องศาเดลิเซิล

องศาเดลิเซิล (อังกฤษ:Delisle Scale, สัญลักษณ์: °D) คือหน่วยวัดอุณหภูมิที่คิดค้นขึ้นในปี ค.ศ. 1732 โดยนักดาราศาสตร์ชาวฝรั่งเศส โจเซฟ-นิโคลัส เดลิเซิล^[1] (Joseph-Nicolas Delisle) โดยวัดจุดเดือดของน้ำเป็น 0°D และจุดเยือกแข็งของน้ำอยู่ที่ 150°D เป็นหน่วยที่นิยมใช้ในจักรวรรดิรัสเชียในอดีตเป็นเวลากว่า 100 ปี โดยมีผู้ใช้ที่มีชื่อเสียงในวงการวิทยาศาสตร์คือ มิคาอิล โลโมโนซอฟ (Mikhail Lomonosov) นักวิทยาศาสตร์ชาวรัสเซีย ผู้ค้นพบกฎการอนุรักษ์มวลในปฏิกิริยาเคมี เป็นหน่วยการวัดอุณหภูมิที่แปลกกว่าหน่วยวัดอื่น ๆ เพราะ ยิ่งอุณหภูมิในหน่วยองศาเดลิเซิลสูงขึ้น อากาศจะยิ่งเย็นลง สวนทางกับมาตรวัดแบบอื่น ๆ

	จากองศาเดลิเซิล	แปลงให้เป็นองศาเดลิเซิล
องศาเซลเซียส	[°C] = 100 − [°De] × ²⁄₃	[°De] = (100 − [°C]) × ³⁄₂
องศาฟาเรนไฮต์	[°F] = 212 − [°De] × ⁶⁄₅	[°De] = (212 − [°F]) × ⁵⁄₆
เคลวิน	[K] = 373.15 − [°De] × ²⁄₃	[°De] = (373.15 − [K]) × ³⁄₂
องศาแรงคิน	[°R] = 671.67 − [°De] × ⁶⁄₅	[°De] = (671.67 − [°R]) × ⁵⁄₆
องศานิวตัน	[°N] = 33 − [°De] × ¹¹⁄₅₀	[°De] = (33 − [°N]) × ⁵⁰⁄₁₁
องศาโรเมอร์	[°Ré] = 80 − [°De] × ⁸⁄₁₅	[°De] = (80 − [°Ré]) × ¹⁵⁄₈
องศาเรอเมอร์	[°Rø] = 60 − [°De] × ⁷⁄₂₀	[°De] = (60 − [°Rø]) × ²⁰⁄₇

ดูเพิ่ม

การแปลงหน่วยอุณหภูมิ

อ้างอิง

↑ Camuffo, Dario (2002). Improved Understanding of Past Climatic Variability from Early Daily European Instrumental Sources. Kluwer Academic Publishers. p. 314.

[camuffo-1] Camuffo, Dario (2002). Improved Understanding of Past Climatic Variability from Early Daily European Instrumental Sources. Kluwer Academic Publishers. p. 314.

[1]