฟุต)[1]
ฐานทัพอากาศที่อิโวจิมะของกองกำลังป้องกันตนเองญี่ปุ่นที่หมู่บ้านมินามิมีเจ้าหน้าที่ 380 นาย นอกจากเกาะนี้ก็ไม่มีผู้อาศัยอยู่
ภาพถ่ายดาวเทียมของหมู่เกาะภูเขาไฟ (ค.ศ. 2004)
- ฟูกูโตกุ-โอกาโนบะ โดยทั่วไปเป็นภูเขาไฟที่จมอยู่ใต้น้ำ บางครั้งอาจโผล่ขึ้นมาเหนือพื้นผิวน้ำ
ประวัติ
แก้ชาวยุโรปบันทึกการพบเห็นครั้งแรกในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1543 โดยเบร์นาร์โด เด ลา ตอร์เร นักเดินเรือชาวสเปนที่โดยสารบนคาร์แรกชื่อ San Juan de Letrán ขณะเดินทางกลับจากจังหวัดซารังกานีไปยังนิวสเปน[4] อิโวจิมะได้รับการจดบันทึกเป็น Sufre ซึ่งเป็นศัพท์ภาษาสเปนเก่าที่ใช้เรียกกำมะถัน
เมื่อชาวญี่ปุ่นจากหมู่เกาะอิซุเข้าตั้งถิ่นฐานในเกาะทางเหนือ 2 เกาะใน ค.ศ. 1889 หมู่เกาะนี้ยังไม่มีผู้อยู่อาศัย จากนั้นจึงถูกผนวกเข้ากับญี่ปุ่นใน ค.ศ. 1891[1][2] อย่างไรก็ตาม หลักฐานทางโบราณคดีเปิดเผยว่าหมู่เกาะในหมู่เกาะโบนินในอดีตเคยมีขาวไมโครนีเซียที่ไม่ทราบกลุ่มอาศัยมาก่อน[5]
ประชากรบนเกาะเหล่านี้มีประมาณ 1,100 คนใน ค.ศ. 1939 จาก 5 พื้นที่ในอิโวจิมะ ได้แก่: ฮิงาชิ, มินามิ, นิชิ, คิตะ และโมโตยามะ (หมายถึง "ตะวันออก", "ใต้", "ตะวันตก", "เหนือ" และ "ภูเขาต้นกำเนิด" หรือภูเขากลาง) และ 2 พื้นที่ในคิตะอิโวจิมะ คือ: อิชิโนะ-มูระ ("หมู่บ้านอิชิโนะ"; อิชิโนะคือนามสกุล) และนิชิ-มูระ ("หมู่บ้านตะวันตก") สำนักงานบริหารเทศบาลตั้งอยู่ที่ฮิงาชิจนถึง ค.ศ. 1940 ที่มีการถ่ายโอนเทศบาลเข้ากับโองาซาวาระ โตเกียว
อิโวจิมะเป็นที่ตั้งของยุทธการที่อิโวะจิมะในสงครามโลกครั้งที่สอง และกลุ่มเกาะนี้ตกอยู่ภายใต้การบริหารของสหรัฐ จากนั้นหมู่เกาะภูเขาไฟจึงกลับไปอยู่ภายใต้การปกครองของญี่ปุ่นใน ค.ศ. 1968[1]
ดูเพิ่ม
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 "火山列島" [Volcano Islands]. Nihon Daihyakka Zensho (Nipponika) (ภาษาญี่ปุ่น). Tokyo: Shogakukan. 2013. OCLC 153301537. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 25, 2007. สืบค้นเมื่อ 2013-10-09.
- ↑ 2.0 2.1 "火山列島" [Volcano Islands]. Nihon Rekishi Chimei Taikei (ภาษาญี่ปุ่น). Tokyo: Shogakukan. 2013. OCLC 173191044. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 25, 2007. สืบค้นเมื่อ 2013-10-09.
- ↑ Google (1 February 2020). "หมู่เกาะภูเขาไฟ" (Map). Google Maps. Google. สืบค้นเมื่อ 1 February 2020.
- ↑ Brand, Donald D. The Pacific Basin: A History of its Geographical Explorations The American Geographical Society (New York, 1967) p.123.
- ↑ 小笠原・火山(硫黄)列島の歴史
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Volcano Islands
